benim dışımdaki herkes başarılı hissi

21. Bende herkes benden başarılı şeklinde değil de, "benim dışımdaki herkesin güzel bir hayatı var" olarak beynimi yiyen cümle. 

Sonuc: evden çıkmayı istememe ve toplum içinde hep yere bakan insan olma. 

20. Anneden babadan geçen özelliktir. Çoğumuzun başına gelmiştir şunun kızı senden iyi bunun oğlu iyi diye diye iyi olan yönlerimi bile köreltmişimdir. Herkesin başarılı olduğu bir alan var diye düşünüyorum sayısalcı olmayan sözelcidir o da yoksa başka bir alanda illaki başarımızın olacağı gerçeğidir boş değiliz kendimizi buna inandırmamalıyız 

19. neyse sayenizde benim dışımda herkesin, başarılı olmadığını öğrendim tşk sslü szlk .

18. çocukken yarıştığım arkadaşlarımın hepsi ya odtü'de ya hacettepe tıpta okuyor. ben neden böyle oldum?

17. ay bu his bende kendimi bildim bileli var maalesef...

ailemi asla memnun edemediğimi düşünüyorum, istanbulda gayet iyi bir lise kazandım, neden kabataş olmadı dediler...

Üniversiteyi kazandım, neden daha iyisi olmadı, daha çok burs almadın dediler...

Gittim yatay geçiş yaptım, yok gene bu kız hiç bişey olamadı zaten dediler...

hazırlığı başarıyla geçtim, yeni okulumda da hazırlık sınavı atladım ancak hala anneme göre ingilizce bilmiyorum...

elalemin çocuklarını yurtdışına okumaya yollayan babam yıllardır ingilizce öğrenemiyosun diye hiç bir yere yollamadı...

Hayatımdaki tek başarım istanbul'un fethi törenlerinde "fatih'e mektup" kompozisyonumun birinci olmasıydı, onu da okul zorla yazdırmıştı, okula gitmeden sabah kalkıp yazdıydım (gizlinot: swh)

böyle asla okulum bitmeyecek, hiç bir dersi geçemeyecekmişim gibi hissediyorum her dönemin başında, içime işledi artık bu durum...

hiç bir kursa falan başlayamıyorum, ne de olsa öğrenemem sınavı geçemem diye...

hani bir başarı çizgisi yakalasam belki motivasyonum artar ama bu döngüyü kırmadıkça çok zor...

siz kendinize sakın bunu yapmayın kızlar, kimsenin sizi başarısız görmesine izin vermeyin.

16. Bunu fazlasıyla bende hissediyorum. Lise ilkokul arkadaşlarım okullarını bitirdi ya da bitirmek üzereler ben türlü talihsizliklerden + kendi isteksizligimlede 2 kez üniversite bıraktım zaten odak problemim var bu sene sınava gireceğim ancak çalışamıyorum kendi kendime çok fazla kızıyorum yasitlarin okul bitirdi sen daha başlamaya çalışırken bile başarısız oluyorsun be kızım diye cok cok kızıyorum kendime bunun yanında geçmişte var tabi gecmiste yanlış arkadaşlıklar, olgunlasinca vay efendim kendimi nasıl harcamışım nasıl böyle sorumsuz ve saçma davranmışım diye kendimi suçlamalarımda birleşince felaket bir anksiyete bozukluğunun temelini attı,attı.. Siz siz olun kendinizi asla üzmeyin ,kırmayın ve değersizleştirmeyin benliğiniz bilincinde ve saygısında olun sonra benim gibi çok kafa vurursunuz

15. Bu hissin en büyük yardımcısı sosyal medya. Yaşıtlarım çalışıyor, ben işsizim. yaşıtlarım evlendi, benim sevgilim bile yok. Yaşıtlarımın gezmediği şehir kalmadı, ben evden çıkmıyorum...

Her insanın dibe vurduğu zamanlar illa ki oluyor. Anladım ki O zamanlarda hayatı yolunda giden insanlardan bir parça uzak durmak gerekiyor. Çünkü istemeden de olsa kıyaslamalarla kendinizi aşağı çekmenize sebep oluyorlar. Bugün arkadaşlarımın yeni iş kutlamalarını gördüm mesela. bir yıldır işsizlikle boğuşan bünyeme soğuk su etkisi yaptı. Bir mutsuzluk çöktü hemen.

Neyse geçecek umarım.

14. iş bulamadığım için hemen hemen her gün yaşıyorum bu hissi. özellikle birinin işe girmesiyle daha da çoğalıyor kıskançlık değil kendime üzülme gibi.

13. Bugün de bastırdı bu duygu. Bugünkü herkes guzel, ben çirkin duygusu.

12. Evet insanın durduk yere kendi özgüvenini düşürmesi çok yanlış ama bu konudan kurtulmanın çözümü de 'hıı o instagramdaki hayatlar gerçek değil kii' demek de değil bence. Herkes her platformda istediği kadar gösterir kendini, dertlerini dışa vurmuyorsa onu sorumsuz ya da yalancı diye etiketleyemeyiz diye düşünüyorum. Böyle bi durumdan haberdarsam ' ne güzel karalar bağlamadan hayatına devam edebiliyor pozitif' diye düşünürüm açıkçası.