yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    girdi yaz
    medya ekle
    • linki kopyala
    • şikayet et
    • girdiler (19)
    • medya (0)

    19. Babamla kavga ederken istinasız başıma gelen hadise. Oo borazan sesiyle kükrediği için benim de sesim ince onun kadar bağıramadıkça sesiyle ezmeye çalışır. Sonra sesim de yetmeyince yaşlar... sadece onunla kavga ederken oluyor bu.

    24 eylül 2020 17:59

    18. Maalesef bu ben. Karşımdaki insan veya ortam ağlamamamı gerektiriyorsa kendimi sıkıyorum. Çok zorluyorum kendimi. Nefret ediyorum ağlamaktan. Lanet şey shshsh

    12 eylül 2020 10:10

    17. bu yüzden karşı tarafı yeterince azarlayamama etkili bir şekilde tartışamama durumu oluyor, biliyorum, biliyoruz, büyük sıkıntı... ağlayınca zayıf, güçsüz ve 'kız işte' durumuna düşüyorsun allaaa o bile sinirden ağlatabilir insanı :D duygu kontrollü ve soğukkanlı olduğum gün dünyayı yönetebileceğime inanıyorum.

    1 aralık 2016 11:31


    16. Maalesef kendimi berbat hissettiren, kötü olarak tanımladığım özelliğim. Bir tartışmaya girmişsem ve haklıysam, ama karşımdaki haklılığıma aldırmadan beni ezmeye çalışıyor, hakkım olanı savunmama izin vermiyorsa hemen sesim titremeye, göz yaşlarım hücum etmeye başlıyor. Bunun zayıflık göstergesi olarak algılanmasından da nefret ediyorum, kendini savunamamak değil bu. Kontrol de edemiyorum ne kadar çabalasam da. Hele bir de bunun işyerinde yaşanan versiyonu vardır ki resmen bana ızdıraptı. İş hayatımın belli bir dönemini; diploması, tahsili, yabancı dili olmayan, tepeden inme, bulunduğu yeri zerre haketmeyen, tüm bu eksilerini altında çalışan insanları ezerek örtmeye çalışan (hepsini değil, herhangi bir çıkarı olduğu insanları basbayağı kayırırdı), mobbing uygulayan, üst yönetimin her bir taraflarını yalayan, aşağılık, sevimsiz, haysiyetsiz ve şeref yoksunu bir müdürümsü ile çalışmak zorunda kalarak geçirdim. Yaşattığı mobbinge sonuna kadar direndim, yasal haklarımı bile kullandırtmadı bana. İşte bu şekilde hakkım olanı almaya çalıştığım zamanlarda bu şahsın karşısında sinirlenince tuvalete kaçıp hüngür hüngür ağladığımı çok iyi hatırlıyorum. Allah bin türlü .... ını versin.

    30 kasım 2016 18:13 30 kasım 2016 18:16

    15. bu huyumdan nefret ediyorum. hep suçlu insan ağlar denilir ya ona da uyuz oluyorum. çok fazla sinirlendiğim zaman kendime hakim olamıyorum. söylediğim laflar çok ağır olur, ortalığı dağıtırım sonra da gelsin ağlama krizleri. o olayı unutana kadar anam babam ölmüş gibi ağlarım. nefesimin kesildiği bile olur. bu psikolojik bi rahatsızlık mı bilmiyorum ama bir an önce kurtulmak istiyorum, insanların gözünde güçsüz olmaktan fazlasıyla sıkıldım çünkü.

    30 kasım 2016 17:52

    14. sevmediğim bir özelliğim.

    tartıştığım insan ne söylersem söyleyeyim beni anlamadığında, hatta inatla anlamamak için uğraşır gibi yaptığında ve kendimi çaresiz, sıkışmış hissettiğimde, elimden bir şey gelmediğinde boğazıma o yumrunun oturması, gözlerde yanma, seste titreme... bunu neyse ki ve aynı zamanda maalesef ki sadece aile içi tartışmalarımda yaşıyorum. zaten ben neredeyse bütün tartışmalarımı ailemle yapıyorum. bu insanlarla aynı ortamı belli bir noktaya kadar paylaşmak zorundayım ve bazı şeylerin konuşulması gerekiyor. dışarıda yaptığım gibi arkamı dönüp görmezden gelemiyorum.

    sabır diliyorum hepimize.

    30 kasım 2016 17:36

    13. Geçmişte sinir hastalığı geçirmiş ya da geçirmekte olan insanların (bkz: ben ) sık sık yaşadığı durumdur.

    30 kasım 2016 17:09


    12. genel olarak ağlamam ne yazıkki kendimde ağlamayı acizlik olarak görüyorum. çooook çooook çok nadirdir birilerinin benim ağladığımı görüp duyması.

    ama gel gelelim sinirlenince içimde patlıyor. genel olarak anneme sinirlenince oluyor bu. öyle ağır şeyler söylüyor ki hem sinirden hem kırgınlıktan akıveriyor.

    30 kasım 2016 16:40

    11. ay ben ben. açılın arkadaşlar. normalde hiç ağlayan bir insan değilimdir ama sinirlenince kendimi tutamıyorum bir türlü. mesela bir keresinde ösym nin düzenlediği bir sınava başvuracağım. ama karşıma o kadar zorluklar çıktı ki, başvuru merkezine gittim oradan oraya yollayıp durdular beni. 1 gün boyunca onunla uğraştım ama nasıl sinirlerim bozuldu. en son bir yere daha gönderdiler oturdum karşımda bir adam, adamın işinin bitmesini bekliyorum en son döndü bana evet buyurun dedi ve ben hüngür hüngür ağlamaya başladım. bir yandan kendime kızıyorum niye ağlıyorsun diye ama durduramıyorum da. adam da mal mal yüzüme bakıyor hiçbir şey söylemedi sonra döndü ve bilgisayarıyla ilgilendi. allah'ın cezası ya insan bir ne oluyor, neyin var falan der. öküz bunlar öküz.

    10 eylül 2016 23:43

    10. özellikle sinirliyken ve karşımdaki beni konuşturmazken o söyleyeceklerim içimde birikiyor saniyeler içinde ve en sonunda ağlamaya başlıyorum. kötü özelliktir, ama yalnızken ağlamak da iyi gelir (bkz. fiziksel zarar olmadan öfkeyi göstermek)

    10 eylül 2016 21:04