2.
Buraya ne yazılsa sizdeki bu özgüvensizlik ve aşağılık duygusu varken asla düzelmeyecek. Ama Eğer içinizi biraz rahatlatacaksa söyleyeyim diş hekimi arkadaşımın sizin gibi bir ailesi var. Çok zor şartlarda okudu. Çalıştığı halde hala iyi bir ekonomiye ulaşabilmiş değil. Erkek arkadaşı resmen tapıyor.
3.
Ben sizi çok iyi anlıyorum çok fakir bir ailenin okuyan tek çocuğuyum derecelerle başarılarla iş güç sahibi oldum iş ve sosyal çevremdeki insanlar maalesef benim ailemden ve çocukluğumdan çok daha iyi insanlar. Benimle ilgileniyorlar tanışıyoruz konuşuyoruz gayet her şey yokundayken ailelerden konu açılıyor biraz bahsediyorum hiç gocunmadan ve hoop uzaklaşma başlıyor önceleri buna yormazdım ama artık başka yoracak bir şey kalmadı üstelik en son yine benle ilgilenen biris açık açık oo aile sıkıntı diye ağzından kaçırdı sonra şaka yaptım saçmalama falan dedi ama ciddiydi. Şöyle ki haklı olarak bence kendi standartlarında insan istiyorlar sonuöta aileler bir araya gelecek görüşülecek ee ben o denklikte değilim. Geldiğim nokta ailemin olduğu noktadan çok ileri arasına girdiğim insanların evine temizliğe bile kabul edilmez benim annem beni eş olarak nasıl seçsinler?
4.
Teşekkür ederim süslüler evet çok özgüvensizim bu konuda, çünkü benim en basitinden iş ortamında arkadaşlarımın aileleri sosyoekonomik olarak çok iyiler. Bakıyorsun özel okullarda okumuşlar zaten bir kısmı, aileler desen hiç yoktan çocuğuna bir araba vs alabilmiş. Hani eğitim hayatında da aradaki fark çok barizdi fakültedeyken. Yani o kadar şanslı olabilir miyim bilmiyorum benim sadece kalbimi sevecek, ailemden utanmayacak biri.
5.
Senin gibi bircok kisi var yalniz degilsin. Cok nadir ornekler onlar goz onunde olduklari icin cok like aldiklari takip edildikleri icin cokca goruyoruz. Disaridan gorunene aldanip kendi gozunde kendi degerini dusurme. yine de o kadar iyi anliyorum ki aile en buyuk sans bu hayatta. Bir arkadasim var benden 2 yas kucuk 4 ay once biriyle tanisti ailesi onceden taniyormus cocugu simdi nisanlandilar hemencecik ne sevdigi cocuk dogru durust bir yerde calisiyor ne de kendisinin is tecrubesi var, yani maddi ozgurlukleri yok buna ragmen aileleri destek oluyor suan ailesinin de onceden tanidigi bu cocukla evlenicek hicbir derde girmeden ceyiz falan düzüyor cocuk ve ailesi de cok mutlu tertemiz kiz bulduk kafasindalar el ustunde tutuyorlar... Gercekten buyuk sans. Ama su var hayatta kimsenin tuzu kuru degildir diye inaniyorum. Ya onların da bizim goremedigimiz sikintilari vardir veya ertesi gunun garantisi kimsenin yok bu yuzden kiskandigimda da cok ayip geliyor utaniyorum. Aile yoksa erkeklerden beklentiye girmek hata. Olanla mutlu olmamiz gerek. Ben de evlenmek uzereyim ve dedigin durumu yaşıyorum ailem arkamda yok olduklari zaman da asiri cimriler ve bize ne modundalar, karşı taraf da bunun farkında. Her ne kadar seviliyor gibi dursam da evlilik asamasina bircok seyi sineye çekerek ve emeğim bosa gitmesin kafasıyla geldim, ne kadar akillica tartisilir ama baska mevzular var arkaplanda, ailemin evinden her turlu ayrilmam gerek... her gelin olan instagramda gozuktugu gibi prenses olmuyor iste... Maddi özgürlük diye konusanlar olabilir fakat su devirde kim ayri eve cikacak kadar maas alabiliyor 8-10 yillik calisan degilseniz zor. tüm gün 8bucuktan 7ye kadar calisiyorum nerede hani maddi ozgurluk... Evlenip mutlu olmayi da beklemiyorum acikcasi. Cunku o zaman da güllük gulistanlik bir durum olmayacak sadece tek yasamaktan iyidir. Yine ben kendimi yirtacagim deger gormek icin, kendime deger verebilmek icin... Sana onerim bence mantigina uyan kisilere karsi kendini geride tutma, karamsarliga kapilma. İnancli misin bilmiyorum ama dua et meditasyon falan yap akil sagligimizi bir sekilde korumamiz ve umitli olmamiz lazim. Aile sahip cikamayinca kişinin kendisini toplaması icin cok emek gerekiyor evlenmek vs hep cok zahmetli seyler. Ne diyim bilmiyorum.... Tabii ki değersiz falan degilsin, eminim harika birisindir umarim sevip sevildigin cok mutlu bir yuvan olur gec kaldigini dusunmuyorum geriye bakma
6.
