annemin durmadan soru sorma huyu, tabii ayrıntıları da var işin?

1. evliyim dememe takanlar olacak olursa diye: belirtmemin sebebi henüz çocuğumuz olmasa da benim de bir aile kurmuş ve o bağlamda da gündelik kafa yoğunluğumun olmasının altını çizmek..

2. benim annem de böyle süslü. eğer benle oyalanamazsa 20 yıl önceki kavgaları anlatır. benim de dilimde tüy bitti bir şeyler oku, izle, bak bunlar hep sıkıntıdan oluyor diyip durdum ama benimkinin de her zaman bahanesi var. ananemle konuştum, o da onun karakteri kabullenicez diyor. benim de kafam karışık yani sanırım kendilerine ait bir hayat yaratmamız gerekiyor onlara ama onu da istemedikten sonra nasıl yapacağımızı bilmiyorum. bu arada ben birkaç defa tersledim artık çok sormuyor ama üzüldüğünü görünce daha yapamadım.

3. süslücüm yanıtınız için çok teşekkür ederim. bakın bu çok iyi fikir, emrivaki yapmak şart oldu sanırım. dertleşmek açısından, tabii bir sakıncası yoksa, sizdeki durum nedir ve nasıl başa çıkıyorsunuz? bir yandan da vicdan azabı çekiyorum ama bunaldım, ben de insanım:( ay annen iyi ki soru sormuş diyecekler olacaktır ama her konuda ve non-stop:(

4. Süslücüm ne kadar naif bir insansınız, yanlış anlaşılmasın diye tek tek açıklamışsınız. Umarım çözülür anneniz de siz de hep mutlu olursunuz :)

5. 3. anonimcim, ay aynı psikolojideyiz ya:(( off...gerçekten ne yapacağımı bilemiyorum. bir de potansiyeli yüksek, eğitimli bir kadın, çok da zekidir. neden kendini bu hale getirdi ki sanki:( resmen kapadı kendini hayata. hani demişsiniz ya 20 yıl önceki kavgalar, bizde de şöyle bir durum var (yemin ederim abartmıyorum). ben: nasılsın anne? annem: nolsun, dayın ateşlenmiş, hastaneye kaldırmışlar gece. ben: aa neyi varmış?? annem: grip işte aman ne olsun. baban da kötü bugün, neyse. teyzenle de konuştum, perişan kadın. vb vb vb. hep hep hep böyle. geçenlerde yorgundum, yoğundum ve çok bıkkındım. ve bağıra bağıra ağladım, yalvarırım olumlu tek bir şeyden bahset artık diye:( tek lafı hastalık, bunalım, acı vb. tükenmişlik sendromundayım sanırım ben de...nolur bir yol gösterin bana. hatta terapist arıyorum kendime ama içime sinen biri çıkmadı karşıma. bir de ben ailemi koruma içgüdüsüyle böyle şeyleri eşime anlatmam, o derece düşkünüm aileme. çok yoruldum ama:/

6. ben 3. cevabı veren anon. henüz evli değilim ve birkaç yaş daha küçüğüm, o yüzden karıştığı konular daha farklı. mesela işle ilgili bir sorun oluyor, onlara danışmıyorum sadece sorunu anlatıyorum, gelip diyor ki "biz aile içinde konuştuk, böyle böyle yapmana karar verdik." ya annecim sen benim adıma niye karar veriyorsun yahu? 20 yıldır devlet memuru emeklisisin allaşkına hangi durumu biliyorsun da oturduğun yerden benim için karar veriyorsun. daha sonra mesela diyor ki "bundan sonra çalışacağın yerden artık ayrılmazsın." hayır ayrılabilirim? veya geçenlerde de tezimin uzamasına takmış, "sen eskiden başarılı bir çocuktun niye böyle oldu" diyor arada da aşağılıyor böyle sürekli karışması ve soru sormasının yanında. hayatını bana adamış, 40 yaşında emekli olmuş ve bu yaşıma kadar benden başka bir şey düşünmemiş birisi olduğu için, ben artık kendi düzenimi kurunca da hayatını meşgul edemedi ve yine bana sardı. çok iyi bir anne, harika bir anne gerçekten ama kendisine de söyledim, benim yaşıtım olsaydı arkadaşım olamazdı. sürekli soru, sürekli kontrol çabası bezdiriyor beni bayağı. burçlarımıza da tam uyarız, ben kovayım o aslan:)

bu arada havuza yazdırmak gerçekten çok mantıklı. bizimki de paramız olduğu halde sürekli maddi olanaksızlığı sürer önümüze sosyalleşememesi ile ilgili. sanırım gerçekten emrivaki yapmak gerekiyor.

7. 5. anonim, çok haklısınız. hatta ben de yazarken bu öz eleştiriyi yaptım. bana tavsiyeleriniz var mı? sizde durumlar nasıl mesela, ne yapmalıyım? gerçekten çözüm arıyorum, o yüzden eleştirilere ve önerilere her türlü açığım. şu an size yazarken bile sinirlerim laçka olduğu için ağlıyorum.

8. 6. anonim, çok tatlısınız, çok teşekkür ederim<3

9. 7. anonim bu bakım işleri de kadınları yıpratıyor sanırım, işten gelince hele insanda mesaj atacak hal bile olmuyor:/

10. bu arada ekleyeyim benim annem de sürekli kötü şeylerden bahsederdi, babannem, amcam, yengelerim hep 20 yıllık kavgalar... uzağa yazlık bir bölgeye taşındıktan sonra biraz azaldı. aile ortamından uzaklaşmak iyi geldi sanırım.