aarkadaşlık ilişkilerinizde nasılsınız? sabır, tolerans, lider ruhlu kişi, grubun mutsuzu, olgunu, eğlencelisi, en sakini?

1. Çok anlamsız gereksiz bir sebep yüzünden hiçbir suç ve alakanız yokken arkadaşınız size sürekli surat assa mesela. Aramasa yazmasa sizden beklese her şeyi? Ama siz suçsuzsunuz aksine onun yaptığı bir yanlış var. Ama çok da seviyorsunuz o kişiyi

2. Ben kolay arkadaşlık bitiremem ama artık şurama kadar geldi derler ya o mordayım gerçekten. Merak ediyorum işte genek olarak buradaki süslüler nasıllar neler düşünüyorlar

3. ben çabuk sinirlerim kavga bittikten sonrada birşey olmamış gibi davranırım tripli olmak bana çok yorucu geliyor ya buyüzden arkadaşlarımda alıştı bağırıp çağırdıktan 5 dk sonra dostum neyse boşver o konuyu gel şurada içmeye gidelim dediğim için alıştılar bence kimse içine atmamalı ya anlık tepkiler daha iyi

4. Grubun pısırık salağıydım. Neler neler yapıldı söylendi de aga bu nedir demedim.

5. 7. anonim gel sarılalım

6. Grubun çirkefi mi desem bilemedim. Ortada kimsenin ses çıkaramadığı bir durum varsa açarım ağzımı yumarım gözümü. 

7. Bilmiyorum kızlar ya, gerçekten arkadaşlık olayları beni çok yoruyor. Çok neşeli ve girişken biriyim arkadaşlarım var güzel zanan geçirmeme vesile olan ve bunlar arasındaki çekişme beni çok yoruyor hepsi istiyor ki sadece onunla olayım bu da bana ters. Nasıl idare ediyorsunuz böyle durumları

8. 7. Anonim susmak en büyük cevaptır derler ya yalan, susmak en büyük cesaret vermektir bence anlamayana

9. Grubun esprili neşeli atarlı çatlağıyım. Arkadaşlarımla kafede şen şakrak sohbet eder, sonra tek başıma bahçeye sigara içmeye çıkar uzaklara dalarım.

10. kimsenin tribini atarını cekmek zorunda degilsin bence bi derdi vardır sorarsın anlatır baska ama belkide baskalarına olan öfkesini senden cıkarıyodur belkide hic ummazsın ama sana karsı bi garezi vardır(basıma geldi) insanlar bi garip yani kendini kötü hissetmene degmez. Benim lisede en yakın arkadas grubum birlikye yatıp kalkardık birbirmizin evlerinde falan kalırdık yaz tatillerinde bile kopmadan görüsürdük bi anda bana buz kesildiler hic bi sebep yokken soguk davranmaya basladılar bu durum psikolojimi bozdu en yakın arkadaslarımı durup dururken kaybettim diye hep kendimde hata aradım keske yapmasaymısım ama o yaşların verdigi duyguyla anadolu lisesine gitmeme ragmen bu olay yüzünden tastikname alıp okuldan ayrıldım. suan o insanların hic biri hayatımda yok ne gerek vardı bunu kendime yapmama halbuki o sınıftan baska arkadaslarımla suan aram cok iyi hala arada gorusuyoruz? lise sonda okulimu degistirip gittigim okuldan cok iyi arkadasliklarim var ve tabiki üniversiteden :) hayatı kendine zehir etmene degmez yani benim önerim kendini yıpratma ve kafana takma belkide öyle olması gerekiyordur..