yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    girdi yaz
    medya ekle
    • linki kopyala
    • şikayet et
    • girdiler (19)
    • medya (1)

    19. geçen ay bugünlerde yaptığım eylemdir.

    işverenim bizim aleyhimize kararlar alıp zararımızı tazmin etmekten kaçınınca, rahatsızlıklarımızı ve mağduriyetimizi açık açık belirtmemize rağmen önemsemeyince b planı olmaksızın istifa ettim. benimle birlikte pek çok arkadaşım da istifa etti. 

    b planı yapmayışımın sebebi ise zamana ihtiyacım olmasıydı. kariyerimde önümde birkaç yoldan oluşan bir yol ayrımı var ve hangisinin beni mutlu edeceğini bulmam için, doğru tercihi yapabilmem için sakin kafaya ve zamana ihtiyacım var. maddi olarak da birkaç ay idare edebilecek durumda olduğum için b plansız istifa edebildim. umarım bu kararım bana en doğru yolu çizer.

    4 kasım 2022 16:55

    18. Normal bir şey olduğunu kabul edip yeni bir dünyaya adapte olmak mı, tümm o düzen takıntınıza rağmen yoksa içinde bulunduğunuz durumu kabul etmek mi? İkileme düşünce herhalde insan istifa etme fikrine daha yakın hissediyor kendini. Gençlik zamanlarında biraz farklı olarak yaş mevhumu, insanın bazen elini kolunu bağlıyor. Ya da eksiklikleri. Kimseye anlatamadıkları ve anlatsa da anlaşılmaması.. Zaman zaman yaşadığım çaresizlik çukuruna tekrar girdim, dipsiz kuyu gibi. Cesareti olup şartları uygun olan için yeni bir hayat misali...

    30 ekim 2022 20:58

    17. isteyene ve bir b planı olana şiddetle tavsiye ederim.

    ibretlik ve ilhamlık istifa törenimi paylaşayım belki birilerini motive eder :)

    7 sene  orta ölçekli bir kurumda müdürlük yaptım, 25 kişilik kendi ekibim ile maddi kısım hariç  a-z tüm iş elimden geçiyordu. Tuzum da kuruydu, iş veren işin işletmecisiydi açıkcası tüm sorumluluk ve insiyatif de bana aitti bu yüzden işin işleyişi bakımından bana karışan kimse de yoktu yani bir darlanma durumu olmadı ama ne oldu derseniz şöyle özetleyim; küme düşmekte olan bir futbol takımını kurtarmak için getirilmiş bir teknik direktör gibiydim.

     

    İşveren sürekli kendini sabote etmeye çalışan hayatımda tanıdığım ilk ve tek şeytanın vucut bulmuş hali olması ve sürekli kaos ve tutarsız tavırları son 2 yıl beni inanılmaz germeye başladı. dirsek dirseğe olduğumuz her an hayata bakışı insanlara karşı tutumu ve narsistik kişiliği ile kirlenmişlik hissi yaratan biriydi, ben de biraz idealist bir insanım ve adalet duygusu önde biriyim bu durum beni çok ifrit ediyordu.

    Bir b planım olup yeterli tecrübe ile işten ayrılmayı planladım ve kendime bir milat koydum yaşımla alakalı, 30 olunca tüyecektim ve kendi işletmemi kuracaktım. Günler günleri kovaladı ve ben annelik izni süremde korona patladı ve bu benim olmadığım dönemde işin içine sıçtı bana da beklediğim fırsat doğdu ve o dönemin sonunda ben kendi işimi kurdum o gün bugündür de devam ediyorum.

    çok klas istifa ettim ama içindeki tüm sarsılmış adalet duygusu ve tiksintiyi kendisine kustum arkadaşlar, karantinadan dolayı görüşemediğimiz için telefonda hayattaki cezasının kendisi ile yaşamak olduğu başta olmak üzere tüm hissettiklerimi nezaket seviyesinde bir bir saydım ve ayrıldım. Ne mi oldu, arkamdam sosyal medyada canlı yayın yapıp beni kötüledi ben de dava açtım 3 tane ve hepsini de kazandım. 

    uzun oldu ama diyeceğim o ki, planınız varsa ve kendinizi hazır hissediyorsanız asla hoşunuza gitmeyen bir yerde kalmayın, nihayetinde bu iş sizden ve huzurunuzdan kıymetli değil, boşuna sokakta sümüğünüzü atmayacağınız insanlar için kendinizi üzmeyin.

