2.
yan tarafta başlığını görünce ilk izlediğim ve ağlamaktan helak olduğum güne döndüm. çocukların bakışlarını unutamıyorum. abinin koruyup kollama çabası, küçük kız kardeşin kimsesizliği, istanbullu bakkal, dede... son derece gerçek bir hikayeydi. anadolu’nun rastgele gidilen her köyünde benzerleriyle karşılaşabileceğimiz türde. çok fazla etkilendiğim ve unutamadığım birkaç filmden biridir küçüklüğüme dair.
(gizlinot: utanç düştü buda ve the mighty diğerleri)
1.
senaryosu yaşanmış bir hikayeden uyarlanan, atalay taşdiken'in yönetmenliğini yaptığı türk filmi. acıyı, çaresizliği öyle gerçekçi işlemiştir ki sadece düşündüğümde bile içimi sızlatan, gerçekleri duygu sömürüsü yapmadan olduğu gibi anlatan nadir filmlerdendir benim için. samimi, sıcak bir havada; görmek istemediğimiz gerçekleri tokat gibi yüzümüze çarpan, en az oyuncular kadar doğal bir film(gizlinot: ve bol ödüllü bir festival filmi aynı zamanda)
her izlediğimde hıçkırıklarla ağlatabiliyor beni