1. sürekli azarlanarak, bağırılıp, hakaret edilerek büyüdüm. azıcık ilginin, iki tatlı sözün kulu köpeğim şimdi. çok kolay kandırılıyorum karşı cins tarafından.

2. ben de çok eleştiren birine dönüştüm. her boka bi kulp bulurum, çok zor beğenirim. kendimi de beğenmem çok eleştiririm. genellikle fikirlerimi kendime saklıyorum bu nedenle. sivri dilliyim çünkü, bazen aptal aptal konuşup insanları kırdığım oluyor dikkat etsem de, sonra kendime o kadar kızıyorum ki, eninde sonunda kendime patlıyorum nefret ediyorum o anlarda kendimden. 

haklı olduğum konularda da hep kendimi suçlama eğilimindeyim bir de, her şeyi hak etmem gerektiğini, uğraşmadan kendimi yırtmadan hiçbir şeye layık olmadığımı düşünürüm. çok yargılayan bir iç sesim var, atıyorum çok çalışmadığım bir sınava girdim ve kaldım, oh olsun sana derim. sen bu sonucu hak ettin tembel teneke diye kendi kendime kızarım. haklı da olsa haksız da olsa yaptıklarının arkasında duran, baya vicdanen gayet rahat takılıp kendini hiç sorgulamayan tiplere de özenmişimdir hep. her ne kadar bu tip de sağlıksız olsa da.

3. Size sarılıyorum.. o kadar aynı hissediyorum ki ben yazsam ancak bu kadar olurdu. Demek ki şuan böyle hissetmemin sebebi annemmiş.. çok üzgünüm 

4. özgüvenim düsük ve degersizlik hissi beni cok fena dumura ugratıyor.

5. sürekli elestirilerek, begenilmeyerek, onaylanmayarak, kıyaslanarak buyutuldum annem tarafindan. simdi en yakin arkadaslarimi bile kıskanıyorum, herkesi kıskanıyorum. icten ice vicdan azabı duyuyorum ama buna engel olamıyorum. arkadaslarimin basarilarina sevinemiyorum cunku onların basarisi benim basarisizligimmis gibi geliyor. 

6. A2 nin yazdiklarinin altina imzami atarim.

7. çok karamsarım. özgüvenim bazı konularda gerçekten düşük. örneğin başarısızlık korkum var. öğrenilmiş çaresizlikten muzdaribim. çabuk pes ediyorum. bunlar akademik konulardaki hayatımın gidişatını ciddi anlamda etkileyen problemlerim. 

 kendine bakan, özgüveni yüksek, erkeklerce ilgi gören, sürekli mutlu imajındaki kadınları gördüğümde de (ki bu kadın benim entelektüel seviyemde olmasa dahi) çekemiyorum, kıskançlık oluşuyor.. örneğin bu bahsettiğim tipe akademik olarak kendini geliştirmiş ve benim kriterlerime göre "başarılı" sıfatı eklendiğinde olumsuz duygular yerine çok daha olumlu duygularla yaklaşıyorum imreniyorum.

8. bu durum insanın kendisine karşı da acımasız olmasını ve kendisine karşı çok eleştirel olmasını sağlıyor. bunu aşmak için kendine sanki yakın bir arkadaşınmış ya da sevdiğin biriymiş gibi davranmak lazım. yani bir hata yaptın dünyan başına yıkılmasın, canın sağ olsun de geç gibi. kendinde bir kusur mu görüyorsun, olsun öyle de değerlisin gibi. özşevkat hakkında okuma yapıyorum. bunu ekşi sözlükte okumuştum çok mantıklı geldi, bu konu hakkında kitap da aldım henüz okumadm ama . yazarı kristin neff.

9. Mükemmeliyetçi oldum, partnerimde de, iş hayatımda da, sürekli mükemmeli istiyorum, ama asıl kendime o kadar korkunç şeyler söyleyip öylr kötü davranıyorum ki. Aynaya bakıp gıcık oluyorum resmen kendimden nefret ediyorum kendime kıl oluyorum. Bir egzersiz duydum onu denedim o biraz bir breakthrough oldu ufkumu açtı. Çocujluk fotoğrafınıza bakın ve o kızın karşınızda oturmuş size gülğmsediğini düşünün diyordu, ona keneinize söylediklerinizi söyleyebilir miydiniz diyordu. Buna nedense oturup hüngür hüngür uluya uluya ağladım. Biliyorum terapi almam lazım ama yüzleşeceklerimin beni daha kötü parmalamasından çok korkuyorum. 

Eşimle çocuk düşünüyoruz ama ben bu konunun ciddiye binmesini asla istemiyorum. Çünkü ona iyi bakamamaktan korkuyorum, ona bana davranıldığı gibi davranmaktan çok korkuyorum. Çünkü bunu yapıyorum, kendime eşime kardeşime. Tanımadığım insanlara ise tam bir people pleaser'ım. İğrenç bir kafadayım asla rahat değilim ve asla kendim değilim sosyal ortamlarda. İçimdeki çocuğu iyileştirmeden çocuk yapamam, fakat iyileştirmek için gerekli adımları da atamıyorum çok korkuyorum 31 yaşımda bunlarla yüzleşirken parça parça olmaktan.