yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    7 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    akran zorbalığına maruz kalıp bunu atlatabilen süslülerden fikir istiyorum?

    ilkokulda ve orta okulda farketmeden, lisede ise ciğerimi dele dele akran zorbalığına maruz kaldım. ilk ve orta okulu çok hatırlamasam da lisede maruz kaldığım kırıcı olayları, aşağılanışımı unutamıyorum. maddi gelir olarak orta-düşük gelirli bir ailenin, ortalama başarıda bir çocuğuydum. bizim zamanımızda zengin çocuklarının koleje vs. gitmesi pek yaygın değildi. dolayısıyla gelir olarak sınıfım oldukça değişkenlik gösteriyordu. dolayısıyla zengin fakir ayrımı çoktu ve tabi ki düşük gelirli çocukları aralarına pek almazlardı. bunun dışında ilk orta okul ve lisede sistematik olarak baya baya eziklendim. sanırım kolay cevap verebilen bir çocuk olamayışım( kolay lokma oluşum) veya kötüleri kendime çeken farkında olmadığım bir huyum vardı, bilmiyorum. olayları detaylıca anlatmayacağım ama genel hatlarıyla her zaman cepte tutulup asla yakın olunmayan, sadece işi düşünce konuşulan, pek sevilmeyen bir çocukluk ve gençlik geçirdim. sonra şansım yaver gitti. güzel bir üniversitede okudum ve hep şükrettiğim bir işte çalışmaya başladım. işte ne olduysa ondan sonra oldu. kendime güvenim arttıkça, beni ezikleyenlerin ortak özelliği olan kibrin bende de baş gösterdiğini farkettim. saçma sapan bir hava atma çabasına girdim. eskiden beni ezen herkesin mutsuz ve tutunamayanlardan olması bana inanılmaz keyif veriyor ve bunu kendime itiraf etmek çok zor oldu. ben kibirli olmak istemiyorum ama atlatamıyorum. yıllarca içime atıp bastırdığım tüm duygular bir anda beni ele geçiriyor. siz nasıl yendiniz arkadaşlar? bu pis duygunun beni ele geçirmesine izin vermek istemiyorum.

    1. Bu bende de var. Yıllarca eziklenmenin etkisiyle sürekli bi gösteriş yapma hastalığına yakalandım. Ama böyle bi mekanı bilmiyorum diye eziklerlerdi beni. Öyle bi ortam . Şimdi de o görmemişliğin ezilmişliğiyle baya kibirli bi insan olarak görülüyorum. Psikoloğa da gittim(sırf bunun için değil) ama ben bu psikologlar konusunda şöyle düşünüyorum; bir psikoloğun böyle şeyleri çözebilmesi için kendi de bir şeyleri AŞmış olmalı. Ben çok psikolog değiştirdim gerçekten iyisine denk gelemedim. 

    Yani herkesin “ pisikilijiik distik ilmilisiniz “ demesi o kadar boş geliyor ki bunu da belirtmek istedim. Siz de benim gibi durumunuzun farkındaysanız/farkına yeni de varmış olsanız zamanla büyük bir kısmı çözülecek. ben çok yol katettiğime inanıyorum bu süreçte. En önemli adım da kendimle barışmak. Ama en karanlık tarafınızı da kafanızda Ete kemiğe büründürüp onla da arkadaş olmak gerekiyor. Bunların hepsi kendine düşmanlıktan çünkü. O akran zorbalığının yara izi kendinden tiksinmek..

    17 ocak 2018 19:49

    2. Merhaba (yazar: kalderagiller) kibrim sadece bunarkadaşlars karşı. Normal hayatta kibirli biri değilimdir. Ama bu arkadaşlar söz konusu olunca içinden bir canavar çıkıyor. Mutsuzluklarını, kötülüklerini suratlarına vurmak istiyorum. Beni ezdikleri gibi karşımda ezilsinler istiyorum. Sonra da yaptıklarımdan utanıyorum. Ama dediğim gibi sadece bu kişilere karşı. Mesnevi tavsiyemi dikkate alacağım teşekkür ederim.

