yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    5 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    35+ bekar süslüler, neden evlenmediniz ve evlenmek istiyor musunuz?

    neden evlenmediniz sorusunun cevabı "istemediğim için" de olabilir tabii ki, kimse istemek zorunda değil.

    1. peki cikmasini ister miydiniz suslu? eksik hissediyor musunuz?

    20 eylül 2018 22:46

    2. Aralıkta 35 yaşımı dolduracağım. Kritik bir yaşta (28) çok yanlış bir seçim yaptım ve o dönemdeki erkek arkadaşıma bağlandım. İlişki ayrılıkla bitti. Ben ne yazık ki gönlümü kaptırmış olduğum için bir başkasıyla yoluma uzun süre devam edemedim. (Bu arada o evlendi.) ondan sonrasında ise karşıma "evlenebilirim" dediğim kişi çıkmadı. Her ne kadar tabii flörtlerim olduysa da, hatta birini yine çok sevmişsem bile.

    Tek başına sevgi faktörü maalesef evliliğe götürmüyor, o da sevmeli/istemeli, evliliği de aynı şekilde istemeli ve izdivacınızın önünde de hiçbir engel bulunmamalı... Aslında başka bir deyişle, o kişi gerçekten kaderinizde olmalı.

    Şunu önemle belirtmeliyim ki, kendi kendime yetmeyi öğrendim ve kendimi bir erkek üzerinden tanımlamaktan çoktan vazgeçtim. Bu nedenle üzülmüyorum.

    Bundan başka, çocukluğumda/ilk gençliğimde istemesine rağmen evlenememiş kadın büyüklerimin sergilediği kimi olumsuz tavırları gözlemlediğim için, o tuzağa düşmemeye de çoktan söz vermiştim kendime. Rol model olarak hayran olduğum kadınları seçtim ve kendimi bu ataerkil kültürün saçmalık ötesi şartlanmalarından kurtardım. Bu benim acı çekmemi engellediği gibi, etrafla ilişkilerime de çok pozitif katkılar koydu.

    İnsanları asla evli/bekar, çocuklu/çocuksuz diye ayırıp buna göre de farklı muamelede bulunmadığım için, onlardan bana da hiç öyle bir geri dönüş olmadı.

    Üzüldüğüm tek şey daha ziyade şu ana dek anne olamamış olmak ama bunu da kabullendim. İleride olur mu bilmiyorum. Bildiğim tek şey iş olsun diye veya yaşım geçiyor düşüncesiyle çocuk doğuramayacağım... Onu zaten şimdiden kendimden çok düşünüyorum -bir annenin yapması gerektiği gibi- ve göz göre göre de bariz uygun olmayan şartlar altında böyle bir maceraya atılamam.

    Şu an 1 numaralı önceliğim sağlığım, yürüttüğüm bir tedavi var, o bitsin, evlenebileceğim kişi karşıma çıkarsa çocuk yaparım. (Sağda solda birilerini arar konumda, yani çaresizlik enerjisinde değilim. O kişiye sadece açığım, ama beni bulmazsa da ölmem.)

    kadere çok inanıyorum, kendim de inançlıyım, gönlümün ısınmadığı birisiyle mantık evliliği yapamam, yani benim mantığıma göre o en mantıksız şey olur zaten...

    arkadaşlık/flört kavramlarına açığım, her zaman, fakat karşımdaki kişiyle ciddi bir birliktelik kuramayacağımıza hükmettiğim an asla fiziksel bir şeyler yaşamıyorum (geçmişteki gibi) ve onlara da açıkça arkadaş kalacağımızı söylüyorum.

    Çünkü neyi istediğimi ve istemediğimi artık kesin net bilecek ve buna göre de doğru hareket edebilecek yaşta ve tecrübe seviyesindeyim.

    Soruya özet yanıt vermek gerekirse, elbette istiyorum evlenmeyi, fakat hayatımı bu isteğin yönetmesine izin verip zelil olmayı bırakalı çok oldu :)

    20 eylül 2018 23:41

    3. Bu soruyu +35 olmayan 23 yaşında bir süslü olarak cevaplandırmak istiyorum. Sanırım yaş küçükken insan mantıktan çok aşka, bağlılığa bakıyor. Diğer şeyleri göremiyorsun, kör oluyorsun. Daha çok gencim biliyorum ve çok taze bir ayrılık yaşadım. Söz attım. 13 yaşından beri sevdiğim çocukluk aşkımla evlenecektim. Başıma böyle bir durumun gelmesi beni çok seçici ve dikkatli yaptı. Benim durumumu yaşayan bir kuzenim var kendisi 38 yaşında ve hala bekar. Ona nedenini sorduğum zaman insan evlenmek istemez mi ama yaşanan şeyler insanı yıpratıyor ve yaş geçince mantık devreye giriyor diyor hep. Çünkü insan yaş olgunlaştıkça daha aklı selim oluyor, ne istediğini biliyor, kendini tanıyor diye düşünüyorum.

    21 eylül 2018 00:23


    4. tamamen 3.anonimle aynı sebeplerle evlenmedim. 38 yaşımdayım.

    yani, nasıl cevaplayalım ki bu soruyu? karşımıza düzgün biri çıktı kısmet oldu da biz mi ayak direttik hayırrr asla evlenmeyeceğim diye? yooo. olmadı işte bir şekilde.

    olmayınca olmuyor napalım. illa evleneceğim diye bir derdim olsaydı evlenirdim, hem de 17 yaşımda. ilk sevgilimin babası babamın iş yerine gitmişti beni istemeye ahahaha. üniversiteyi yeni kazanmışım, daha çocuğum. evde kıyamet kopmuştu. ilişkilerim oldu, evlilik eşiğine gelenler de oldu ama hep bir şekilde içime sinmedi yapamadım.

    neyse diyeceğim o ki, duygularıyla hareket eden insanlar hassas oluyor, bu tür kararları hemen veremiyor. çocuk isteği de pek olmayınca... ne bileyim. kafalar biraz değişik bende.

    hayırlısı diyelim :)

    21 eylül 2018 23:25

    5. daha henuz 33 um, evlenecegimi dusundugum adam beni 1 ay once ortada birakti, yani diyecegim o ki, olmuyorsa olmuyor. olacagi varmis gibi de hissetmiyorum. birileriye tanismak, anlasmak, sevismek, evlenmeye karar vermek ve bunu gerceklestirebilmek cok zor. benim icin hep zor oldu. cocuk istiyorum ben, bu yuzden epey uzulmeye basladim.ama sirf cocuk icin biriyle evlenip cocuk yapacak degilim. olmazsa olmaz artik napayim. tek basina yasamak koyuyor biraz artik. ailem yok, arkadaslarim dagildi dunyanin dort bir yanina, bu yastan sonra arkadas bulmak da zor, herkes evli zaten, esiyle takiliyor, cift cift takiliyorlar. komsular deli ediyor, doktora gidiyorsun, biriyle tanisiyorsun, esiniz... diye baslayan cumleler kuruyorlar direk. belli bir yasin ustundesin ya, evlisindir... esiniz sebebiyle mi buradasiniz diyorlar, hayir yalnizim diyorum. iyi coluk cocuk problemin yok en azindan rahatsindir, vaktin coktur diyorlar, allah belanizi versin oluyorum.

    bu da boyle bir ic dokmeydi.

    22 eylül 2018 06:17