alışveriş

15. İnternet alışverişinde görselin yanıltıcılığından bahsetmeye geldim. Medyaya eklediğim birinci görselde görüleceği üzere Instagram'da denk geldiğim bir reklamda gayet şık, iş hayatı ve gece gezmelerimde kullanabileceğim bir çanta bulunca hemen satış yapan siteye girdim. Fakat siteye girince çanta fiyatının piyasa ve kaliteli çanta algıma uyan fiyatlar karşısındaki ucuzluğu beni şaşırttı. İkinci görselde görüleceği üzere çantanın detaylı fotoğraflara bakınca ne kadar basit ve ucuz olduğunu anlamam saniyeler sürdü.

Şimdi diyebilirsiniz ee yani? Satıcısı saolsun eğer o kenarlarından iplikler sarkan fotoyu satış sitesine koymakta bir beis görmeseydi, ben paşa paşa alacaktım. İnternet butiklerinde en korkutan kısım çekim ışığı, shop ve efektlerin yanıltıcılığı. Almaktan kurtulamadığım ve görseline kanarak alıp da yanıldığım çok ürün oluyor. O yönden büyük online alışveriş sitelerinde görsel koyma işi çölde vaha gibi benim için.

Başta algıladığım kaliteli ürün için ucuz gelen fiyat sonra ürünün kalitesizliğini fark edince de "oha bu berbat şey bu kadar para mı ediyor ülkeye bak" dedirtti. Bir alışveriş canavarının günlüğü gibi oldu ama tavsiyem butiklerden de alışveriş yapsanız ürünü mutlaka onun sitesinde de yorumlayın. Tüketiciyi tüketiciden başkası kollamaz çünkü.

14. Pek inandırıcı gelmeyecek belki ama hazirandan beri en fazla iki parça dışında giyecek alışverişi yapmadım. Kozmetik olarak en fazla rimel, bb krem, oje almışımdır onuda bittiği için falan. Hijyen alışverişini saymıyorum, o haliyle.

13. hastalık, bağımlılık adına ne derseniz deyin ama ben bundan müzdaribim. az önce kendimle savaşarak 250 tllik bi sepeti boşalttım ve sekmeyi kapattım. ihtiyacım yok ve sonrasında ne gerek vardı diyicem biliyorum ama o kadar istiyorum ki almayı o ayakkabıyı, ceketi vs. ev ceket dolu neden böyleyim :(

12. alışverişe gitmeyi seviyorum fakat; o günün sonunda hiçbir şey almadıysam eve geldikten sonra kendime lanetler okuyorum. genellikle biriyle çıktığımda oluyor bu durum. yalnız alışveriş ederken illa bir şeyler alıyorum ama yanımdaki insanlar şeytan-melek misali beğendiğim bir şey için “bu sana yakışmadı”, “popon fazla belli oldu çok dar sanki”, “daha ucuzunu bulursun” (bu söylem %50 indirimdeki koton hırka için bile söylendi) gibi cümleler kurulduğu için insanın bir şeyler alma hevesi kaçıyor. ya da bir aile bireyiyle gittiğinizde kaç yaşına gelirseniz gelin anneniz sizin asla beğenmeyeceğiniz bir şeyi sanki sizi manipüle ederek aldırıyor ve o parça dolabınızda asla giymeyeceğiniz kısımda ikinci elden satılmayı bekliyor. (gizlinot: ah neler çektim) kısacası alışverişe çıkacaksanız tek olun süslüler.

11. benim icin her seferinde iskenceye donusen aktivite. 4 saat magaza gezip 1 parca esya anca alabilmemin ardindan (o da terziye gidecek) bitik vaziyette koltukta uzanirken bu basligi gormem de manidar oldu gercekten. ya begenemiyorum, ya beden olmuyor, ya parasina degmiyor vesaire vesaire surekli bir terslik. pantolon alisverisi kanayan yaram olmus vaziyette. normal bel pantolon satan bir yer kalmamis. tum modeller nah cenenizin altina kadar yuksek bel. birinin agi tuhaf durur, birinin kumasi cok serttir dizini bile bukemezsin, birini denersin bacagi olur kici girmez, kici olur beli bol kalir. nasil bir vucuda gore tasarlaniyor bu kotlar ben anlamadim. bacakla poponun enini nasil ayni yapabilirsin kardes? nasil yani? zaten su aralik ayinda bile orasinda burasinda yirtigi olmayan kot bulmak imkansiz hale gelmis. avmye girip 2 saat sonra poset poset kiyafetle ayrilabilenlere imrenir hale geldim. yemin ediyorum cok doldum....

10. bunalım da olduğum dönemler de aklıma gelen iki yerden birisi. ya kuaföre gidiyorum ya da alışveriş merkezlerine. cidden ilaç gibi geliyor. sanırım bu huyumdan da hiç vazgeçemem gibi görünüyor.

