yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    girdi yaz
    medya ekle
    • linki kopyala
    • şikayet et
    • girdiler (49)
    • medya (0)

    49. 2 aydır içinde olduğum durum, kardeşiniz dahi insanlar size saygı duymayı bırakır. Özellikle kadınların kendi ayakları üzerinde durmasının ne kadar önemli olduğunu yaşayarak gördüğüm dönem. Hele ki arkadaş grubunuz, sevgiliniz ve iyi anlaştığınız bir aileniz yoksa ×2 zorlayan bir süreç. Böyle zor durumlarda sadece Atatürk ve silah arkadaşları geliyor aklıma. Milli Mücadele dönemindeki insanlar çabucak pes edip bırakıp gitmediyse ben nasıl pes edebilirim ki? Bir an önce bu durumdan ve bu evden kurtulmayı diliyorum.

    1 şubat 15:50

    48. İşsizlik zordur, işiniz varkense bu ülkede insani şartlarda çalışma gibi bir durumun olmadığını yıllar size gösterir. İnsani ve iyi şartlara sahip gibi görünen üst düzey gibi algıladığınız pozisyonlarda bile aslında sömürülüyorsunuzdur. Sadece farkında değilsinizdir. Öyle öyle yıllar geçer.

    27 ocak 13:56 27 ocak 13:57

    47. (yazar: Madruanna) hislerimi ve düşündüklerimi birebir anlatmış.

    Mobing olan işimden tecrübem var artık doğru yeri seçebilirim diye düşünerek istifa ettim. Çünkü değiştirmezsem sağlığımdan olacaktım stresinden pazar gecelerinden her gün sabahlardan nefret eder olmuştum. Trafik kazası olsa ve servisimize çarpsa diye dua ederken buluyordum kendimi. İstifa ettiğim günden beri iyi hissim ve kendime güvenim sıfırlandı neredeyse. Hep kendime acıdım. Elimden geleni yaptığımı düşündüm ancak öyle mi gerçekten bilmiyorum. Sektör çok komik maaşlar teklif ediyor ya da önceden alıncak kişi için ilan açmış oluyor. Tırnaklarımla kazıyarak hatta belki delerek gelmek zorunda kalıyorum. Her şeyi iş bulunca şunu yapacağım diye öteliyorum. Arkadaşlar akrabalar komşular tekrar tekrar acıyarak minicik akıllarıyla akıl veriyorlar. Oysa hiçbirimiz hak etmiyoruz süslüler İşsiz kalmayı bu baskıyı ve üzülmeyi... Umuyorum artık düzelir gençliğimiz böyle öteleyerek eziyet acıma ve parasızlıkla geçmez. Kimse mobing dolu stresli sağlığından olacak kadar kötü işte çalışmayı hak etmiyor. En iyi dileklerim hep bizimle.

    22 ocak 03:41


    46. Bu girdiyi kendi tarihime not etmek için yazıyorum.

    Eylül 2023'ten beri işsizim. Lisans eğitimim, aldığım sertifikilar, öğrendiğim programlar, 8 yıllık tecrübem 4 aydır iş bulmama yetmedi.

    İş görüşmelerine çağrılıyorum ama olumlu dönüş alamıyorum. Aldıklarım da asgarinin altında bir maaş teklif ediyorlar, kabul edemiyorum. Bana geçen hafta 9000 TL maaş teklif edildi. Sigorta yok, yol-yemek tabiki yok. 6 gün 8-6 çalışma karşılığında. 

    Bir işyeri de (zincir market) cv'mi aradıkları pozisyon (kasiyerlik)  için yüksek bulmuşlar. Enflasyon altın çağını yaşadığı için gıdım gıdım kenara koyabildiğiniz o para suyunu çekmeye başlıyor. İyi ya da kötü tekrar bir yerden başlamak gerek diye düşünüyorsunuz. Bulduğunuz her ilana başvuruyorsunuz. Mecbur kalıyorsunuz. En azından sigortası + asgariyi versinlerde diye düşünmeye başlıyorsunuz bir süre sonra.

