yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    girdi yaz
    medya ekle
    • linki kopyala
    • şikayet et
    • girdiler (23)
    • medya (1)

    23. (link: https://www.suslusozluk.com/süslü-sözlük-itiraf?i=1259592 Geçmişe özlem temalı girdim burada)

    Ben bugün geçmişe özlemimi süslü itiraf başlığına yazdığım için bu başlıkta farklı birşeyden bahsedeceğim. Bu sözlük çoğunlukla 1985-2000 yılları arasında doğan kadınlardan oluşuyor. Nitekim bu yıllarda gelişen teknolojinin gelişme hızı, dünyanın son 1000 yılındaki teknolojik gelişme hızının 20 katı imiş. Dolayısıyla bu yıllarda doğanlar teknolojinin çorak yıllarından korkunç biçimde ivmelendiği yıllara farkında olmadan öyle bir geçiş yaptılar ki o geçiş döneminin kafa karışıklığı, hayat tarzı değişikliği en çok işte bizim bu yaş grubunu vurdu. Hem 90lar samimiyeti ve neşesi, her şeye kolay ulaşamamanın verdiği dolayısıyla o ulaşılan şeyin kıymetli olduğu hissi hem de 2000lerin o popüler kültür dünyasının gözümüzü kamaştırması.. hem 2010larda böyle Twitter ile sosyal medya dünyasının patlaması, etkileşim keyfi, 2015lerden sonra coşan Instagram ile salt görselliğin ve gösterişin öne çıkması..

    90lar edebiyatı yapmak istemiyorum fakat gerçekten biz bu dönemden yorulduk. 90lar da karanlıktı ama en azından müziği, dizileri keyif veriyordu, okursan, çalışırsan başarılı olacağına, bir yerlere geleceğine olan bir inanç vardı. Şimdi siyasi iklim karanlık değil adeta karadelik. Ya onlardansın ya değilsin. Fikrini beyan etmeye ne enerjin ne cesaretin kalmış. Gelecek kaygısı mıh gibi yerleşmiş. Dolayısıyla çocukluğun güvenli kolları ile eskinin daha neşeli halleri birleşince geçmişe özlem duymaktan başka birşey olmuyor. Bugün yine çok sevdiğim bir parçayı uzun zaman sonra dinleyip de çıkalı 8 yıl olduğunu görmem üzerine cinlendim, hiçbir şey yapamadan yaşlandığımı fark ettim. O yüzden geçmişe özlemim geldi işte yine öyle yaziverdim.

    4 haziran 2021 00:30 4 haziran 2021 00:39

    22. Bugün kulaklığımla yeşillik bir yolda yürürken radyoda badem grubunun "sen ağlama" şarkısı çalmaya başladı. Bir anda 2009 lise yıllarına döndüm. Müzik grubumuzda arkadaş gitar çalıyor ben bu şarkıyı söylüyorum, 19 mayıs kutlamalarına hazırlanıyoruz. Acaba "sensiz kalacak bu şehir" şarkısını mı eklesek diye düşünüyoruz. Sonra provaya mola verince bugün halen birlikte olduğum lise aşkım, bana aldığı kolyeyi okulun arka bahçesinde alelacele boynuma takmaya çabalıyor. Nasıl mutluyum. Aynı adamla hala çok mutluyum ama şuan ikimiz de biliyoruz ki hiçbir şeyin eski tadı yok. birlikte gittiğimiz kızılay da sakarya caddesi birahaneleri, okul şenlikleri.. şuan hiçbir aktivite o yılların tadını vermiyor. Şöyle 2005-2013 arası olanlar, ben çocuktum, gençtim diye mi güzeldi, yoksa 2013'ten sonra her şey mi tepetaklak gitti acaba ülkede? Bilmiyorum. (gizlinot: Gezi olayları son güzel şeydi. Devamı bir korku filmi.) 10 sene sonra da bugünleri mi anarım bilmem. Sağlıklı olalım da gerisi boş.

    29 ağustos 2020 21:00 29 ağustos 2020 23:54

    21. Özellikle lise yıllarımı çok özlüyorum. Ufak tefek sorunları dert eder depresyona girerdik (girdiğimizi sanıyormuşuz) yani melankoli hissini çok severdik :) okuldan sonra çiğ köfte yerdik. kontörümüz çoğu zaman olmazdı ve okula gelirken birbirimize 'beni ara' mesajı atardık. İlk atınca evden çıktım, ikincide okula geldim falan :) Ve daha bir çok güzel anı...artık Okul çıkışı yediğimiz çiğ köftenin tadını bir daha alamadım. Ayrıca gerçek depresyonu tadınca olmayan dertlerimi özler oldum.. Şuraya da bu durumu anlatan çok sevdiğim bir şarkıyı bırakayım ve gideyim...(link: https://youtu.be/oB4K0scMysc Queen - these are the days of olur lives)

    28 ağustos 2020 02:07 28 ağustos 2020 02:14


    20. üniversitenin başında liseyi özlerdim. şimdi mezun oldum üniversitenin ilk senelerini özlüyorum. o zaman da üzüldüğüm şeyler olurdu, şimdi bile gozumun onunde yere çöküp agladigim, hayatımın ilk ve tek sigara paketini aldığım gunlerim geliyor ve onları bile bile yine de özlüyorum. su an hayatımda asla istemedigim/zerre hazzetmedigim arkadaşlarımla gecirdigim günleri özlüyorum. kişiler umrumda değil de ben hislerimi, gelecek kaygısı olmadan yasayisimi çok özlüyorum. icip icip konsere gittigim, bağıra bağıra eslik ettiğim, sonra arkadaşımın evinde kaldigim, eve yürürken parkta sallandigim zamanları özlüyorum. o umursamazlığı, özgürlüğü, huzuru, rahatı özlüyorum. ne isterim ki hala onlar arkadaşım olsun, ne de o zamanki sevgilim sevgilim olsun. ama o günlerdeki hislerim bugünler de beni bulsun... gercekten geçmişe özlem duymak iğrenç bir hismis. mezun olusumu kabullenemeyisime vermek istiyorum. :(

