1. Ben bu ben.

2. Sana bi insta hesabi onereyim: bensecmedimbeni

3. Off süslü o kadar sıkılıyorum ki. Okul da bitti. Beynim sürekli whats the point diyor. Hala neden duraklatıyorsun hayatını, devam et, git. Çünkü burda yapacak hiçbir şey yok. Tüm gün evde yuvarlandığını, en büyük aktivitenin arkadaşlarla çıkmak olduğunu onun da zevk vermediğini düşün. Gitmeliyim dimi. Bu bataklığa saplanmamalıyım. Gitmeliyim. Ama gidesim de yok. Ne shit bir his.

4. Cidden hiçbirinizden iyi değilim. O arkadaş lafı da lafın gelişi.birkaç kişi var Kimseyi yakın hissetmiyorum şu sıralar.soğuk hissediyorum. Sanki ölüp yeniden doğmam gerek gibi hissediyorum. Varolmamış olmayı ben de dilerdim.

5. Süslü bu ruh halinden çıkmaya çalışmak varken neden daha fazla dibe batmak istiyorsun? Kendine bunu niye yapıyorsun? Dönem dönem her insanın hissedebileceği duygular yaşıyorsun. Tükenmişlik, hevesin kaybolması, değersizlik gibi hisler de aynı mutluluk gibi gelip geçici, neden bu yönden bakmıyorsun? Belki de birlikte takıldığın insanlar ya da ortamlar hatta sosyal medya bile şu anki duruma gelmeme neden olmuş olabilir. Bence önce sende bunu tetikleyen neyse onu bulup uzaklaş. Meditasyon yapmanı öneriyorum. Her gün 5-10 dk ayır kendine. Başta ne saçma diyebilirsin ama zamanla faydasını göreceksin. Bil ki bu hal de geçici 💜

6. Teşekkür ederim a4. Odağım dağınık. Evet çıkıyorum geliyorum ama aynı. Kafam dağılmıyor, zevk vermiyor bir şeyler hep yarım, eksik. Ruhum yok. Nasıl toparlanır bilmiyorum.

7. Dediklerinin hepsini yaptım bugsbunny. Ama lanet olsun ki geri döndüm. Tam konfor alanından çıktım, sosyalleştim, yeni insanlar tanıdım vs çok kafa dağıttım. İki yılın stresini attım diyebilirim. Ama sonra bitti. Eski düzene geri döndüm.şu an alışamıyorum. Dediklerini yapıp çok çırpındım ama elde ettiğim hep daha fazla dert oldu. Öğrenilmiş çaresizlik var üstümde. Aşamıyorum

8. Peki profesyonel destek aldın mı ya da almayı düşündün mü? Ben depresyon atlattım. Seni anlıyorum. Yardım etmek isterim.

9. Lisede almıştım.o zamanlar geçirmişti. Ara ara tekrar gitmek istiyorum. Bilmiyorum bir şeyleri kendi başıma aşamıyorum. Çırpınıp duruyorum, çözmeye çalışıyorum hayatımı ama daha da karmaşıklaşıyor. Hep başa dönüyorum. farklı yollardan gitmeye çalışıyorum ama hep aynı döngünün içindeyim. Bugün birkaç kötü olay yaşadım yaşattım daha doğrusu ama moralim bozuk değildi. Sonra evde küçük bir tartışma oldu. Benimle değildi ama moralim çok bozuldu. Her şey çözüldü. Hala da toparlayamadım. Günlerce kaçtığım bataklığa düştüm. Artık çıkamayacağım sanırım

10. Anlıyorum. Sürekli bir döngü halindesin ve çıkamıyorsun, çaresiz hissediyorsun. Ancak sen kendi gözünle bu olayları değerlendiriyorsun. Birine açılabilsen farklı bakış açıları sana başka çözümler getirebilir. Bu döngüye hapsolmuş gibi hissetmek var olan çözümleri görmeni de engeller. Belki artık sorumluluğunu aldığın şeyler sana ağır geliyor. Dönüp kendine ben bunu yapabilir miyim diye soruyor musun?