    Uyku kavramı birinci aydan sonra hayatınızdan çıkıyor. Gece kesintisiz uyumak nasıl bir şeydi hatırlayamıyorsunuz. Beyniniz hiç susmuyor, kira, faturalar, yemek içmek şu an hepsi, büyük bir yük. İyiki çocuğum yok diye seviniyorsunuz. Bir de insanların tavrı var tabi. Hala bulamadın mı bir iş, halbuki ne güzeldi eski işin. Niye bıraktın? Otobüste selam bile vermeden iş bulabildin mi diye sormaları... arkadaşlıklar, sözde arkadaşlıklar, size olan saygılarının azaldığını hissetmeniz... demek ki diyorsunuz bana değilmiş saygıları title içinmiş. S..ktiri çekiyorsunuz hepsine ama beyniniz o susmuyor.

    İşsizliğin size kattığı tek şey 6 sene sonra geri dönen panik atağınız oluyor. Hi diyor bir köşeden, yeni gelmedim geri geldim. 

    15 ocak 06:15

    45. son birkaç aydır iliklerime kadar hissettiğim, çaresizliğe çok benzeyen bir durum. yanlış meslek seçmişim fikrine sebep oluyor. halbuki lisansta bize her sektörde iş bulabilirsiniz denmişti. sanırım kısık sesle "ama parası olana" demişler de biz duymamışız. "paran varsa yığınla pahalı pahalı sertifikaların olur tabi, sonra istediğin zaman da sektörler arası bile geçiş yapabilirsin" diye açık açık söyleselermiş keşke. şimdi bir de yüksek bitiyor (gizlinot: inş cnm) . iki diplomayı, 8-10 sertifikayı da gözyaşlarımı silmek için kullanırım artık. allah, evren, makarna canavarı vs (neye inanıyorsanız) yardımcımız olsun.

    19 mayıs 2021 00:52

    44. 10 aydır işsizim. Pandemi döneminde iş bulsam da İstanbul gibi bir şehirde, toplu taşımaları nasıl kullanacağım diye sorarak bazen kendimi rahatlattığım bir süreç. İstanbul'da yaşayan bilir o toplu taşımaların durumunu.. Fakat bazen de öyle bir şeyler oluyor ki, iyice beni stres eden ve hatta bu girdiyi yazmama sebep olan. Sosyal medya sağ olsun. Aynı dönemimde mezun olan kişilerin "çalışıyorum.." açıklamalı storyleri. Bir değil, iki değil, üç değil. Her bilgisayar başına geçtiklerinde yaptıkları işleri story atmaları. Bilmiyorum işsiz olduğum için de batıyor olabilir bu durum bana. Kimsenin ne paylaştığına karışmaktan da nefret ederim, öyle algılanmak istemem. Ancak bir kesimin bunu haftada en az 1 kere paylaşması, tuhafıma gidiyor. Bir de "yoruldum, sıkıldım" diye sitem etmeleri var, ne güzel işte böyle bir dönemde hem de yeni mezun konumunda iş bulmuşsun, neyse bu konuya değinmeyeceğim 🙄. Kendimi de eksik, başarısız hissediyorum bu paylaşımları görünce. Paylaşım yaparken işsiz arkadaşlarımız var deyip, hikaye kısıtlaması yapmalarını isterdim açıkçası. Bencilce bir istek değil bence, ortada o kadar bunalan insan varken işsizlikten.