    28 ekim 2022 21:38


    16. Manyaklığın, mobbing'in normalleştiği bir yerde çalışıyorsanız bunu yaptıktan sonra mis gibi bir ferahlık verir. yoğunluktan gebersem de vahiy gelmiş gibi ekstra işlere de zaman ayırmam beklendi üzerine sürekli insanların içinde azarlandım. Teşekkür zaten beklemedim hiç ama bir kere bile görülmedi yaptıklarım. İşimi beğenmiyorsanız neden daha fazla iş yüklemeye devam ediyorsunuz da diyemedim. En başında heveslendiğim, başka yerde yapsam büyük zevk alacağım işten şubat ayında ayrılmaya karar verdim ama bir türlü yapamadım. belki bir gün bu stresi kaldıracak umursamazlık seviyesine ulaşırım diye. Ama ulaştığım seviye işimden tiksinme seviyesi oldu. Bir iş yeri asla düzelmeyecek gibiyse ve ben buyum kızım diyen kafasız bir dızo gibi toksik hareketleri normalleştirmişse yapılacak en iyi şey oradan alacağını alıp olaysız dağılmaktır. İş kaybedilir de bulunur da Allah'ın izniyle ama ruh ve beden sağlığı kaybedilince zor toparlanıyor.

    22 ekim 2022 10:12

    15. 6 yılın sonunda yaptığım eylem. Aslında istifa etmek gibi bir niyetim yoktu hiç bir zaman, yaptığım işte gerçekten özverili ve iyiyim. Bu kesinlikle kendini beğenmişlik değil ancak çevremdeki tüm müşteri olsun başka insanlar olsun sürekli söylenen şeydi.

    Ancak insanın belli bir noktaya kadar dayanma gücü varmış. Benimki de bu Pazartesi sabahıymış. toplantımız esnasında 2 patronumun da sürekli üstüme gelmesi, bir işe yaramadığımı, beceriksiz olduğumu vurgulamaları. Gerçekte olmayan bir şey olmuş gibi gösterip beni zan altında bırakmaları. Bir yığın laf söylemeleri sonucunda hiç o sabah uyandığımda aklımda olmayan şeyi yapıp işten ayrılacağımı söyledim. yıllardır çok fazla mobinge maruz kaldım gerçekten çok. ancak şu lanet olası muhtaçlık yok mu, paraya olan ihtiyaç insanın belini büküp kafasını eğdiriyordu işte. Gerçi ben yıllarca kaç kez konuştum sorunlar hakkında bir yol bulmaya çalıştım, ancak oralı olmadılar. Hatta yıllarca yetişemiyorum işlere birini alalım dedikten sonra işe gelen kişiye artık bu işlri o yapsın dediğimde, patronlarım olmaz öyle şey kıza onu yaptıramayız demişlerdi. e ben senelerdir yapıyorum dedğimdeyse sen ayrı o ayrı demişlerdi.

    Yıllarca 12 gün ralıksız 1-2 gün tatil sonra yine 12 gün aralıksız çalıştım. ne tatili ne akşamı ne hafta sonu rahat bıraktılar. rahmetli babamın hasta yatağının başındayken iş diye tutturdular.

    Ablam İstanbul'da yeni işe gireli 1 ay olmuştu ve patronu babamın vefatından sonra ona "sen kendini ne zaman hazır hissedersen o zaman ofise gel" demişlerdi. Banaysa "cemile işler birikti artık ofse dönmen gerekiyor" dediler. görevim olmayan tonla iş yaptırdılar. bir ton laflarını yedim. Buraya kadarmış. İnsanın bir son noktası varmış bazı şeylere katlanacak.

