evlat edinmek

14. zaten hep aklımın bir köşesinde olan bir fikirdi. çalıştığım kurumda gördüklerimden sonra, izlediğim bir film(lion) ve belgeselle(tell me who ı am) daha da istek duydum. hali vakti yerinde her aile bir evlat edinse ortada kimsesiz çocuk kalmaz. ki sosyal hizmetler zaten fazlasıyla maddi destekte bulunuyor. maddi değil de daha çok manevi yeterlilik gerektiren bir mesele. ama sayısız soru işareti içeren çok zor bir karar gerçekten. en başta insanın kendisinden ve eşinden emin olması gerek. öz evladı gibi sevebileceğinden emin olmalı. ki bence bebekken alınırsa öz evlat gibi olacaktır. evlat sevgisinin doğumla ilgili olduğunu düşünmüyorum. sonrasında kurulan bağla alakalı bence. ama teyze hala babane anane dede gibi yakınlar ne derece benimser orası ayrı bir sorun. kimseye bu çocuğu öz torunun,yeğenin gibi sevmek zorundasın diyemezsin. kardeşlerinden ayrı tutulduğunu hissetmemesi için ne yapılır bilemiyorum.çünkü hayatımızdaki herkesi de kendimiz gibi sürece hazırlayamayız. kontrolümüz dışında bir alan olacak ve bence bu çok tedirgin edici. belki abarttığımı düşünenler olabilir ama bir anne olarak en ince detayların bile nasıl hesap edileceğini yaşamadan kestirebiliyorum. bir de tabi çalışıyor olmam gibi bir engel var. öz torunlarını bile ananeye babaneye bırakırken mahcup hissediyor insan, evlatlık asla bırakılmamalı fikrindeyim. öyle birşey yapacaksam ona ben bakmalıyım. bu da ya işi bırakmam ya da emeklilikten sonraya ertelemem gerektiği anlamına geliyor. tabi daha belki onlarca soru dönüp duruyor insanın beyninde. ama kesinlikle herkesin düşünmesi gereken bir konu. özellikle eğitimli, biliçli, merhametli, koşulsuz sevgi sunabilecek kadar mermametli herkesin aklının bir köşesinde olmalı. kendinizi evlat edinilmiş bir çocuk olarak hayal ederseniz önemini daha iyi anlarsınız.

13. Çok merak ediyorum. Kalbimden böyle güzel bir olaya vesile olmam geçiyor ama daha çok gencim ve sevgilim bile yok. İleride ciddi ciddi düşünmeyi çok isterim, aynı zamandada tedirginim.

12. Süslü sözlük itiraf girdisinde gördüğüm ve bu konuda yorum yapmak istediğim konu.

Türkiyede çok fazla ön yargılı yaklaşılan bir konu bence insanın kendi doğurması önemli değil gerçekten önemli değil doğurup da istemedikleri için o çocukları bırakıyorlar neden o çocukların ömürleri yetimhanede geçsin ki durumu olup çocuk sahibi olmak isteyen ama doğurmak istemeyenlerin evlat edinmeleri gerektiğini düşünüyorum hem kendileri mutlu olur hem de o çocuklara güzel bir hayat vermiş oluruz her ne kadar küçük çocuklar da olsalar hayatım mahvoldu diye düşünebilirler annesiz babasız büyümenin eksikliğini yaşayacaklar bizim olduğumuz durumlara sahip olamayacaklarını düşünecekler ama biz evlat edindiğimizde onlara yeni bir hayat yeni bir yaşama hevesi vermiş oluyoruz ve bu birine yaşam hevesi vermek büyük bir olaydır.

11. Çocuk doğurmak istemiyorum. Çocukları pek sevmem. Ama ileride evlenip bir on yıl kadar ilişkimizi devam ettirebiliyor muyuz? Mutlu muyuz? buna bakıp bir düzen oturttuktan sonra bir çocuk evlat edinmeyi çok isterim. Ona iyi bir hayat verebilecek düzeye gelmiş, kişiliğimizi ve ilişkimizi düzene oturtmuş bir şekilde ailemize yeni birini katmak isterim. Dünyaya birini getirmek yerine dünyaya gelmiş ve bize ihtiyacı olan birini ailemize katmak bana daha doğru geliyor. Bizi örnek alacak ailemizde sevgi ile büyüyecek ve hayatını istediği gibi yaşayacak imkana sahip bir çocuğumuz olsun çok isterim. Bir de ben pek çok kişinin aksine bir bebek değil daha büyük bir çocuğun bize katılmasını istiyorum. Tabi bunlar benim düşüncelerim hayatıma girecek kişi ile nasıl yapar nasıl anlaşırız bilmiyorum.

