yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    8 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    anne/baba kaybı ile başa çıkmak?

    çok yakın bir zamanda ani bir şekilde babamı kaybettim. o günden beri sürekli ölüm haberini aldığım günü, cenazesini tekrar tekrar yaşıyorum sanki. hayatın devam ediyor oluşu çok ağırıma gidiyor. insanlara babam öldü gülmeyin eğlenmeyin diye bağırmak istiyorum. yemek yediğim nefes aldığım her an vicdan azabı çekiyorum. çünkü babam bunların hiçbirini bir daha yapamayacak. dört yaşında bir oğlum var ama onun için bile ayakta kalacak gücüm yok. babamı çok özlüyorum. onu bir daha göremeyecek olmak beni kahrediyor. anne veya babasını kaybetmiş arkadaşlar, bu acıya nasıl dayandınız? çünkü ben dayanamıyorum.

    1. Allah rahmet eylesin:( ölümü kabullenmek bir seneyi buluyor kendinize ve çevrenize böyle davranmanız çok normal.babaniz sizin cok mutlu olmanizı isterdi eminim hic uzgun gormeye dayanamazdi.umarim bir an önce toparlanirsiniz

    17 ağustos 2018 19:41

    2. Allah rahmet eylesin, şuan yas dönemindesiniz bu çok normal. 

    Benim de babam öldüğünde en yakın arkadaşım yediğin içtiğim ayrı gitmryen kişi eve taziyeye gelip, bizden çıkıp annesi-babasıyla gezmeye gidip bir de instagrama fotoğraf atmıştı canım baban diye, hikaye koymuştu çok ağrıma gitmişti. 

    Ama hayat böyle birşey , devam ediyor. Sizin için de devam edecek bir süre sonra herşey normalleşecek. Aklınızdan hiç çıkmayacak hep zihninizde olacak ama eskisi gibi de olmayacak acısı.... 

    Başınız sağolsun

    17 ağustos 2018 19:55

    3. Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun.

    17 ağustos 2018 20:27


    4. Suslucum 17 yaşında 2 sene önce babami kaybettim ilk bikac ay asla bununla yasayamam omur boyu ağlayacağım gibi gelmişti ama soylenildigi gibi insan her seye alışıyormuş gerçekten. Lise mezuniyetimi görmedi, üniversiteyi, evlendiğim zamani, çocuğumu gormeyecek. Beni bunlar çok üzüyor ve inançsız oldugum dolayısıyla baska bi dunya inancim olmadigi için daha da aci verici hale geliyor. 18. Yas dileğim babami her gun ruyamda gormekti. Ama emin olun zamanla geçiyor o ilk zamanlardaki aci.

    17 ağustos 2018 21:09

    5. öncelikle başınız sağolsun,ben de 1.5 yıl önce kaybettim babacığımı.yaşım sizden daha küçük inanın öyle zor bir yük binmiş gibi oldu ki üzerime.o dönemde arkadaşlarımın yaptığı vicdansızca laflar da acımı daha artırmıştı.yaklaşık iki ay boyunca her gün, genelde kimsenin görmeyeceği yerlerde ağladım.okulumda zorlandığım anlar oldu mesela,durumumu anlattığımda başın sağolsun bile demeden bana bağıran hocalarım oldu.hepsini Allaha havale ettim.sonra anladım ki yok olmayacak kinlenerek,öfkeyle,hüzünle aşamayacağım acımı dedim.Sonra babamı iyi şekilde anarak,ağlarken de özlem duygumla ağlamaya başladım.İnsanlardan beklentimi kestim,affetmeye başladım.bu niye bana baş sağlığı dilemedi de şimdi pişkin pişkin espiri yapıyo yanımda dediğim kişilerin aslında duymamış olabileceğini düşündüm.Şimdi sadece babamı çok seviyorum ve özlüyorum gerisini düşünmemeye çalışıyorum.çünkü düşünsem boğulurum.babam okulumu bitirdiğimi dahi göremeyecek,evlendiğimi,çocuklarımı ..Ama napalım kader de böyleymiş.tekrr başınız sağolsun istediğinizde yanınızdayım bunu bilin

    17 ağustos 2018 21:16

    6. Yazan tüm arkadaşların başı sağoldun, allah sizlere sabır ve güç versin.

    Zaman ilaçtır derler ama zaman nasıl geçer söylemezler. 

    En sağlıklısı ve mantıklısı bir uzman yardımı ile atlatmak sanırım. 

    17 ağustos 2018 23:14

    7. Merhaba suslu, basin sagolsun oncelikle. Gecen yil vefat etti babam, anliyorum durumunu, onu da cok ani kaybettik. Oncelikle sunu bil ki, bu zor gunler, aciya dayanamiyorum dedigin gunler birkac ay icinde gececek, oncelikle aciya bu kadar tepki vermemeye, kabullenmeye baslayacaksin. Sonrasinda hayattan tekrar zevk alacaak, gulecek ve gercekten egleneceksin de. Tabi bunlar epey zaman alacak. Tek soylemeye calistigim bu aci seni omur boyu takip etmiyor. Basa cikabiliyor insan, ama zamaninda uzulmek ve yas tutabilmek cok onemli. Acini yasa, ancak o zaman rahatlayabilirsin. Baban icin onun hakettigini dusundugun bir sure yas tutmalisin. Ancak ondan sonra vicdan azabi cekmeden mutlu olabiliyor insan. 

    Allah cocuguna annesi ve babasiyla saglikli bir omur nasip etsin. Bence uzulmek ve yas tutmak icin kendine birkac ay vermelisin, cocuguna da daha cok egilebilirsin sonrasinda. Eminim esin ve ailen de senin uzuntulu donemimde cocuguna destek olacaktir. 

    En sagliklisi yasini diledigince tutmak, aglayip rahatlamak. Ama sunu unutmamak lazim, hepimiz olecegiz. Babaniz torununu gorebilmis sansli bir insan. Allah rahmet eylesin. O da sonucta anne babasini yakinlarini kaybetmistir, yasamayi birakmamis degil mi? Siz de uzuntunuzu yasayin. Ama hayata geri donme vaktiniz gelecek, bunu da o zaman yapmalisiniz. Son bir sey, insanlar bu sirada gulup eglenebilir. Ama babanizin olumunu sahiplenecek olanlar onu en cok sevenlerdir, baskalarinin hayatlarinin durmasina gerek yok, onun ne kadar degerli bir insan oldugunu siz bilseniz yeter. 

    18 ağustos 2018 13:20


    8. nasılsın süslü? ben de babamı kaybettim 1 ay oldu kaybedeli.

    17 eylül 2020 18:00