    1. Anonim inanır mısın beni dizginleyen tek şey o dışarıdan görünüşümün verdiği utanç ama ben içimden düşünmek bile istemiyorum ama engel olamıyorum. 

    17 ocak 2018 19:54

    3. Anonim 3. Yazdığın girdinin altına imzamı atabilirim. İçten içe sürekli ve akranlarımdan da acımasız bir şekilde eziyorum kendimi. İnsanlar beni beğense bile ben kendimi beğenmiyorum. Halimi, tavrımı, değiştiremeyeceğim fiziksel özelliklerimi bile acımasızca eleştiriyorum. Bu takıntımın bununla bağlantılı olduğunu hiç düşünmemiştim. 

    17 ocak 2018 19:58


    4. Adlerin aşaığılık kompleksi teorisini inceenizi tavsiye ederim. Sosyal açıdan kendinize çıkarımlar yapabilirsiniz.

    Benim sizde gördüğüm; zamanında sizde olan o aşağılık kompleksini, başkalarına yaşatarak kompanse etmeye çalışmanız.

    kendinizi kabullenip, insanlarla kıyaslamamanız gerektiğini mantığınıza kabul ettirmeniz gerekiyor bana kalırsa. ne yaşandıysa geçmişte kaldı artık, şanslısınız ki hayat sizi iyi yerlere getirmiş. zamanında size acı çektirenlerin de şimdi kötü durumda ya da sizden daha aşağı pozisyonda olduğunu görmeniz gayet doğal ve bence geçici bir süreç. ama bunun kontrolünü sağlamazsanız kalıcı bir kibre dönüşebilir.

    biraz zaman verin kendinize, başkalarının mutsuzluğunun, başarısızlığının  sizi daha mutlu daha başarılı yapmayacağını; onlara başarılar dileyip yolunuza devam etmeniz gerektiğini anlatın. 

    17 ocak 2018 20:07

    5. 6. Anonim teşekkür ederim öncelikle, araştıracağım. Sanırım dediğiniz gibi kendimi korumak için böyle bir kabuk geliştirdim ve şimdi o kabuğun içinde boğuluyorum. 

    Hepinize çok teşekkür ederim, yargılamadan yardımcı oluşunuz için. Kendime çeki düzen vermemin vakti geldi.

    17 ocak 2018 20:12

    6. Aslında şöyle izah edebilirim.. farazi bir örnek vereyim; mesela biri bir ayakkabı aldı. Bana gelip bunun havasını attı, benim ayakkabımı eleştirdi ve bunu bir çok insanın da olduğu bir yerde yaptı. Sonra da beni dışladı. Sonra zaman geçti ve ben o ayakkabının çok çok daha güzelini, üstelik onun satın alamayacağı kadar da pahalısını aldım. Olayı karikatürize etmek gerekirse böyle bir resim çizebilirim. Yani bilmiyorum. Sonradan görmelik de diyebiliriz. Benim hissettiğim duygularsa, bana yaşattıkları utanç ve acıyı onlarında yaşamasını isteme..

    17 ocak 2018 20:18

    7. 10. Anonim çok naziksiz. Hepimiz herkes kadar kötüyüz işte bende hatasızdım diyemem illa ki insanları ittire eden bir şeyler yapmışımdır diye düşündüm hep. Yine de hepimiz çocuktuk işte geçti gitti diyebilmek lazım sanırım..

     11. Anonim siz ve bir çok kişinin bunları yaşadığını bilmek beni o kadar rahatlattı ki. Belki de insani bir duygu olabilir çok takılma diyerek motive etmeliyim kendimi. Kibrin hiç bir halini sevmiyorum, haklı olsa bile. Kibir en başta benim içimi karartıyor, beni mutsuz ediyor. Sanırım ufak hazlarımı çok kafaya takmadan ve kibre kaymadan ortayı bulmalıyım.

    17 ocak 2018 21:09