    güncelleme: bu girdiyi yazmamın üzerinden 10 ay geçmiş (bu demek oluyor ki; 10 aylık bir işsiz olarak yazmışım, şu anda da bir o kadar daha zaman geçmiş. Olmuş 20 ay). Gönül isterdi ki bu güncellemeyi "iş buldum; sonunda oluyormuş, umudunuzu kaybetmeyin" diyerek düzelteyim.. Sıkılmaya başladım artık ciddi anlamda. Her gün "yine mi yemek yiyeceğim" modunda geçiyor benim için, inanır mısınız?Gerçekleştirmem gereken şeyler var ama çalışmadan yapamıyorum. Maddiyata bakıyor. Elimden geleni yapmaya devam ediyorum iş bulma konusunda ama ne çare. Şans da bizden yana değil sanırım. Bu konuda benim gibi bir süreçten geçen arkadaşlar varsa, kapım açık. Buyurun yazın, dertleşelim. Bizi en iyi birbirimiz anlarız.

    18 mayıs 2021 22:02 13 mart 2022 19:45

    43. yaklaşık 2.5 sene oldu. önceden ümitsizdim şimdi onu bile hissedemiyorum. yorucu iş hayatım, izin günleri aktivitelerim hepsi hayalden ibaretmiş gibi geliyor. ara ara kendime acıyorum, sonra öfkeleniyorum ve bu zamana dek yaptığım tüm seçimleri gözden geçirip ta üniversite tercihlerime dek inip kendimi suçluyorum.

    15 şubat 2021 22:12


    42. Değersizlik hissini de yanında getiriyor. Yaşayan bilir. Henüz bir işte çalışmıyor olmak insanı yetersiz ya da işe yaramaz yapmaz ama böyle yanlış düşüncelere kapılabiliyor insan. Sizinle olumsuz konuşan insanlarla uzun süre vakit geçirmemenizi, umudunuzu yükselten kişilerle konuşmanızı öneririm. Umarım herkes potansiyelini kullanabileceği işleri yapar.

    16 ocak 2021 17:29

    41. Hiç başıma gelmez sanırdım ,geldi. Ömrüm boyunca başarılı birisi olmak için tırnaklarımla kazıdım,ailemden maddi destek aldım fakat hep ağır geldi. Herkesin parmakla gösterdiği zorluktaki bir bölümü öğrenim dili ingilizce okudum, herkes götünü yayım yayım yayarken, seçmeli derslerini en kolay ezberle nasıl geçerim dersi alırken ben Rusça’ya giriş aldım. Maalesef ki devamını getiremedim ama yılmadım İspanyolca’da iki sınıfı bitirdim bile. Peki ya noldu sevgili sözlük... İnan biz de çok zor durumdayız enflasyon,kur,asgari ücret arttı vb bahanelerle dört aydır beni peşinde koşturdukları kadroyu nasıl olduysa yok ettiler. Ülkemden gitmek istemiyordum fakat öyle canıma tak etti ki vasıfsız çalışan olmak inanın şu an gram üzmez beni. 

    22 mayıs 2019 10:52

    40. yeni kabine ile akrabası bakan olan komşumuzun dandik bölümler okumuş, 3 senedir hiçbir sınava hazırlanmadan g*tünü yayarak yatan, 2 küsür ortalamalarla mezun olmuş, dil bilmeyen tüm çocuklarının, kpss, yds ya da bakanlıklarca yapılan sınav puanı olmadan, 2 gün içerisinde bir telefonla şak diye resmi kurumlara yerleştirildiğini gördükten sonra ben bu işsizlik hedesine inanmıyorum sözlük. İşsizlik yok, ama onların tanıdıklarına yok. Var ama akrabası bakan olmayana var. Hani duyuyorduk tamam da, işlerin bu kadar hızlı gerçekleştiğini gözlerle görmek başka bir olaymış. 3 senedir kpss’den 30 almayı beceremeyenler ne kadar uzman- uzman yardımcısı pozisyonu varsa doldurdu gözlerimin önünde, sadece iki günde. Teşekkürler yeni türkiye.

    19 ocak 2019 11:20

    ilginizi çekebilecek benzer başlıklar