yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    23 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    artık çok bunaldım lütfen biraz dertleşmeye ihtiyacım var?

    daha önce (link: https://www.suslusozluk.com/soru/eşimin-ailesinin-yaptığına-nasıl-dayanabilirim?i=496351 şu) soruyu sormuştum orda kısaca anlatmiştim. 2 yıl önce bebeğimi kaybettim. ve sonra tekrar olmadı. şuan çevremde o kadar çok hamile insan var ki. başta artık son ayına giren ablam. ve dün doğumda hastanede yanında olmamı istedi. ilk doğumu olacak onun da. korkuyo, kardeşi olarak benden destek bekliyor ama yapamıyorum. hamileliğini öğrendiğimden beri sanki aramıza bir mesafe getirdim. düşününce çok üzülüyorum ama bebek görmeye dayanamıyorum. 2 yıl oldu, ben görmedim bile bebeğimi. doğumdan sonra eşim aldı, biz otopsi istedik, doktorumuz önerdi. ultrasonda görünmeyen her hangi bir sorun var mıydı diye. belki ilerisi için önemli olabilir diye. hiç bir şey bulunamadı. ve en kötüsü sonrasında bize hastaneden sordular otopsi sonrası istiyor musunuz diye? tıbbi atık olarak geçebilirmiş birisi öyle demişti. 2 yıldır avmlerde çocuk mağazalarının önünden geçerken canım acıyor. ve ablam bana gel alısverıs yapalım çanta hazırlamam gerek diyor. ben mi fazla alınganlık yapıyorum yoksa insanlar mı beni anlamıyor bilmiyorum. sürekli eğer doğsaydı sunu yapardı demekten kendimi alamıyorum. ablama yanında olmak istemediğimi söyleyemıyorum. ne zaman düzelecek bu his hiç mi geçmeyecek. arkadaşımı arıyorum dışarı çıkalım mı diye, küçük bebeği var onun da, devamlı onla ilgili bir bahane buluyor. kimseyi kırmak istemiyorum ama bazen sinirlerimi kontrol edemiyorum. ben mi çok acımasızım? ablama istemediğimi onu üzmeden nasıl söyleyebilirim gerçekten yardıma ihtiyacım var

    1. Hayır ablanız anlayışsız değil, bebeğinizi kaybetmenizden o sorumluymuş gibi davranmanız yanlış. Ama sizin de yaşadığınız çok üzücü. Ablanız bunu atlattığınızı sanmasa sizden hiçbir şey istemezdi bence. En yakınında kardeşini görmek istiyor, siz de deneyimlediniz zor bir süreç. 

    Bence yeni gelen yeğeninize odaklanın. Siz onun anne yarısısınız, allah korusun ablanıza bişey olsa o bebekteki sorumluluğunuzu düşünün. O sizin hiçbişeyiniz değil sizin için evlat yarısı. Böyle düşünmeye çalışın. Her şeyin de zamanı vardır. Belki sizin için doğru zaman daha gelmemiştir, belki yeni gelen bebeğin şansıyla ona bi de kuzen gelir, kardeş gibi büyürler (iyi bi kuzen büyük şanstır çünkü) Hamile kalmak için olumlu düşünce de şart biliyorsunuz. Kendinizi olumlu şartlandırın. Belki bebek kaybetmişsiniz ama, bu sizde kısırlık durumu olmadığını bebek sahibi olabileceğinizi gösterir. Böyle olumlu düşüncelerle o bebeği karşılayın, ablanıza yardımcı olun zor zamanında. Sizin de üzüntü anınızda elinizden tutan bu hayrınız olur belki. Güzel bir deneyim olacak hem, kendi bebeğiniz geldiğinde ablanızla onu daha iyi karşılar daha iyi bakarsınız. Sizin anne yarısı, onun da evlat yarısı olduğunu unutmayın. 