buraya yazanların gerçekçi olmadığını düşünüyorum. Ss seni gerçekten çok iyi anlıyorum ve bu özgüvensizlik eziklik değil. Çünkü öyle olsa o insanlarla konuşamayız bile. Ben kendimi gayet onlara denk görüyorum arkadaşlık kuruyorum ama konu ailelere gelince babası bilmem ne mühendisi adama benim babam inşaat ustasıydı ilkokul mezunu dediğim anda benle araya görünmez bir sınır koyduğunu hissediyorum. Benim geçtiğim sınavlar okuduğum okullar zaten onun çevresindeki herkesin yaptığı şeyler. Ben ne kadar özgüvenli olursam olayım adam benden uzaklaşıyor. 20 yaşında değiliz ki aşkımdan göxü kör olsun önce ilgi duyuyor tanımak istiyor kafasına yatmayınca ilgisini bastırıyor. Verilen örnekler de binde bir falan yani.
7.
Yazılanlar biraz züğürt tesellisi kızlar. Oturuyoruz bir ortamda düşünün 5 kişi 3 kız 2 erkek olsun üç kızdan ikisiyle aynı bölümden mezun aynı alanda çalışıyoruz diğer iki kızın aileleri eğitimli akademisyen mühendis doktor vs bende işçi çocuğu. Zaten benim işim gücüm mesleğim onlara denk eşitiz o bağlamda. Beni geri plana atan şey babası bilmem ne profu olan meslektaşımın daha fazla saygı görmesi kusura bakmayın ne derseniz deyin bu gerçek değişmez.
8.
Ben bu kafaya çok kızıyorum ya şimdi büyük konuşmakta istemiyorum allah inşallah nasip eder benim çocuğum evlenmek yuva kurmak istese yırtarım kendimi böyle yırtınırım. Nasıl yardım etsem nerden bulup nereye yetirsem diye. Anne baba olmak nedir yani? Tabiki çocuğuma bu önemli gününde destek olmam gerekir. Maddi durum olmayabilir ama seni 26 yaşına getiresiye kadar kızımda evlenir diye üç bilezikte mi koymaz insan kenara. Gerçekten böyle insanlar var ya. Kızım olsa istediği, yetemediği herşeyi almaya çalışırım, gelinim olsa götürürüm kuyumcuya istediği düğün hediyesini alırım yani. Evlerini düzerken derim annem beyaz eşyalar benden veya annem koltuk takımları benden. Hiç maddi durumum yoksa o çocuk o yaşa gelesiye üç beş bilezik bozdurur al evladım dilediğin gibi kullan derim. Hakikaten insan çocuğu evlenirken nasıl böyle umarsız kalır? Aklım hayalim almıyor.
9.
Süslüler çok teşekkür ediyorum gerçekten yazdıklarınızdan bazı kısımları tekrar okudum, kafama not alıyorum ve aynı paradoksa girdiğim zamanlarda bu soruyu açıp okumayı düşünüyorum. Sizin etrafınızdaki örnekler benim de etrafımda olsaydı belki öyle düşünmezdim. Benim ailemdeki diğer bireylerin de örnek gösterilesi evlilikleri yok, annem babam zaten malum. Çevremdeki örnekler de örneğin doktor kızıyla doktor oğlunun evliliği vs şeklinde, örnek olması için yazdım. Hep bir denklik var. Çok seversem ve sırf bu yüzden istenilmezsem yıkılırım çünkü bu benim elimde değildi. Ve evet istediğim şeylere sahip olamadan büyüdüm. Ukde kaldı bunlar bende. Bir süslünün dediği gibi yavaştan yapmak isteyip de yapamadığım şeyleri öğrenerek başlamak istiyorum, belki özgüvenimi kazanırım. Bir süslü de yazmış ilişkilerde aile konusu açılınca geri çekiliyorlar diye, ben de bundan korkuyorum. Sorunlu, yoksul bir ailede büyümüş biri gözüyle bakılır diye. Şimdi insanlar karşılıklı bir denge aramakta da haksız değiller, kimseye de bir şey diyemem bu yüzden.
10.
Ya hayat roamntik komedi türünde bir dizi değil o fakir kzıın namuslu ailesini hemen sevsinler etsinler bakın ne diyorum belki o benle ilgilenen adamın ailesi annemi evine temizlikçi diye almaz beni kendine eş mi yapacak tescilli güzel falan da değilim ki onlar bile sosyeteye giremiyor anca takılıp takılıp bırakıyorlar.