    Şimdi ne olacak?

    Açıkçası çok endişeliyim çünkü evleneli 7 ay oldu ve evimiz kira. Eşimin maaşıyla ne yazık ki ay sonunu getirebilmemiz mümkün değil. Belki bir mucize olur da iyi bir iş kapısı açılır önümde. Kendimi eğiteceğim bu süreçte. 32 yaşındayı ve 40 yaşıma geldiğimde daha fazla kazanıp daha iyi bir konumda çalışıyor olmak istiyorum. 6 yıl sonunda aldığım maaşa gelecek olursak 3400TL yol ve yemek içerisinde :) zaten asgari ücret 2800. Çok da bir şey kaybetmiyorum galiba. Bir kapı kapanmadan başka iyi bir kapı açılmazmış.

    Şimdi yeni kapımın açılmasını dört gözle bekliyorum. Her şey çok güzel olacak inşallah. Hatta bir iş görüşmesi bile yaptım, seo alanında junior olarak bir işe girme ihtimalim var. Bugün yarın belli olacak. Olursa benim için gerçekten çok iyi olacak çünkü bu alanda kendimi geliştirmek istiyorum.

    Henüz "istifa ettikten sonra omuzlarımdan yük kalktı, valla çok rahatladım" safhasını yaşayamadım bir türlü. Sanırım gelecek kaygısından ve nasıl geçineceğiz şimdi diye düşünmekten dolayı.

    Umarım güzel enerjilerinizi yollarsınız bana. Umarım zorunda kalan kim varsa bir gün o zorunluluktan kurtuup daha mutlu olduğu işi yapma fırsatı bulur.

    Edit: Biraz önce açıklanmış ki kısa çalışma ödeneği uzatılmış. Bu sebeple normal alacağım kıdem tazminatımın yarısını alacağım neredeyse. son ay alınan brüt maaşa göre hesaplanıyormuş çünkü. bunlarda hakkın budur diye tamamını vermezler.

    Edit 2: Hayatımın işini buldum ve 3 aydır da çalışıyorum, darısı herkeisn başına :)

    21 nisan 2021 16:21 25 kasım 2021 23:20

    14. şu an çok istediğim ama piyasa kötü olduğu için korktuğum şey, aylık sabit giderlerim var ve işsiz kalma gibi bi lüksüm yok. ne demişler en iyi iş işteyken bulunur, o yüzden içime sinen bi yer bulana kadar yapmayacağım eylem...

    28 mart 2019 14:36

    13. Sonunda başardığım eylem. Yaklaşık 5 yıldır çalıştığım emek verdiğim işimden 2 gün önce istifa ettim. liste yaptığımda eksi kısmı bir hayli doluyken, artı kısmında tek madde vardı. Uzun zamandır aklımdaydı fakat bazı sebeplerden hep erteledim. Her şeye aşırı bağlanıp kopamayan bir insan olarak kendimi ilk gün biraz boşlukta ve üzgün hissettim. Ama yapmam gerekeni yaptığımı biliyordum. Şimdi daha sakin ve rahatlamış hissediyorum. Hani birinden ayrılmaya karar verdiğinizde hep iyi şeyler gelir akla, yada terkedildiğinizde sanki en iyisi oymuş gibi gelir. Benzer durumlar aslında. 

    Aşırı değişik bir şirkette çalışıyorum ve normal ayrılan tek kişiye şahit olmadığım için söylerken çekinmiştim. Korktuğum gibi olmadı ve iki patronumda gidişime üzüldüklerini ve beni sevdiklerini hissettirdi. Bu durumun karşılıklı olması ve değer görmek güzel bir şey gerçekten.

    Umarım her şey hepimiz için çok daha güzel olur.

    28 mart 2019 09:35


    12. Benim için adeta bir hobiye dönüşmüş eylemdir. Çıkarken thorun kılıcı gibi adalet dağıtmayı asla ihmal etmem. Bazı şeyleri bazı insanların yüzüne vurmak elzemdir. Verilen bi avuç yetkiye dayanarak insanlar üzerinde güç gösterisi, ego tatmini yapmak en hafif tabiriyle ayıptır. Iş ağır olabilir buna bir yere kadar katlanılabilir fakat temelsiz baskı kabul edilemez.