    19 temmuz 2018 10:37

    2. kaybınız için çok üzgünüm.

    sızısı hiç geçmez sanırım ama hayatınıza daha sağlıklı devam edebilmek için arkadaşların önerdiği gibi uzmanından destek almanızın iyi olacağını düşünüyorum.

    ablanızın yanında olmalısınız bence. ilk defa yaşayacak bunu, geri gelmeyecek bir daha ve kırgınlık duyarsa ki hassas bir dönemdir, aranızdaki mesafe kalıcı olabilir. doğacak yeğeniniz de belki size iyi gelir.

    ruhunuzu iyileştirmeyi başardığınızda tekrar hamile kalma olasılığı artar gibi geliyor bana.

    gerçekten insan bünyesinde huzursuzluk, stres, mutsuzluk olumsuz etki yaratıyor.

    o yüzden yardım almayı deneyin.

    korku ve acıların üzerine gitmek iyidir bazen.

    19 temmuz 2018 10:43

    3. Başınız sağolsun gerçekten üzüldüm. Allah sağlıklı bebeğinizi tez zamanda kucağınıza verir inşallah.

    Ama 2 yıl yas için fazla bir süre. Diğer insanlar bilemeyebilir bunu. Ama onların bilmesinden de önemlisi böyle kaliteli bi hayat sürdürmeniz çok zor ve yardım almanız gerekiyor. O vedayı yaşamanız gerekiyor. O bebeğin gittiğini kabullenmeniz gerekiyor. Ona veda etmeniz gerekiyor. Küçük bir ritüel yapabilirsiniz.

    Aslında insanlara korkunç gelir ama iyiki cenaze törenleri var çünkü ciddi anlamda iyileştirici oluyor kabulleniş açısından. Siz de küçük ritüeller yapabilirsiniz vedanız kolaylaşır. Ve tabii buna hazır olmak için de belli bi terapi sürecinden geçmeyi tercih edebilirsiniz.

    Ve şu an bebeklerden kaçarak kaçınma davranışı ile bu korktuğunuz yüzleşmekten kaçındığınız anlatı pekiştiriyorsunuz daha da katı hale geliyorsunuz. İnsanların içine girmeye bu durumla yüzleşmeye çalışın. Kaçınmak daha da kötü hale getirir.

    Ama dediğim gibi bunları bir yardım eşliğinde yapmak daha iyi olur. Hazır olmadan pat diye girişmek belki size iyi de gelmeyebilir.

    19 temmuz 2018 10:51


    4. Destek 4 ay aldım. İşe de yarıyordu kendimi iyi hissetmiştim. Ama son zamanlarda yine çok düşünüyorum. Yeğenim olacağını öğrendiğimde de çok mutluydum. Doğum yaklastıkca geriliyorum ama. Doğumhaneden korkuyorum, hastaneden korkuyorum. Bana suni sancıyı vermişler ve odada açılma olmasını beklemişlerdi. Zaten bebeğim kücücüktü yani kolayca doğmuştu. Sonra odaya getirdiler doktor ayağa kalkmam yürümem gerektiğini söyledi koridorda insanlar kucağında bebeği ile yürüyor, odaların kapısına süsler asılmış herkes mutlu bizim odada herkes üzgün annem ağlıyor. Yine o ortama girince çok panik oluyorum. Tekrar yardım almayı da eşim çok istiyor çünkü bunları bir tek o biliyor. Hatta belki o da hissediyor bilmiyorum. Hayatımda onu en kötü gördüğüm an doğumdan sonra bebek o ve hemşire çıkmıştı, sonra yanıma geldı o zamandı. Ağlamaktan gözleri şişmişti.