10. son yıllarda üzerinde daha ciddi düşündüğüm kan bağı, öz anne vs gibi birileri tarafından ısrarla dayatılan kavramların umrumda bile olmadığı şu dünyada yapılabilecek bana göre en güzel şey. tek aklıma takilan, üzerinde ister istemez düşündüğüm bir şey var.o da yıllar sonra ortaya pek de hoş olmayan bir nedenle çıkabilecek biyolojik aileyle çocuğumun kafasının karışmasından kaynaklı yaşayabileceği tarifsiz , adını koyamadığı his. bir nevi kendi içinde yaşayacağı bir aidiyet sorgulaması. belki de yıllar önce yakın çevremde gördüğüm bir örnek sonucu istemsiz bir şekilde oluşmuş bir korku bu bende. ama aşılamayacak bir durum da değil tabii. sonuçta bildiğim tek bir şey var ki ne olursa olsun bir çocuğun sevgisi , onun ailesi olabilmek her şeye , her zorluğa değer bence.

9. Çok hassas bir konu. Çocuk bilmemeli diyorum sonra bunun ahlaklı olmayan bir yanı olduğunu düşünüyorum. Çocuğun gerçek ailesiyle irtibat olmali diyorum sonra bir yerde gerçek aile bir yerde emek verenler. Üzerinde neden bu kadar düşündüm onu da bilmiyorum, ancak çok travmatik ve çok güzel hikayeler dinledim ayrı ayrı. Böyle bir şeye kalkışırsam alacağım çocuk kadar benim de sevgiye ihtiyacım olacak o çocuktan yana. Onun beni ben anneymişim gibi sevmesini çok isteyeceğim, bir eksiklik hissedince belki biyolojik çocuğunuzdan daha yıkıcı olacak.

Çok yakın bir arkadaşım var. İkimiz de 19 yaşındayken arkadaşım anne olamayacağını öğrendi. Telefonda söylediğinde sesi o kadar garipti ki anlattığına değil ama bu kadar yıkılmış olmasına çok üzüldüm. İnsan haliyle düşünüyor bende olsa ne olurdu diye. O arkadaşımın evlenmek gibi bir düşüncesi olmadı hiç. Benim yakın gelecekte olmasa da var. Ama hiç korkmuyorum bu ihtimalden sözlük. Evlat edinirim ne var dedim hemen. Üstelik nasıl gideceğini nereye kayacağını bilmediğim bir hayatı şekillendirir kurtarır onun için yapabileceğim her şeyi yaparım. Bu fikir her Zaman o kadar çekici geliyor ki, çocuğu illa ben yapmış olayım derdini pek hissetmiyorum.

Ancak biraz hassas bir nokta var, Kendi çocuğunuz varken evlat edinme olayı. İkisine aynı şekilde sevgi dolu ve ilgili olacağınızdan çok emin olmanız gerekiyor. Dolayısıyla bu konuda kendinizi de çok iyi tanımanız gerekiyor. Sadece sizin onlarla ilişkinizde değil, onların arasındaki ilişkide de tarafsız olmanız gerekiyor. Çocukken olur ileride olur, aralarındaki anlaşmazlıklarda evlat edindiğinizi görmezden gelecek bir yapıda olduğunuzu düşünüyorsanız hiç girmeyin. Yardımcı olmanın başka yolunu bulun. Umarım bir gün sokakta ve esirgeme kurumlarında tek çocuk kalmaz, hepsinin sıcacık evleri olur. Sevgiye ve aileye en ihtiyaç duydukları dönemleri çocuk yuvalarında ve sokaklarda geçirmezler.

8. Tanım: Çocuk ile anne-baba arasında soybağı kurulması yollarından biridir.

Yaygın bilinen görüşün aksine hukukumuzda evlat edinmek için evli olma şartı yoktur. Türk hukukuna gore kural olarak esler ancak birlikte evlat edinebilirler. Ancak medeni kanun bazı şartların varlığı halinde evli olmayan kişilerin de evlat edinmesine olanak tanımış haldedir. Bunun icin;

- 30 yasını doldurmuş olmanız

- evlat edineceginiz cocuğa bir yıl bakmış ve eğitmiş olmanız

- kücük ayırt etme gücüne sahipse onun ve yasal temsilcisinin rızası gereklidir.

7. muhtemelen tepki gösteren çıkacaktır ama yine de yazacağım. yıllarca biyolojik çocuk sahibi olabilmek için doktorun kapısını aşındırıp durmaktan daha hayırlı bir olay. bir insana faydan oluyor, onun ailesi oluyorsun. biyolojik bağa ihtiyaç yok bunun için.

6. (yazar: cutebutpsycho) nun dediği aileyi çok çook uzun zamandır takip ediyorum. herkese de öneriyorum.

23 yaşındayım bir ilişkim yok. ama ileride evlendiğimde kesinlikle en az bir çocuğum evlat edinilmiş olacak.

lise yıllarımdan beri dönem dönem araştırıp yapmayı istediğim eylemdir yani. maddi boyutunu, süreci vs. birinci ağızdan merak ediyorum. sözlükte varsa çocuklarından birini evlat edinmiş bir süslü, mesaj atarsa çok sevinirim.

5. bütçemiz bir çocuğa bakabilecek duruma geldiğinde yapmayı düşündüğüm eylem. çocuk doğurmayı asla düşünmüyorum. zaten bilinçsizce doğurulmuş ve terkedilmiş çocuklar, bebekler varken, kendi kanımdan olsun, öz olsun diye bir çocuk doğurmayacağım.