mülteci

6. Çok merak eden varsa yazları izmir kent ormanını ziyaret edebilir.

5. herkes güzellemelerini yapmış eyvallah. bebeklerden, yaşlılardan, çocuklardan, mecburiyetten bahsetmiş oda güzel tabi vicdan, iyilik, merhamet bunlar güzel duygular. ben şimdi size mahallemde mülteciler tarafından edildiğim tacizlerden bahsediyim ? çifter çifter karı alıp hala kızları taciz eden adamlardan bahsediyim. otobüste dolmuşta türk kadınları hakkında dedikodu yapan suriyeli kadınlardan, medeniyet, aile politikası sıfır. doğurup doğurup başımıza saldığı sırf çevreye zarar veriyor diye kavga ettiğim çocuklardan emin olun 3 gün boyunca konuşabilirim. mahallemde tüm tabelalar dükkanlar araplara ait. 10 erkek toplaşıp tüm gün oturuyorlar ben artık dışarı çıkamıyorum. 12 ye kadar gezebilirken hava kararmadan eve dönmek zorundayım artık. öyle bir hale geldiler ki kendi aralarında kavga ediyorlar. 26 yaşındayım zilyon tane kavgaya adam bıçaklanmasına şahit oldum. ben onlar kaçmak zorunda diye bu hayatı yaşamak zorunda mıyım ? peki onlara kapılarımızı açtık diye bizim insanlarımıza bunları yapmak zorundalar mı ? hırsızın hiç mi suçu yok. günde 2 suriyeli görüyorsunuz burda onların savunucu oluyorsunuz. bide böyle düşünen bizler kötü insanlarmışız gibi tepeden tepeden konuşup şerefsiz diyebiliyorsunuz sırf iyi bir hoca ile karşılaştınız diye. kusura bakmayın arkadaşlar asla ayrımcı ırkçı bi insan değilimdir ama bariz bir fark var. Yattığı yerde huzur bulsun o yavru ayşegül bugün hayatta olabilirdi...

4. hukuki bir statüdür.

şu an azıcık beyni olan her insan ülkesinden belirli zorunluluklar yüzünden kaçıp gelmiş insanların faiz kararları almadığını, borsalarla oynamadığını, anayasayı değiştirmediğini, kadın cinayetlerinin cezasız kalmasını sağlamadığını bilir. biraz konuyu merak edenler ise bu insanların neyden nasıl kaçtığını ve burada hangi şartlar altında yaşadıklarını kurcalar. biraz daha üstüne gitmek isteyenler ise günün sonunda suriyeli küçük çocukların antepte nasıl alınıp satıldığını öğrendiğinde dehşete kapılır.

sorun şimdi de önceden olduğu gibi göçmenler değil, karar alıcı mekanizma ve bok gibi olan planlardır. yine de daha da içler acısı olan "ölüme mi göndersinler" deseniz "göndermesinler direkt öldürsünler" diyebilecek kadar gözünü hırs ve nefret bürümüz insanların olması.

Keşke hiçbir karar alma imkanı bulunmayan ve yaşamı bıçak sırtında olan insanlara değil de hükümete gösterebilseniz bu öfkenizi.

3. aklı olan her birey iktidara gelmek isteyen her partinin ''mültecileri göndereceğiz'' söyleminin yalan olduğunu bilir. Uluslararası kamuoyuna duyrularak bundan birkaç yıl önce yunan sınırı açıldığında, yunan askerinin açtığı plastik mermi ateşiyle oyun oynayan sınırdaki çocuklardan birinin gözüne dek geldi o çocuğun bir gözü artık kör. Dünya kamuoyuna yansımadı bu olay. Oysa biz kameralar ve silah zoruyla dahi kimseyi öldürmeden güç kullanarak ülkeden yollasak her açıdan bizi yıpratırlar. Gün geçtikçe kendi ülkemden bir şey olmayacağını milliyetçilik ve vatanı bırakmama sevdamın kendi ölümümü ve fakirliğimi hızlandırdığını fark ettim. Şansınız varsa bir gün daha durmayın bu ülkede çünkü yakın geleceğe bakarsak etrafımız kadın ve çocuk düşmanı 3.dünya ülkelerinin insanlarıyla dolu olacak. Sanki dünyanın barış elçisi bizmişiz gibi kimseleri kaydetmeden geçmişini dahi bilmeden elini kolunu sallaya sallaya kendi sınırlarımız içinden geçmesine izin veriyoruz. Yazık dahil olduğum toplumdan iğrenti duymaya başladım artık

2. üremenin doğal iç güdüleri olmasına anlam veremediğim, allah düşürmesin anlam verdirmesin dediğim insanlar..

ben iyi bir işim evim ailem olduğu halde, hem de hamileyken sorguluyorum anneliği. bu ülkede, bu dünyada çocuk doğurmak doğru mu? ona hak ettiği geleceği verebilecek miyim? maddi, psikolojik, sosyal, fiziksel şartlarımızın onun için yeterince iyi olmasına gücüm yetecek mi? ben ölüp gidersem (gizlinot: ki bu ülkede sadece tesadüfen patlayan bir bombanın yakınında olmam da yetebilir ölmeme) onunla ilgilenebilecek, benim yerimi doldurmada da elinden geleni yapabilecek bir çevrem ve maddi gücüm var mı?

ben bu soruların kendimi bağlayan kısımlarına pimpirikli ve mükemmeliyetçi damarım tutmadığı sürece evet yanıtını verebildiğim halde sürekli sorguluyor ve korkuyorum. korkum geçmiyor, çünkü ülkenin durumu ve güvenlik konusunda ne yapabileceğime dair hala bir fikrim yok.

buna rağmen ülkesinden kaçmak zorunda kalmış, evsiz, işsiz, parasız yaşamaya çalışırken hayvani dürtülerle sürekli üremelerini anlamıyorum. anlamayacağım, kimse kusura bakmasın.

1. Ülkedeki koca krizin üstünde bugün ya paramızı ver, vermem sen al bunları, yok ya ne alcam ver parayı alayım diye insan pazarlayan şerefsizlerin,

Bize nee yea biz mi çıkardık savaşı nere gidiyosa gitsenler yeaa diyen şerefsizlerin,

bozuk para atıp yakalamalarıyla eğlenen şerefsizlerin,

Yapayalnız bir çocuk, hatta bebek cesedini kıyıya vurmuş gördüğünde bile birazcık beyniyle düşünemeyen kaçmasınlar yeaa diyebilen şerefsizlerin dünyasından yazıyorum.

Suriyeli bir hocam var. Öyle bilgili ki bişey söylese ne öğreniriz diye ağzının içine bakıyoruz. Tüm bu sorunlardan çok önce gelmişti türkiyeye. Kendisiyle sadece ingilizce iletişim kurabiliyoruz. Bugün yarım yamalak anladığı ama konuşamadığı türkçesine rağmen;

"Benim insanlarım zor durumdayken siz kapınızı açtınız. Benim bu ülkeye vefa borcum var, bu ülkeye katkısı olacak bir çalışma yaptıktan sonra gideceğim." Diyen bir adam. bilse içimizde ne şerefsizler var... Biz neler yaptık, yapıyoruz insanlarına.

Ne olur o insanlara yaratık görmüş gibi bakmayın. bu topraklarda yıllar önce "dağ türkü" tabirini kullanabilen zır cahiller gibi kan dolu bir geleceğe sebep olmayın.