papağan

3. Bakımı köpek ya da kediden çok daha zor olan, duygusal açıdan çok hassas hayvanlar.

Doğaları gereği kemirmeyi, parçalamayı severler. Bu onların oyun oynama, vakit geçirme aktiviteleridir. Uyanık oldukları zamanın çoğunu yemek yiyerek, tüylerini düzelterek, kemirerek, şarkı söyleyerek geçirirler. Tüylerinin durumu papağanın sağlığı hakkında önemli bilgiler verir. Hasta papağanlar tüylerinin bakımını yapmazlar, tüyleri solgun renkte, seyrek, kabarık ya da karmakarışık görünür.

Ani hava değişimlerinden çok çabuk etkilenirler. Klima ya da pencere önünde bırakılmamalıdırlar. Güneşe çıkardığınızda rahatsız olursa gölgeye geçebileceği bir yer ayarlamalısınız. Günlük duş almaya bayılırlar. Kafese takılabilen duşlardan alabilirsiniz ya da mutfak ya da banyo gibi uygun bir alanda çok derin olmayan bir tabağa temiz ılık su koyarak yıkanmaya teşvik edebilirsiniz. Saç kurutma makinesiyle kurutmayın yalnız. Hem hava akımı rahatsız eder hem de tüylerinin nem dengesi bozulur. En iyisi kendi kendilerine oda sıcaklığında kurumasını beklemektir.

Karmaşaya bayılırlar. Ne kadar çok oyuncakları varsa o kadar mutlu olurlar. Oyuncakları kemirilebilir, parçalanabilir özellikte olmalıdır. Doğal liflerden, boyasız ahşap parçalardan, temiz kartonlardan oyuncaklar yapabilirsiniz.

Yemeklerini döke saça yerler, çok pasaklıdırlar. Bu yüzden de her gün olmasa bile iki günde bir kafeslerini ve oyun alanlarını temizlemek gerekir.

İki yaşındaki çocuklar gibi sürekli ilgi isterler. İlgilenilmediğinde depresyona girerler. Tüy yolmaya, sinirli ve saldırgan davranmaya başlayabilirler. Bazen de sizinle iletişimi koparır, bir köşede ölmeyi beklerler. Petshopta satılan zavallıları görmüşsünüzdür mutlaka.

Kesinlikle kafese kapatılmamalıdırlar. Uçamayan papağanlar özgüvenlerini kaybeder ve depresyona girer. Uyku-yemek zamanları haricinde kendi istemedikçe eğitimi tamamlanmış olan papağanlar kafeste tutulmamalıdır.

Beslenme, davranış bozuklukları ve eğitim için papaganokulu.org sitesini takip etmenizi tavsiye ederim.

2. Tanıştırayım dünyanın en komil hayvanlarıdır kendileri.

Kendi kendilerine şapşal oluşları, komil suratları, kızdıklarında çıkardıkları sesleriyle beni her zaman güldürmeyi başarmıştır papağanlar. Kendim de 2 tane cennet papağanı beslemekteyim. İki tane olunca insana pek gelmiyorlar birbirleriyle ilgilendikleri için doğru ama olsun. Yine de o ikisini uzaktan izleyip birbirleriyle olan etkileşimini görmek bile beni çok mutlu ediyor. Gerçekten çok güzel çok vefalı hayvanlardır papağanlar. Siz ağladığınızda anlamasanız da ağladığınızı farkeder papağan. Siz konuşurken size hep eşlik eder o güzel sesiyle. Alışırsa tam alışır alışmazsa tam alışmaz ama her halükarda sizi sahibi beller ve sever içten içe. Bir gün papağan beslerseniz anlarsınız kısacası bu duyguları.

1. Jako cinsi olanına sahibiz, profil resmimden göründüğü üzere çok şapşik. Kuşlardan delicesine korkmama rağmen o kadar şebek ki onda bunu aştım ve kafasını sevmem için uzattığında sevebiliyorum, yiyeceklerini yedirebiliyorum, kafesini temizliyorum. Evde adeta bi neşe kaynağı ve sosyal oldukları için tv izlediğinizde müzik dinlediğinizde video izlerken o da araya giriyo <33 Ya da arada tüneğinden ayrılıp evin içinde martı kadar ama tavuk gibi pıtı pıtı yürüyen bir şey bulabiliyorsunuz, kısacası tam bi sevgi yumağı aşığım <33 Ama bu sosyal yönü bazen onu kötü de etkileyebiliyor biz çok şükür ki yaşamasak da misafir geldiğinde kafese konduğunda ya da odası değiştirildiğinde ciddi depresyona girip kendini dışlanmış hissettiğinden tüylerini yolmaya başlıyormuş dikkatli olunması gerek, “aman evde ses olsun” düşüncesiyle değil gerçekten her evcil hayvan edinirken olduğu gibi gerçekten ihtiyacı olan sevgiyi/ilgiyi verebilecekseniz düşünmeli ona dost olmalısınız çünkü onlar size harika bir dost olmaya hazırlar.