yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    33 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    beni üzenler ettiğini buldu dediğiniz anlar var mı hayatınızda?

    ya da özgüven temalı hikayeleriniz? dipteyken bir anda yukarı çıkışınız? gerçek yaşanmışlıkları çok merak ediyorum bu başlıkta konuşursak iyi olabilir bence:)

    1. Batıp çıkıp yine batmak bizim işimiz. Her şeye Hemen tepki vermemek mühim. 

    23 eylül 2018 14:06

    2. ben kısaca kendiminkini anlatayım süslü. uzun olacak ama affedin. benim anne babam ben 6 aylıkken ayrılmışlar. annemle büyüdüm, babamla hiçbir şekilde 3-4 saatten fazla yan yana kalmadım üni kazanana dek. neyse ben üniyi daha yeni kazanmışım o zamanlar, -babamın yaşadığı şehri kazandım- %50 burslu kazandıgım için de annem dedi ki "kızım babanda kalsan nasıl olur? şimdi yurt ya da ev olayı fazla masraflı olacak ilk yıl babanda kal sen sonrası için bakarız allah büyük" dedi. kabul ettim ama istemeye istemeye yani. neyse gittim yerleştim falan ama her gün köle gibiydim evde. sabah 6'da uyanıp 7 gibi evden çıkıp akşam 5'te eve geliyodum okuldan, hazırlık okudugum için saatler gün böyleydi. babam emekli olduğu için hep evde, ögleden sonra kalkar, bişeler yer sonra dışarıda takılmaya gezmeye giderdi. bi gün giriyorum eve bana direkt diyo ki "kızım mutfakta bulaşık birikti onları bi yıka." hani insan bi hoşgeldin beşgittin nasılsın nasıl geçti günün falan der hani normal babalar bunu der di mi? hani uykumdan ve açlıktan ölüyorum bi de mutfaktaki bulaşıkla uğraşacakmışım ki ben okula giderken bulaşık yoktu, kendisinin çıkarttığı bulaşık onlar. yemeği, temizliği vs her şeyi ben yapıyodum, kendisi aylak aylak gezip tozuyodu ya da oturuyodu evde boş boş. bi gün ben açtım ağzımı söyledim, "bak ben yoruluyorum her gün sabah erken kalkıp akşam geliyorum, ben okuldayken ev işlerinde bana yardımcı olsan fena olmaz aslında" diye. ben bunu dedim diye bağırmaya başladı. odama geçtim kapıyı kilitledim, kapıyı tekmeleye başladı yumrukluyor duvarları deli gibi bağırıyor falan. gece 11'de oldu bunlar. zaten yanında kaldıgım süre boyunca ben komodin çekmecesinde ekmek bıçağı saklıyodum. sonuçta 20 senedir 3-4 saatten fazla görmedigim bir adam, evet biyolojik açıdan babam olabilir ama benim için bi yabancı, güvenmiyorum etmiyorum, psikopat resmen. o sırada öyle bir titriyorum ki hani en üst katta daire, çarşaflardan halat yapıp aşağı mı insem falan diye düşündüm ciddi ciddi. sonra dedim kızım delirme, polisi ara. arka sokakta zaten hemen karakol da. neyse ertesi gün oldu, kadıköyde bi kuzenim oturuyo teyzemin kızı. tek başına. (şimdi hani madem kuzenin varmış orada neden babanda kaldın diyeceksiniz. annem babamda kalmayı teklif ettiginde ben demiştim anneme kuzenimde kalsam daha iyi degil mi anne diye, annem sen beni dinle babanda kal" dedi. şimdi daha iyi anlayacaksınız, kuzenime gittim ben olanları anlattım ve olayın sıcaklıgıyla falan zangır zangır titriyorum aglıyorum falan çok kötüyüm psikolojik açıdan. başkası olsa pılını pırtını toplar kapısına dayanır ben burda kalcam diye, ben gittim izin istiyorum ilk önce yani kalabilir miyim diye. bana dedi ki "babanda kal sen yine, ama ara sıra beni ziyarete gelebilirsin, sorumlulugun babanda olsun" dedi. ben mal mal bakıyorum nası ya? falanım. kalkıp gittim ordan bir daha da suratına bakmadım. 3 yıldır da görüşmüyorum onunla zaten. annem falan devreye girdi o ara konuştu falan anneme de "hayatı ögrensin, bilmem neyi ögrensin, nasıl çocuk yetiştirmişseniz" gibisinden laflar etmiş. annem de "evladım sen giderken ben dönüyodum. ben kızımı babasız bi şekilde, tek bi memur maaşımla ne şartlar altında büyüttüm senin haberin var mı?" falan demiş. neyse sonraaaaaa, böyle çocuk mu yetiştirilir diyen kuzenimin ise şu an bi kızı var 1 yaşında :) oglan çocugu da olabilirdi ama neden kız oldu? teyzemlerden falan alıyorum o çocuğun haberlerini de. teyzemler de artık diyor ki "artık onlar geldiginde biz tatile gidiyoruz diye kaçacağız evden. böyle canavar gibi bi çocuk olamaz aman yarabbi" diyolar. kendi çocuk yetiştiremeyip teyzelerine laf etti bi de zamanında :) kurban oldugum ilahi adalet. bi de bu daha bebek hani. şimdiden başa çıkamıyosa, bunun ergenligiyle, ilkokul zamanlarıyla falan hiiiiiiç başa çıkamaz. zaten akrabalar arasında benim tarafımda oldukları için herkes anlatıyo bana onlar hakkında her şeyi. duydukça şişiyorum tabii, gülümsüyorum falan :D ki bu daha başlangıç, önümüzdeki seneler boyunca da zevkle izleyeceğim kuzenimin çocuk yetiştirememe şeklini. :)

