yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    girdi yaz
    medya ekle
    • linki kopyala
    • şikayet et
    • girdiler (204)
    • medya (0)

    204. Ortaokuldan beri aynı mesleği istedim. Hırsımdan geberiyodum. Yemin ederim o zamanlar hırsımdan catlayabilirmisim gibi geliyor düşününce. Lise zamanları tekrar düşündüm, başka bir şey yapamayacagima karar verip yine aynı şeyi istediğime karar verdim. Üniversitesi oldu şükür.

    Universite yıllarımda, yaklaşık iki sene boyunca, evimizin karşısındaki caminin bahçesindeki evin ikinci katında oturmuş ve emekli olmuş müezzinin boşalttığı eve bakıp emekli olmak istedim ama o da geçti şükür. Emeklilik de bana göre değilmiş çünkü altı ay evde oturunca anladım..

    Gerçekten başka bir iş yapamazmisim ben, pişman olup da keşke şu olsaydım diyebileceğim hiçbir meslek yok çünkü beceremezdim başka bir şeyi. Ha bunu ne kadar becerebildigim de muamma tabii, bunu değerlendirecek kişi malesef ki ben değilim.

    Neyse sonuç itibariyle mezun oldum, unvanim var gibi ama yok gibi. Niyeyse alışamadım çünkü.. küçüğüm bence ben daha.. daha ben, ben olamamisken ne unvanı azizim

    Sonuç: ne istek, ne meslek, ne hırs, ne para. Mutluluğun kaynağı hiçbiri. Sadece sen mutlu olmaya niyetliysen bunlar destek olur. Mutluluk getiren şey takdir de değil başarın da değil. Mutluluk sensin. Özgüven de sensin. Hiçbir unvan seni tamamlamaz, seni sen de yapmaz

    9 temmuz 2020 02:31

    203. biri şarkıcılık biri de dedektiflikti

    şarkıcılıktan tabiki sesimin güzel olmadığını farkedince vazgeçtim

    dedektifliğin ise ülkemizde tam olarak yeri yok. olsa her şeyimi verirdim galiba.

    17 şubat 2020 17:58

    202. küçükken öğretmenlikti. sonra bir ara dansözlük oldu. sonra büyüdükçe öğretmenlik olmaya devam etti. lise 2 3'lerde "bir genç kızın gizli defteri" kitap serisi sağ olsun turizm okumaya karar vermiştim. ilerleyen senelerde de eğitim sistemimiz sağ olsun "nerede ne olursa onu okuyayım o zaman"a döndü. aslında derslerim kötü de değildi ama kendi yolumu bulacak gibi hissetmiyordum o zamanlar belki de. sonra sınava girdik. eşit ağırlık öğrencisiydim ben, kalan vaktimde sözel bölüm sorularını çözdüm. pek de umutlu değildim yani sınavdan. sonuçlar açıklanınca ea puanım fena değildi fakat sözel puanım uçmuş. hiç beklemediğim yerden güldü yani yüzüme. o zaman hep sevdiğim bölümü okuyayım, edebiyat olsun dedim. o zamanlar ayırdına varamamışım sevdiğin bölümü okumak ile gelecekte o mesleği yapmak aynı değilmiş, toz pembe değilmiş yani. sonra sonra öğretmen oldum, editör oldum, şimdi de öğretmenlik yapıyorum. öğretmenliği çok seviyorum, çocuklarımı çok seviyorum ama hiçbir şey göründüğü gibi değil ne yazık ki. özel sektör, iş bulma süreçleri, mesleğin asla ve asla itibar görmemesi ne yazık ki üzücü yanları. "işinize dans ederek gitmiyorsanız o işte başarılı olamazsınız" laflarına inanmayın. kendinizi güvenli ve huzurlu hissedeceğiniz bir mesleğe yönelmeye gayret edin, bu bazen sevdiğiniz iş olmak zorunda değil. örneğin editörlük yaparken pek sevmiyordum fakat çalıştığım şirket dolayısıyla aşırı huzurlu ve güvende hissediyordum. öğretmenlikte de tam tersi ne yazık ki...

    zaten mesleği biz seçmiyoruz, hayat şartları ve şans ile o meslek bizi seçiyor...

