düşün ki o bunu okuyor

994. sen benim başıma gelemeyen en güzel şeysin

993. Yokluğunu hiç hissetmiyorum. İyi ki de seni tamamen hayatıma entegre etmemişim. Sana verdiğim şansı hiç iyi kullanamadın. Tek iyi tarafı kafamdaki keşkeleri bitirdim tekrar bir şans vererek sana. Hiçbir halt olmazmış bizden.Artık kafamda hiçbir şey kalmadı sana dair. Çok daha iyisini hak ediyorum. Umarım o kişiyi çok yakında bulurum. Bu arada kimse yaşattığını yaşamadan ölmüyormuş gördüğün gibi...

992. Bebeğim sen her şeyi böyle soracak mısın?

991. Yolun açık olsun…Ben bunu ilk kez yürekten söyledim. Ve ben bunu ilk kez böyle yürekten söyleyince; “yolun açık olsun” bir dua niteliği kazandı. Kalbim barıştı seninle böylece.Herkes ettiğini bulur; ben de, sen de… Bu hep böyle.

Ne çıkar ben bir kapıyı açsam… Açmasam ne çıkar?.. Çarpıp gitsem? Ardındaki odalar çoktan yitmiş, kapılar yansa, ne çıkar…

Benim şu hayatta yaptığım en iyi ikinci iş; -ki beni bilirsin kendimle ilgili çok hoş düşüncelerim yoktur,benim şu hayatta yaptığım en akıllıca iş; Oltamın ucuna, uçurtma takıp gökyüzü avlamaktır. Benim şu hayatta yaptığım en iyi sonuncu iş; kafamı duvarlara çarpıp çarpıp, nihayet anlamaktır. Diyeceğim o ki; kan revan bir ahmaklıktır… Benim şu hayatta yaptığım en iyi üçüncü iş. Ne çıkar sarsan yaramı ? Sarmasan, öldürsen ne çıkar…Ben çoktan tükürmüşüm ciğerimi. Nefes olsan, ne çıkar? Benim şu hayatta yaptığım en berbat doksan sekizinci iş; Almak seni. Çoğaltmak. Kendime katmaktır… Benim şu hayatta yaptığım en berbat doksan dokuzuncu iş;

Tutup seni düşlerime yakıştırmaktır…

Ne çıkar rüyalarıma girsen?.. Rüyalarımdan gitsen ne çıkar? Ben çoktan ağlamışım gözlerimi… -görmüyorum artık seni. Sen var olsan ne çıkar, olmasan ne çıkar.

Çalıkuşunun kısa kısa bölümlerine sarmışken bu veda mektubu olan sahneyle karşılaştım. Durumumu daha iyi anlatan sözcükler olamazdı herhalde...

990. Belki karantina sürecindeki duygusal boşluktan bilmiyorum ama neredeyse 1 yıl olmasına rağmen bu aralar geliyorsun aklıma.

Bazen seni suçluyorum bazen kendimi sanki bişey değiştirirmiş gibi.

Keşke hiç gelmesen aklıma, unutsam seni tamamen.

Üzülmesem artık.

989. seni suçlamadığımı bil. ister inan ister inanma senin açından bakmaya çalışıyorum, bir de sana değer vermem söz konusu tabii. ha ama emin ol uykusuz kalmana değmez. kendini yorma. mba prosedürü bu aralar biraz karışık. fie.

988. Aylar sonra fotoğrafın çıktı karşıma. gördüğümde bir şey hissedemedim. Sonra üzülmek için zorladım kendimi, bir şeyler hissetmek için zorladım. Ama olmadı, boşluk sanki.

987. Ah o ah, nerdesin kimsin, ne yapıyorsun suan mesela bi tanışamadık gitti

986. (bkz: başlığı engelle)

o kadar uzuluyorum ki karsisindakine deger vermeyi bilmeyen su hanzolara kizlarimizin paragraf paragraf needy seyler yazmasina...

arkadaslar next next yapacaksiniz.

(bkz: thank u, next)

985. Sanırım bazen deli bir cesaretle konuşması gerekiyor insanın. Bir hastalık sebebiyle aylarca hiç denk gelemeyecegimizi nasıl hayal edebilirdim ki. Aylar geçti farklı şehirlerde ne yaptığını ne ettiğini bilmiyorum. Belirsizlik içinde belki bir gün yeniden görebilirim diyerek saçma bir umuda bağlanıyorum. Sanırım "an"dan önemli hiçbir şey yok. Geleceğe attığı her şey için pişmanlık duyuyor insan.