    19 temmuz 2018 10:57

    5. Şuan tedavi görüyorum. Biz geçen yıl tekrar bebek konusunu gündeme getirdik ve kontrol amaçlı doktora gittik. Tahliller de benim tiroit hormonımla ilgili sorunlar çıktı, şuan ilaç tedavisi görüyorum. Hamile kalmaya ve hamile kalınca bile düşük riski olduğunu söyledi. Tedavi işe yarıyor, doktorum önümüzdeki ay ilacı değiştirip artık bebek konusunu açabilirsiniz demişti. Şuan onu beklıyoruz

    19 temmuz 2018 11:02

    6. ama dediğim gibi bebeği bir teyze gibi kabulleniş yok ve sevgisi oldukça sınırlı.

    ben bu olayda anlattığım ablayı da anlıyorum sizi de anlıyorum ne zaman kendinizi iyi hissederseniz o zaman ablanızın yanında olun

    19 temmuz 2018 11:14

    7. Evet 19 haftalık suni sancıyla. Sanırım bu haftalarda rutin yapılan işlem bu çünkü sezaryen sonuçta ameliyat ve pek önerilmiyor. Çok yakın doktor bir akrabam da normal doğumun daha iyi olacağını söylemişti. Sezeryan yapılabilirdi belki ama o an pek de sorgulamadık aslında. Kolay bir doğumdu zaten 270 gr 16 cm doğmuştu bebeğim

    19 temmuz 2018 11:16


    8. birkaç yeri yanlış yazmışım da silip yeniden yazayım dedim.

    süslü diğer sorunu okudum da geldim. çok çok üzgünüm keşke sana buradan destek olmak dışında bir şeyler de yapabilsek.

    benim bakış açım doğru mu yanlış mı bilemiyorum ama elimden geldiğince anlatmaya çalışacağım. acaba siz dışarı duygularınızı perdelemiş olabilir misiniz? yani içinizde aslında hala bu acı sürerken atlatmaya başladım ve toparladım sinyalini veriyor olabilir misiniz? çünkü ablanızın size bilerek acınızı görerek hadi bebek alışverişi yapalım hadi doğuma gel dediğini düşünmek istemiyorum. bunu düşünme nedenim yine kendim. ben dışarı tamamen sansürlerim kendimi ve insanlar unuttuğumu düşünür aslında içim yangın yeridir. belki bu nedenlerle düşünememiştir.

    hastane de travma olarak kalmıştır muhtemelen ve o tecrübenizi hatırlatıyor ki haksız değilsiniz. destek alıyormuşsunuz zaten umarım en kısa süürede çözümlenir ve huzura kavuşursunuz.

    tiroid sorunu tedavi ile çözümlenince hamile kalmak daha kolay oluyormuş duymuştum. süreç daha rahat geçiyormuş inşallah sizin için de öyle olacak. en kısa sürede tüm dileklerinizin gerçekleşmesi için dua edicem. yine konuşmak isterseniz mesaj atın bana istediğiniz kadar konuşuruz. kaynana dedikodusu da dahil :)

    19 temmuz 2018 11:22

    9. Ablanız bence dusuncesizlik yapmiyor siz bu bebek olayini hayatinizin merkezi haline getirmissiniz ablanizin mutluluguna ortak olamiyorsunuz.zor bir seydir tahmin edemiyorum ama sizi bu kadar seyden alikoymamali bebeginizi kaybetmenizin suclusu ablaniz degil diger hamile kadinlar  da degil kimse degil.insanlar dogurdugu buyuttugu cocuklarini kaybetse bile bir sekilde hayatina devam ediyor baskalarinin mutluluguyla mutlu oluyor.bence takinti haline getirmissiniz bildigim kadariyla takinti yaptikca hamile kalmaniz da zorlasacak.

    19 temmuz 2018 11:26

    10. Ablanız da arkadaşınız da hatalı değil bence ama sizin de onların yanında olma zorunluluğunuz yok. Yani kendinize eziyet ede ede ablanızın hazırlıklarına yardım etmeyin bence. Bahane bulup biraz uzak durabilirsiniz, onun da anlaması lazım biraz. Ama bence de kesinlikle psikolojik destek alın. Çok zor bir durum, başınız sağ olsun ama atlatmanız lazım bu travmayı. Umarım güzel bir evladınız olur en kısa zamanda süslü.

    19 temmuz 2018 11:45