    16 şubat 2020 20:15


    201. Çok küçükken mimar, lisedeyken fizik okumak isterdim. Fizik mühendisliği okudum hemde 6 yılda. İlk birkaç sene mesleğime yakın işlerdeydim ama şimdi 6 sene okuduğum fizikle alakasız bir iş yapıyorum. Şimdiki aklım olsa veterinerlik veya hukuk okumak isterdim. Hukuk okumayı da hala düşünmüyor değilim.

    16 şubat 2020 15:21

    200. Haber spikerliği. (Başlangıçta spor spikerliğiydi. Küçüktüm, o zamanlar Burcu Esmersoy güzel işler yapıyordu.)

    16 şubat 2020 05:15

    199. cezaevi psikoloğu olmak istedim hep. 34 yaşımdayım yavaş yavaş hedefe ilerliyorum olur olmaz bilemiyorum ama.

    15 şubat 2020 22:43 15 şubat 2020 22:44

    198. etiket insanın hayallerini bile zincirliyormuş. olmak istediğim çok fazla şey vardı. (moto kurye dahil :d) üniversitede kendimi işletme okuyup iş kadını olmak isterken buldum. hayallerimin ve ailemin beklentilerinin bölümlerin puan sıralamasına göre olması 3 seneme mal oldu. sofra kurmayı, misafir ağırlamayı, mutfakta saatler geçirmeyi sevmek bu işi istediğimi fark etmeme yetmemiş. (puanı düşük bir bölüme gidersem çevremdekiler ne der, okumayan da aşçı oluyor vs vs) hayalimdeki mesleğin aşçılık olduğunu bir şirkette güzel şartlarda ve güzel bir titlela çalışırken garsonken daha mutluydum dediğimde fark ettim. geçen 3 seneyi kayıp olarak görmek yerine kendimi bulmam için yaşamam gerekiyormuş diye görüyorum. artık hiç olmadığım kadar mutlu ve geleceğimden umutluyum.

    15 şubat 2020 21:11


    197. Küçükken matematiği çok severdim matematik öğretmeni veya veteriner hekim olmak isterdim. O matematik aşkıyla yanıp tutuşan insandan, lisede sınavlarda boş kağıt veren, üniversitede istatistik ve matematik derslerini iki yılda geçen bir insana dönüştüm. E bu olmayan matematik zekasıyla veteriner hekimlik de hayal oldu tabi. Gerçi istesem de olamazdım kan görünce bayılıyorum, yaralı bir hayvan görünce saatlerce ağlıyorum falan. Ben de lisede gastronomi okuyup pastacı olmak istedim hep, evet oldum işsiz bir pastacıyım artık.

    15 şubat 2020 20:58

    196. Hukukçu olup pişmanlık yaşayanları görünce korku duyduğum başlık..

    Kendimi bildim bileli hayalim hukuktu, diş hekimliği okudum. Pek çok kişinin hayali olduğunu duyuyorum diş hekimliğinin fakat işin içine girince hiç beklediğiniz gibi olmuyor maalesef. 

    şu an hukuk okuyorum, dersler epey zorluyor ama hala mezun olduktan sonrası için umudum var. 

    15 şubat 2020 19:02

    195. Kendimi bildim bileli hep hukuk okumak istemiştim. Okudum da. Şu anda stajyer avukatım ve gerçekten çok pişmanım bu mesleği seçtiğim için. Üniversitedeyken arkadaşlarım pişman olduklarını söylediklerinde ben hep savunurdum yine olsa yine yazarım diye ama şimdi onlara hak veriyorum. Keşke hukuk okumasaydım. Şimdiki aklım olsa veteriner olmak isterdim.

    15 şubat 2020 18:48