yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    girdi yaz
    medya ekle
    • linki kopyala
    • şikayet et
    • girdiler (4)
    • medya (0)

    4. her ne kadar herkesi acaba depresyon böyle bir şey mi düşüncesi sarmış olsa da, hayır değil arkadaşlar. bu biraz da içinde bulunduğumuz ülkeyle ilgili bir durum. içine girdiğimiz rutinin sebebi, hayallerimizin kısıtlanmasıyla alakalı. yepyeni bir fikirle çıkamıyoruz kimsenin karşısına çünkü kime anlatırsanız anlatın kimse sizi candan desteklemez, herkes bir şekilde istiyor ki siz bu diğer girdilerde yazılan rutin olan şeyleri yapın, risk almayın; çünkü sanılıyor ki sizi mutlu edecek olan şey bu, sanılıyor ki hayallerinizin peşinden koşup başaramazsanız siz çok üzülürsünüz... halbuki hayatın enerjisi, o koşturmaca sırasında karşınıza çıkacak diğer seçeneklerden geliyor biraz da...

    27 mart 2019 00:56

    3. çok uzun zamandır içinde olduğum durumlar bütünü. şöyle ağız dolusuyla gülebildiğim, o anı kaçırmamak için çabaladığım anlamlı zamanlarım çook gerilerde kalmış ve bir daha olmayacakmış gibi hissediyorum. hatta öyle bir psikolojideyim ki, şu anı yaşarken bile geleceği düşünüp şu anımı özleyeceğim geliyor aklıma ve derin bir hüzün çöküyor üzerime. bu sebeple içinde bulunduğum tüm anlar anlamsızlaşıyor. karşımdakinin öleceğini düşünüyorum mesela anlamsızlaşıyor. kendimin her an ölebilme ihtimalini düşünüyorum bu sefer yaşam anlamsızlaşıyor.

    her gün robot gibi sabah kalkıp işe gitmek, akşam hep aynı insanlarla buluşmak beni boğmaya başladı. sonra diyorum ki napabilirim bu hayatıma anlam katabilecek? evlensem mi acaba düşünüyorum? ama ya sonra? yine o derin tek düzelik başlamayacak mı?... yeni bir işe mi girsem??.. ama ya sonra?? tekrar o rutin hayatıma geri döneceğim çünkü olaylar yeniden sıradanlaşacak. bilemiyorum altan belki de hayat bu kadardır ve hayatın anlamı sıradan olmasıdır. belki de tüm insanoğlu buraya varmaya çalışıyordur fakat biz çoktan varmışızdır haberimiz yoktur falan. aman aman nerelere geldik, en iyisi gidip bir kahve içeyim ayılayım sonra da robotik hayatıma geri döneyim...

    26 mart 2019 08:44 26 mart 2019 08:46

    2. uzun bir süredir dahil olduğum ancak henüz kendimde olduğunu yeni yeni fark ettiğim durum. 

    sabah oluyor, güneş doğuyor, her gün rutin aynı şeyler. işe gidiyorsan da rutin, evdeysen de rutin. akşam o güneş yine aynı batıyor...

    bilmiyorum antidepresanla falan geçecek mi ama gerçekten neyin anlamı var ki?

    yoga yapıyorum mesela; önceden vücudumdan öte ruhuma daha iyi geliyordu, şimdi fiziksel rahatlamanın ötesine geçemiyorum. o hevesim falan eskisi gibi değil.

    müzik dinliyorum, sevdiğim şarkılar bile eskisi gibi gelmiyor.

    arkadaşlarımla buluşmayı bıraktım, yerine bahane buluyorum. çünkü kendim o kadar olumsuzum ki insanların üzüntüleri, öyle boş geliyor ki... mesela erkek arkadaş problemleri hep, siyaset-gündem, maddi konular... hani bir laf var ya, “kimse hayallerinden bahsetmiyor” diye; işte o durumdayım. Herkes aynı şeylerden bahsediyor ve ben uzaydan gelmiş de sadece uzayla alakalı bi konuya canımı sıkmışım gibi sanki, anlatamıyorum bile...

    Anlam aramakla geçiyor ömrümüz ama acaba bu arayışta mı saklı asıl anlam? bilemiyorum...

    26 mart 2019 01:39


    1. tanım: amaç arayışı, sürekli sıkılganlık, anı yaşayamamaya sebep olan durumdur.

    son zamanlarda fazlasıyla hissettiğim bir durum. depresyon belirtisi midir yoksa hayattan zevk almasını mı bilmiyorum, emin değilim.

    efendim şöyle ki, gün içinde ne yaparsan yap hep geçici geliyor. anı yaşama duygusu yitti sanki. okula git, derse gir, ee? derse girmesek mi? hadi girmeyelim, ne yapalım arkadaşlarla bir yerde oturup geyik döndürelim. ee? hadi oyun oynayalım, gülelim eğlenelim hoplayıp zıplayalım. ee? yani herşey bitiyor, tükeniyor ve sonrasında bir boşluk bir bıkkınlık. "puff şimdi ne yapsam ki yaa" düşüncesi hakim oluyor tüm bedene. tüm gün görmediğin yerleri görsen de; çok gülüp çok dolu bir gün geçirmiş olsan da eve geliyorsun ve şimdi? boş. hergün arkadaşlarla gezmek de sıkıcı değil mi? ya da hobilere başvurulabiliyor. spor, dans kursları, enstrümanla uğraşmak, puzzle yapmak, ... ama ne yaparsan yap bu da zamanla rutinleşiyor. sahip olduğun hayatın değerini bilememek belki bunun adı ya da ne bileyim sorunsuz bir yaşama sahibiz de aranıyoruzdur. bilemiyorum ne, çözemedim. belki her şeyi çok çabuk tüketiyoruzdur ve bir sonrakini beklerken sıkılıyoruzdur -.-

    29 ocak 2017 22:26