yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    2 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    annem benim hasta olabileceğime inanmıyor?

    biraz iç dökmek için yazıyorum kusura bakmayın. başlık biraz geniş oldu tam anlatamadım. 18 yaşındayım, inşallah üniye geçeceğim bu sene. aslında annemle iyi bir ilişkim var, öyle sorunlu olmadık hiç. ama sinirimi bozan bir huyu var. benim asla problemli-hasta-dertli falan olabileceğimi düşünmüyor. en basitinden bir yerim acıdı desem onun gözünde hep abartıyorum ve asla acımamış oluyor oram. eskiden biraz abartıyordum ama küçükken yapıyordum bunu, artık dayanıyorum haliyle ve asla mızmızlanan biri değilim. mesela gerçekten çok başım ağrır. ama çok ağrımadığı sürece asla söylemem. ya da ne bileyim bir yerimin acıdığını söyleyemez miyim? illa ilgi beklemiyorum ki sadece söylüyorum. 11. sınıfta stresten dolayı paranoyak gibi olmuştum. her an başıma bir şey gelecek gibi hissediyordum. annemleri yalnız bir yere gönderemiyordum (markete bile) yolda başlarına bir şey gelecek diye düşünüyordum, gözümün önüne geliyordu. gittiklerinde de evde ağlıyordum falan. çok şükür bitti o dönem. geçenlerde bunun anksiyete olduğunu öğrendim. anneme gidip ben o sıralar anksiyete yaşamışım öyle oluyormuş onlar falan diye anlattım. aaa evet biliyorum ama önemli değil herkese oluyo dedi geçiştirdi. zaten geçmiş bitmiş bir şey evet ama sinir bir durum geçiştirmesi. çünkü cidden kötü durumdaydım o zamanlar. siz gittiğinizde evde ağlıyordum sürekli dedim. kaşlarını kaldırdı inanmamış gibi yine aa öyle mi dedi ve işine döndü. bakın gerçekten hiçbir şeyi abartan bir insan olmadım niye böyle davranıyor bilmiyorum. şaka gibi olan şey de kendisinin hastalık hastası gibi olması. gitmediği doktor kalmamıştır her yeriyle ilgili çok şükür hiçbir şey çıkmadı. ama evde en çok bir yerim ağrıyor diyen kişi kendisidir ve yaşlı değil 40 yaşında. yani kendisine gelince o tamamen haklı orasının acıdığına ama bana gelince ben abartıyor oluyorum. ya en basitinden geçen ayakkabı alıyorduk bana balo için. topuklu ayakkabı denedim önü sıktı çok acıtıyor dedim. inanmadı yine başka ayakkabılara baktı işte ayağımda kaldılar 2-3 dk. sonra bir çıkardım parmaklarıma kan oturmuş gerçekten acıyordu çünkü. görünce çok şaşırdı aaa cidden sıkmış acıtmış beklemiyordum bu kadar dedi. ben de yalan mı söylicem hep doğru diyorum zaten inanmayan sensin dedim. acaba böyle olmasının sebebi benim aşırı her dediklerini yapmam mı? böyle ne derse tamam diyorum ve asla karşı çıkmadım şimdiye kadar. geçenlerde bir yere gittik ve ben oraya gitmek istememiştim ve surat astım istemiyorum diye karşı çıktım. delirdi o gün ne azarlandığım kaldı ne suratsızlığım. çok uzun yazdım biliyorum ama çok üstüme geldi şu aralar sürekli evde olduğum için. böyle yaşayanınız var mı siz nasıl başa çıktınız merak ediyorum. 

    1. süslüm bende ortaokuldayken komşumuzun kızı kanserden ölünce herhangi bi yerime bişey olsa kanser oldum sanıyordum. o günden sonra hastalık hastası oldum biraz kabul ediyorum. sonra liseyi yatılı okulda okurken de hep annemleri arayıp darlıyordum. sonra annemde de bana inanmama durumu başladı. benimle hiç bi doktora gelmiyordu. psikolojik yapıyorsun bişeyin yok diyip hiç bi hastalığıma inanmıyordu. bi gün benim çok kötü midem ağrımıştı beni acile bile götürmedi o akşam. sonra safra kesemde taş olduğu ortaya çıktı ve ameliyat oldum. ameliyattan çıktım akşamına çok kötü oldum nefes alamıyordum o halde bile bana inanmamıştı. çok ama çok üzülüp sinirlenmiştim o gün. seni çok iyi anlıyorum demek için yazdım bunları ama herhangi bi şekilde annemi inandırma yolu bulamadım yani artık gerçekten hasta olsam bile inanmıyor.

    16 temmuz 2018 16:05

    2. süslüm sağol yazdığın için. senin de elinde değilmiş ki öyle arayıp darlamak diye düşünme. yatılı okul zor zaten. 

    ama cidden bazen çok saçma şeyler düşünüyorum Allah korusun bir şey olur da haklı olduğum ortaya çıksın diye düşünüyorum. istemiyorum öyle düşünmek ama ne yapayım. birde en çok sevdiği laf “napayım?” kendi kulak memesi ağrısa gidiyor resmen ama bana gelince “napayım?” normalde ilişkimiz normal anne kız gibi ama niye bu konda böyle cidden :(

    16 temmuz 2018 16:24