    Asla yapmadığım bir konuda beni yalancılıkla suçlayıp, ik ya hakkımda dilekçe verip daha sonra yüzsüzce hadi savunmanı yap, özür dile de kapansın bu konu diyen (gizlinot: Canımmm) müdürüm alıyorum haberlerini benden sonra kafandaki 3 tel saç havada gezmişsin bir hafta ilk kez duyduğun gerçekler ağır gelmiş olmalı (bkz: *shw)

    28 mart 2019 07:08

    11. Hevesle başladığım ilk işimden 1.5 yıl sonunda çekmediğim kalmadı.Sinir krizi geçirerek ayrıldım.Çünkü patronum şehir dışındayken istifa etmiştim.Çünkü kendisi sinir hastası bir psikopattı.Bana dedi ki sen iş istiyordun para bile önemli değil demiştin.Öyle aşağıladı gittim lavaboda yüzümü yıkayayım derken yere yığıldım.Evet para önemli değildi.1300TL maaşla 500 tl kira veriyordum her ay.Elektriği,suyu ama olsun kredi kartım vardı her ay açık verdiğim.Çevirileri şirketin parası gitmesin,vefa borcum var diye tek tatil günüm olan pazar gününde evimde yapıyordum.Yine her gün mesaiye kalan bendim ek ücret almadan.Akşam üzeri gelen müşteri ziyaretçilerine çay da yapmıştım ama.Bir Hintli eldiveni yüklesin diye 6 ay her gün aramıştım.Hatta siz arama yeter yüklemeyecek dediniz 6 ay sonra gelince müthiş para kazanmıştınız.12 yeni ürün getirmiştim hatırlarsınız yine.Bunları didik didik arama sonunda yapmıştım.Ama olsundu.Güçlü olan sendin.Ben karşında eziktim.Senden ölesiye nefret ediyorum.Bir gün karşına çok zengin olarak çıkacağım.Senin değil de belki şımarık kızının karşısı.Nasıl olsa o aklı beş karış havada işleri takip edelemeyecek ve batacaksınız.Çünkü sizler insana hiç değer vermeyen kişilersiniz.O sinir krizinden sonra yine iyi niyetli daha doğrusu enayi ben işlerimi teslim edeyim diye yeni kadın arkadaşa başka odada anlatırken gel burda anlat demen ve istifa sürecimde gelen numune eldivenleri görevli benim masama getirecekken getir bana diye bağırarak mobbinge devam etmen.Çünkü işci numune eldivenini çeyizime saklayacağım.(gizlinot: Allah seni ıslah etsin)

    Bu konuda çok doluyum süslüler kusura bakmayın biraz içimi döktüm.Bazı tavsiyelerim olacak.kendinizi iş için tüketmeyin.Baktınız hapse gider gibi işe gidiyorsunuz basın istifayı.Hiçbir şey sizin beden ve ruh sağlığınızdan önemli değil.Hayatımda en anlamlı aldığım karardır işimden istifa etmek.Bir de ufak bir tespitimi paylaşacağım.Bir iş yeri çok çalışan değiştiriyorsa o iş yerine şüpheyle bakın,kurumsallıktan o kadar uzaktır.Eski firmam öyleydi.Bir de yardımcılarına eziyet eden bir menopoz teyze vardı.Senden de nefret ediyorum.Yaptıklarınızın cezasını çekmeniz dileğiyle...

    Edit:Bu girdimi eksileyen kimseler bir zahmet beni engellesinler.

    28 mart 2019 00:28 5 nisan 2019 13:10

    10. 3-4 iş değiştirmiş (iş yeri değil, meslek - tabiki türkiye'de değil ABD'de) bir arkadaşım, bu fikir aklına bir kez girdi mi mutlaka bir gün yaparsın, dönüşü olmaz demişti. söylediği gibi de oldu.

    27 mart 2019 15:37