9. lanet olsun çok güzel bir aktivite. artık ihtiyaç dışı alışverişten olabildiğince kaçınmaya çalışsam da canım sıkıldığında aklıma gelen ilk şeylerden biri alışveriş yapmak. fakat maalesef ne kadar alırsan o kadar daha almak istediğini yaşayarak görmüş biri olarak artık sadece gerekli şeyleri maddi gücüm yettiğince kaliteli alarak az ve öz alışveriş yapma yoluna girdim. arada şımarıklık yapmıyor değilim tabi ki, o kadar da olsun bence.

8. eskiden benim de ayilip bayildigim simdi ise biktigimdir ihtiyacim olmasin biseye ve avmye girmek zorunda kalmayayim diye direniyorum resmen.

eskiden dusunuyorum ogrenci halimle bile deli gibi harciyormusum simdi makul olmaya calisiyorum haliyle en cok neyi severek giyeceksem en sok neyi sureceksem onlara karar veriyorum ardindan idare etmeye calisiyorum kendimi.

alisveris deliligini sinirlamanin tek yolu bana gore, ihtiyac listesi hazirlamak ve disina cikmamak.

bir de cok blogger youtuber vs takip etmemek.alisveris konusunda tetikleyici olduklari su goturmez bir gercek. o ne surmus o ne almis diye, ihtiyac yokken hangimiz fuzuli masraf yapmadik?

7. Dönemsel olarak her bünyenin büyük bi açlıkla ihtiyaç duyduğu eylem. Dolabı açıp "giyecek hiçbir şeyim yok" klişesini hepimiz her gün yaşıyoruz çünkü. Gerçekten kendini hiçbir şekilde değil de giydiğiyle, alıp sattığıyla kabul ettirmeye çalışan tipler var. Ama Allahıma şükürler olsun ki bu gruba hiçbir zaman dahil olmadım. Bir kadının aynaya baktığında kendisini beğenmesi bütün dünyanın onu beğenmesinden daha müthiş bir şey bence. Çünkü hayat kendimizi sevdikçe daha yaşanası bir yer olur. Konuyu fazla dağıtmadan toparlamak gerekirse başkaları için değil de kendimiz için yaptığımızda alışverişin verdiği huzuru tarif edecek bir kelime değil cümle dahi bulamıyorum paragraflarla da anlatamam herhalde :D Aldığım bir pantolonu hangi gömlekle ayakkabıyla kombinlesem diye günlerce düşünmek mesela.. Daha fazla yazarsam yarın alışverişe çıkmam gerekebilir

6. hepimiz aynı avm'lere gidip, aynı mağazalardan, aynı ürünleri alıyoruz. zara'dan yeşil yerine benim tarzım bu diyerek kırmızıyı almış olabiliriz, ama sonuçta zara'dan! the balm yerine wet'n wild tercih ediyoruz belki, ama ikisi de gratis.

aynı migros'tan, kipa'dan alıyoruz evimizin ihtiyaçlarını..

migros'un bir sahibi var, zara'nin bir, gratis'in bir.

yaptığımız alışverişlerden hep o bir kişi para kazanıyor.

kasiyerler, tedarikçiler, fabrika işçileri de kazanıyor elbet, yaşamını kör topal sürdürecek kadar..

yani tüm toplum olarak toplam hep o bir kişilere hizmet ediyoruz.

"o bir kişiler", nasıl olmamız gerektiğini önce bize kabul ettiriyorlar. hangi allıkla, hangi beden ölçüsünde, hangi kıyafetlerle olmamız gerektiğini.

sonra biz, stil sahibi, tarz, trendy, cool falan olmak için, kapışarak bugün turuncu, yarın mor rujlar alıyoruz. bugün yanar döner gözlükler, yarın ev pandifi gibi duran ayakkabılar. o tip araba, bu semtte ev şeklinde devam ediyor.

ne olduğumuzu sahip olduklarımızla tanımlıyoruz çünkü.

daha çok almak için daha çok çalışıyoruz. kazandığımız sahip olmalara yetmiyor bir türlü. daha çok kazandıkça, daha çok sahip olmamız gereken metalar var çünkü.

sevdiğimiz işi yapamıyoruz, iki kuruş olsun, gönlüm rahat olsun diyemiyoruz.

ben aslında, fotoğrafçı olmak istiyordum ama doktorlukta çok para var diyoruz.

çünkü giyinmemiz gereken kıyafetler, oturmamız gereken evler, kullanacağımız otomobiller var. ancak böyle sevilir ve kabul görülürüz.

özgür seçim gezegeninin, özgürce köleliği seçmiş bireyleriyiz.

o hep kazanan bir'lerin kendi isteğimizle köleleriyiz.