    28 ağustos 2020 00:28

    19. kocaman bir (gbkz: keşke)nin insan etine bürünmüş hali olduğum için sürekli hissettiğim özlemdir kendisi.

    ne yaparsam yapayım içimden atamıyorum bu keşkeleri. (gbkz: keşke) hayatı geri sarıp sarıp tekrar yaşayabilseydik. düşünsene çocukluğunu 3 kere başa sarıp yaşamışsın...

    9 aralık 2019 16:02

    18. Genel olarak konuya dair bir tespitte bulunmak gerekirse bu durumun sebebinin geçmişte iyi veya kötü farketmeksizin yaşanılan ilk deneyimler olduğu söyleniliyor. Geçmişte yaşadığınız her durum aslında yaşadığınız ilk tecrübe, ilk duygular. Yaş aldıkça insanların geçmişe özlem duymalarının daha fazlalaşmasının da sebebi bu. Eğer ki yaşamınız monotonlaşmış yeni bir olay, bir duygu, tecrübe vs yoksa beyin hop geçmişe dön ne kadar güzeldi diye size hatırlatmalar yapıyor. Komfor alanını yeterince deneyimlediyseniz ya da iyi veya kötü monoton bir yaşam sürüyorsanız değişikliğe gidin. Daha önce hic denemediğiniz hobi, spor, etkinlik her ne olursa sizi heyecanlandıracak size iyi gelecek şeyler, yeni yerler, yeni insanlar bu moddan çıkmanıza yardımcı olacaktır.

    8 aralık 2019 10:39

    17. Birkaç aydır, neden bilmiyorum, geçmişteki her şeyi, her dönemimi özlüyorum. Harika yıllar yaşamadım, çok mutlu falan da değildim hep bir şeylerle mücadele ettim, ama sanki hepsi harikaymış gibi hatırlıyorum. En ufak mutluluğumu hatırlayıp geçmişim her şeyiyle güzeldi diyorum. Çocukluğumu ayrı özlüyorum, ergenliğimi ayrı, üniversite yıllarımı ayrı, eski sevgililerimi ayrı özlüyorum. Halbuki eski sevgililerimden can ata ata ayrılmıştım. Ayrılmak istememelerine, direnmelerine rağmen zorla kendimden koparmıştım. Şimdi neden her şeyi detayına kadar hatırlayıp o zamanlar cd lerini alıp sarılarak dinlediğimiz şarkıları dinleyerek ağlıyorum, anlamıyorum.

    Ailece çok fakirlik çektiğimiz günleri bile özlüyorum. Keza çok zengin yaşadığımız dönemleri de özlüyorum. Anlamsız korkularımı, endişelerimi, çekingenliğimi, hepsini özlüyorum. Acıdan zevk alan melankolik bir tip de değilim. ne olursa olsun her zaman herkese mutlu olduğumu söyler mutlu olduğuma inandırırım. Sadece birkaç yıldır böyleyim, çözümüm var ama çok gururluyum. 

    “Şimdi”den Mutsuzum, geçmişe gidip her şeyi düzeltmek istiyorum...

    8 aralık 2019 07:13 8 aralık 2019 07:14


    16. Bi tivit vardı “nasıl oluyorsa hep ağladığımız anları gülerek, güldüğümüz anları ağlayarak hatırlıyoruz” diye. Sanırım herkesin başına gelen bir durum bu.

    Ben de ne zaman bunalsam, ya geçmişe özlem duyarken ya da geleceğe dair çok umutlanırken buluyorum kendimi. Doğru mu, bence çok takıntılı hale gelirsen değil. Geçmişi özlemek modunu daha dibe sokarken, gelecek planları da anlık mutluluk ve sabır veriyor insana.

    14 ocak 2019 22:38

    15. Ben bu duygu yüzünden ilerleyemiyorum. O kadar özeniyorum ki geleceğini düşünüp ona göre hayal kurup plan yapanlara. Ben bunu düşünmek yerine hep geçmişimi düşünüyorum. Hani kötü geçen yıllarım da oldu ama yine de aradaki üç beş güzel şeyi hatırlayıp ne güzel zamanlardı diyorum. Bunları düşünmekten anı da yaşayamıyorum. Bir dizide duyduğum replik de şöyle diyordu; “anılardan kurtulması zordur çünkü onların gerçekte mutlu anılar olduğunu düşünürüz ama Aslında öyle değillerdir. Nostalji insanı can evinden vurur.”

    14 ocak 2019 13:04

    14. tabi kişinin geçmişine ve şimdi nasıl bir hayat yaşadığına göre değişir.. ağır kayıplar yıkımlar olunca geçmişe özlem duymamak mümkün değil

    ama habire nostaljik takılmak şimdiyi ıskalamak demek.. bugün de bir zaman gelecek geçmiş olacak.. bugünün tadını çıkarsana güzel kardeşim..

    insan geçmişi olduğundan güzel hatırlarmış..biraz da bundan..

    14 ocak 2019 10:03