yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    15 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    babasıyla görüşmeyen süslüler bu konuyu nasıl aşabildiniz,herhangi bir yardım aldınız mı,boşluk hissediyor musunuz?

    1. Babamla hiç bir zaman iyi bir ilişkim olmadı.hayatım boyunca hiç bir desteğini,maddi manevi yardımını göremedim.fiziksel,psikolojik her türlü şiddete maruz kaldım.ama baba bu atamıyorsunuz her defasında ümitlenerek bir şans verdim.en son yaşadığım her şeyi söyleyerek çok kötü kavga ettik.yine üste çıktı ve bana çok kötü sözler söyledi.hayatım boyunca eksikliğini hissettim.ama yakınında olmak bana zarar veriyor.minimum ilişkiye düşürmeye kararlıyım.benzer şeyler yaşayanlarınız varsa o boşluk hissi nasıl geçti?bunu atlatabildiniz mi?güzel bir aile gördüğümde çok kötü oluyorum,kendimi çok sansız hissediyorum üzülüyorum.eğer yaşadıklarınızı paylaşırsanız birbirimize yardımı olabilir diye düşündüm

    24 mart 2019 14:41

    2. Görüşsem daha büyük yaralar alacaktım. Baba olarak bana vereceği hiçbir şey yok. On üç seneden beri görüşmüyoruz. En son geçen yıl aralık ayında, hukuki sebeplerden ötürü mahkeme salonunda aynı alanda bulunduk. Mahkeme bitimi bir yabancı gibi on cm ötemden geçip gitti. Bilmem. Zamanla alışılıyor. Arayıp görüşme talep etmemesi, kötü bir insan olması da alışmayı kolaylaştırdı. Bıraktığı hasarları tamir etmeye çalışıyorum hala.

    24 mart 2019 14:52

    3. Paylaştığınız için teşekkür ederim. Çok haklısınız eğer bize zarar veriyorsa bir şeyleri sürdürmeye çalışmanın anlamı yok. Ben kendim de kendi ailemi kurmaya çalışıyorum ve babamla ilişkimin bazı şeyleri etkilediğinin farkındayım. Güven duygum eksik mesela herkese bir zarar görür müyüm endişesiyle yaklaşıyorum, çok dışa dönük görünüyorum ama aslında kimseye içimi açamıyorum.çocuk sahibi olmak istemiyorum çünkü benim yaşadıklarımın küçük bir kısmını dahi ona yaşatmaktan korkuyorum. Yavaş yavaş yaralarımızı sara sara,kendimizi daha ön planda tutarak iyileşiriz umarım.

    24 mart 2019 15:04


    4. Keşke öyle olduğuna inansam ve bu konuyu ardımda bırakabilsem anonim3:)ama hayatta ilk tanıdığımız ve sonsuz güven duyduğumuz iki insandan biri.bazı şeyleri aşmak çok kolay değil en azından benim için.herkesin yaşadığı kendine özgü tabi.

    24 mart 2019 15:06

    5. Annemin vefatindan sonra bana fiziksel ve psikolojik siddet uyguladi. Maddi cok az destegi oldu hatta elimden kazandigim burs paralarimi bile tek kurus vermeyecek sekilde aldi. (Dershanemden burs kazandigim icin bedavaydi, giderim yoktu yani) her seyime karisti, insanlarin yaninda yerin dibine soktu, asla yanimda oldugunu hissettirmedi. Iki ay once agza alinmayacak hakaretlerle beni evden kovdu, evdeki tum esyalarimi plastik posetlere ve bir bavula tikistirip kapinin onune koydu. Bu benim icin bir aydinlanma ani oldu diyebilirim. Her seferinde bir umutla ben de sans veriyordum ama artik bitti. Beni arayip soracagini da sanmiyorum, ben de asla gorusmeye calismayacagim. Kafamda bitirdim diyebilirim. Eksikligini cektigim sey bir ebeveyn, ama kesinlikle babam olan kisi degil. Bir baba isterdim ama babamin o olmasini istemezdim. Oyle iste. 

    24 mart 2019 15:27

    6. anonim4 yaşadıklarınıza cidden üzüldüm yanlış anlamayın tek başına, desteksiz ayakta kalabilir miyim korkularım var bu yüzden soruyorum evden atıldıktan sonra ne yaptınız? nereye gittiniz?

    24 mart 2019 15:36

    7. Ben de defalarca evi terk ettim,özellikle fiziksel şiddetten sonra oluyordu.o yüzden anlıyorum sizi.bir şekilde geri döndüm hep özürle vs.ama döngü olarak sürekli aynı şeyleri yaşadım.üniversite için ayrıldım çok şükür ve şu an birlikte yaşamak zorunda değilim.siz de imkanınız varsa dönmeyin.bir nebze rahatlıyorsunuz.

    24 mart 2019 15:40


    8. anonim 4

    "eksikligini cektigim sey bir ebeveyn, ama kesinlikle babam olan kisi degil. bir baba isterdim ama babamin o olmasini istemezdim" demişsiniz ya, işte hayatımın özeti.

    fiziksl şiddet yoksa linizden heldiğince ekonomik özgürlüğünüzü elde edene kadar dayanmaya çalışın arkadaşlar. ondan sonra da çıkın gidin. akrabalık ilişkilerinden de yavaş yavaş uzaklaşın.

    benim için en zoru, el alem ne der olayı yüzünden tamamn hayatımdan çıkaramamak. lanet olsun türk sosyal yapısının babaya körü körüne bağlanma geleneğine. o vden çıktınız mı kesin o..u olmuşsunuz gözüyle bakılıyor. hem yüzünüze hem arkanızdan bunlar söyleniyor. öz anneniz bile namussuzlukla suçluyor.

    ben kendi evimde yaşamak istediğimi her dile getirdiğimde (en kibar tabirle) beni kandıran bir erkekle birlikte yaşamak için ayrı eve çıkmak istemekle suçlandım. oysa yıllardır sevgilim bile yoktu. ömrüm boynca doğru düzgün bir ilişkim olmadı, çocukluğumdan beri baba denen o şahısın yaşattığı travmalar yüzünden. 

    24 mart 2019 16:02

    9. Universitede son sinif ogrencisiyim ve calisiyorum su an. Sinirden agladigim gunler de oluyor ama yapabilecegim bir sey yok. Bir sekilde gecimimi saglamak zorundayim. 

    24 mart 2019 16:25

    10. Zaten farkli bir sehirde yurtta kaliyordum, bu evden atilma olayi tatilde oldu. Su an icin yazin kalacagim bir yerin garantisi yok. Calisip biriktirdigim parayla yazin ozel bir yurtta kalacagim. 

    24 mart 2019 16:26