1. Valla benim için tek kriter mutlu olmam. Mutlu olursam hayatımı daha kaliteli kılmak için hevesim oluyor. Beslenme buna dahil. Mutlu değilsem (son 1 yıl gibi) ABur cuburda ölecek duruma geliyorum 

2. 1. Anonim bende de kesinlikle öyle. Ancak ailemin yanına döndüm Corona yüzünden ve burası cehennem gibi. Evde istenmiyorum çok sorun çıkıyor ve her stres, üzüntu anında abur cubura saldiriyorum. Kendimi mesgul edecek bir sürü şey denedim ama mutlu olamıyorum bu ortamda.

2. Anonim çok haklısınız ama bunu da denedim. Bir hafta işe yaradı sonrası yine karanlık... Evde bu abur cuburlar olmasa sorun kalmayacak çünkü ben tatlı yapmam,gidip almam. Kendime bitter cikolata, kahveli draje falan aldım onları yiyordum ama stres olunca bunları bitirdim tek seferde. Sonra gittim evde ne varsa yedim falan. Umutsuz vaka gibi hissediyorum. Acaba mesela çikolatadan bir parça alsam sonra kalanı evden birine versem, ertesi gune kadar bana vermemesini mi tembihlesem? O zaman da yasak psikolojisine girebilirim ama denemeye değer sanki.

3. Tlc ağır yaşamlar açıyorum, iştah falan kalmıyor. O çikolatayı yiyene kadar gidip sap kereviz kemirem diyorum.

4. 4. Anonim mmsnsnsjsjd ben ağır yaşamları izleyince kötü hissediyorum. Tam tersi sağlıklı yasami benimsemiş kişiler daha etkili oluyor. Pump up uygulaması indirdim :/ ise yarar belki

5. Eve Abur cubur alınmaması lazım evde bulundurdukça yersiniz. Tümünü saklamalarını söyleyin. Alınıp alınmaması size bağlı değil galiba.

6. Maalesef bana bağlı değil ve anormal şekilde çok alınıyor ve yapılıyor.

Çeşit çeşit abur cubur, pasta falan o kadar çok alıyorlar ki.

Söylüyorum ama dinlemiyorlar. Artık güzellikle olmuyor "bır daha alırsanız çöpe atarim" demeye karar verdim.

Zaten depolamaslar,kendilerine göre alsalar sorun olmayacak ama bu kadar fazla alınca yiyen yine ben oluyorum. Onlar için değişen bir şey olmuyor aslında ama anlatamıyorum. Mesela dondurma alacaklarsa herkese birer ikişer tane almak yerine bir sürü alıyorlar,üstüne bir de kocaman kutu dondurma alıyorlar. Ne gerek var anlamıyorum ki

7. Süslü ben kendime günlük limit koyarak bıraktım. Yani günde bir çikolata ya da bir dilim kek vs. Sonra o süreyi yavas yavaş haftada bire çıkardım. Sonunda da bıraktım. Şimdi hiç yiyesim gelmiyor bir çikolatadan aldığım kaloriyi yakmak için kaç dakika yürüyüş- egzersiz yapmam lazım, buna değmez diyorum.😅

8. 6. Anonim çünkü bu işler öyle irade jsnsnwnsns denecek şeyler değil. İrade olsa yıllarca düzgun beslenip o kadar kiloyu zaten veremezdim. Sağlık sorununuz varsa tetikler,durdurmak öyle kolay değil.

Ben diyorum ki abur cuburu kendilerine göre alsınlar zaten fazla alınca fazlasini ben yiyorum. Yani kendilerine değil de bana almis oluyorlar ama farkında değiller. Defalarca anlattım ama anlamıyorlar.

Ayrıca evde doktorun "şeker hastası olabilir tatlı şeyleri az yiyecek" dedigu bir çocuk,bir obez ve sağlık sorunları olan 2 kişi daha var. Onların da yememeleri gerekiyor, çöpe atsam ceza değil fayda olur.

Zaten o bol bol aldıkları ha ben yemişim ha çöpe gitmiş onlara fark eden ne? 7 paket kurabiye alsalar herkes 1 paket yese geriye kalan 3 paketi ben yiyeceğim. Yani 4 paket alsalar da 4 tane yiyecekler 7 paket alsalar da.

Eve boş boş abur cubur sokmanın mantığı yok zaten. Sokuyorlarsa da kıtlıktan çıkmış gibi alışveriş yapmasınlar. Market dibimizde,altlarinda araba var ve her gün markete gidiliyor zaten. Canları bir şey isterse gidip alabilirler. Her gittiklerinde torba torba almak zorunda değiller

9. bırakmayabilirsiniz abur cuburu. ben de zamanında 30 kilo kadar verdim neredeyse her gün bi çikolata yiyerek ilk aylarda. arada cips de yiyordum. kalori dengesi sağlıyordum. ilk aylarda yediğimin %70-80'i sağlıklı kalanı çöptü. sonra zaten canım istememeye başladı. hiç yemeyeceğim diye başladığım diyetlerde kusana kadar yiyordum ama kendime izin vererek tadını çıkararak yediğim o bir çikolatayı -çokonat olurdu genelde- öyle keyifli yerdim ki içimden şey derdim insan gibi yemek yemek ne güzelmiş yani. siz de biliyorsunuzdur hiçbir yiyecek tek başına kilo verdirmez ya da aldırmaz. süreklilik en önemli şeydir. elbette çikolata ve cips yemeden kilo versem daha sağlıklı ve güzel olurdu ama kar zarar hesaplamak lazım. hala aynı kafada direniyor olsaydım muhtemelen şu an 200 kilo olmuştum. şu an gayet sağlıklıyım verdiğim kiloyu geri almadım aksine fark etmeden hala veriyorum bazen. hiçbir şeyden de kısmıyorum vücudumu, ruhumu dinliyorum ve dengeliyorum. bazen sadece can sıkıntısına da bi şeyler yediğim oluyor. alışkanlık olmadığı müddetçe bu da normal. iyi geliyor. sağlık bir bütündür ruh-beden birbirini tamamlar. vücudumuz eğer çok büyük bi sağlık problemi yoksa aldığımız %20-30luk kötü kaloriyi tolere edebilecek güçte gayet.

10. aksine hatırlıyorum o dönem çekmecemde aburcubur olurdu. bilerek tutardım. istediğim zaman yiyebileceğimi, yasak olmadığını hatırlatırdı bana ve rahatlatırdı. her canım istediğinde ya da boş kaldığımda değil gerçekten canım istediğinde yerdim. spor da yapıyormuşsunuz üstelik daha ne olsun. bu kadar strese değmez.