    23 eylül 2018 14:54

    3. Bana ihtiyaçları olduğunu bile bile bir sürü gereksiz laf edip hayatımı altüst eden birini ortada bırakıp gitmiştim,duyuyorum şimdi nasıl düzelteceğini şaşırmış durumda takılıyorlar ben de uzaktan izleyip keyifleniyorum,bazen kalıp savaşmanın bir anlamı yokmuş bunu öğrendim.O dönemler psikolojik olarak zordu ama toparlandım artık mutlu huzurlu bir insanım zehirli sarmaşık gibi sarmışlar etrafımı zamanında kendimi kaptırıp farketmemişim.

    23 eylül 2018 15:04


    4. Yok benim konum için benim daha kötüye gitme ihtimalim son buldu zaten ondan rahatım :d 4. Anonim 

    23 eylül 2018 15:16

    5. Ben kiloluyken sevgilimin annesi beni istemiyordu açık açık söylüyordu. Istememesinin tek sebebi kilomdu. Igrenerek bakardi. Sevgilimle fotograf cekilmistik cikartip vermiştim, kadın benim olduğum kısmı yirtip oğlunun olduğu kısmı buzdolabına asmisti fhshd daha neler neler. Allah biliyor ya cok canimi yakmisti. Daha 15 yaşlarındaydim ergendim ve cok hassastim dogal olarak. O kucumseyisler hakaretler hem kalbimi kiriyordu hem ozguvenimi yerle bir ediyordu. Kaç kere banyoya kendimi kitleyip agladim kac kere kendimi ac bıraktım bir ben bilirim bir allah bilir.Sonra biz bir şekilde ayrıldık. Ayni mahallede oturduğumuz için arada görüyorum tabi. Geçen yıl karşılaştık annesi ile. Ben 85 kilodan 55 kiloya düştüm bu arada. O ise duyduğuma göre hastalık geçirmiş ve dal gibi kadın 100 kilo üstü olmuş. Ben görünce taniyamadim. Ama kadın bana o kadar dikkatli bakti ki ister istemez benimde dikkatimi cekti sonradan tanıdım. Inanın gram sevinmedim bir başkasının uzuntusune hastaligina sevinmek insanliga sığmaz. Fakat etme bulma dünyası olduğunu anladığım nadir anlardandir bu.

    23 eylül 2018 17:42

    6. 5. anonim, hayır korkmuyorum açıkçası. son anonimin dediği gibi hastalık, ölüm vb ciddi şeyler olsa öyle bi laf etmem zaten hani düşmanımın başına ciddi şeyler gelse bile üzülürüm ama babam o kadar psikopattı ki ben balkonda çamaşır asarken sinsice arkamdan gelip aşağı itse, polislere ayagı kaydı düştü diyerek yalan atacak kadar psikopat birisiydi. bana bişey olsaydı üzülmeyecek miydi "bana geldiginde onu evime alsaydım keşke" falan diye. bi de üstüne yaşına başına bakmadan anneme öyle yetiştirme konusunda laflar etmesi falan. şimdi kendi kızından gösteriyor işte adaletini tanrı. o yüzden zevkle izliyorum yani.

    24 eylül 2018 00:24

    7. 3. Anonimin cevabını bir yere bağlanacak diye okudum ama. Ne alaka ya, ne kadar önemsiyorsunuz kendinizi? Sırf sizi evinde istemedi diye, ki çoğu kişi üniversite hayatı boyunca sürecek bir misafirliği istemez haklı olarak, neden haksız olsun? Dünyaya gelecek bir insanın cinsiyeti sizin yaşadığınız bu saçma sapan durumla belirlenmiştir evet evet :p ilahi adalet ya... Üstelik babanızla olan konuda da adam fazla bir şey dememiş. Kuzeniniz haklıymış bence, dünyanın sizin etrafınızda döndüğünü düşünür tavrınızla ben de hayatı pek bilmediğinizi düşündüm.

    24 eylül 2018 01:44


    8. Bana oldu bu mesela bir arkadaşımla hem iş hem kişisel bir bağımız vardı.kendisi beni bu iş dışında tanımıyormuş gibi davranır tüm hareketlerimi kötüye yorar,modumu düşürür günlerimi rezil ederdi sanırsınız normalde birbirimizi tanımıyoruz neyse bir oldu iki oldu ben bi yerde patladım,arkadaşlığı tamamen askıya aldık,ben bu süreçte çok zorlandım,çok ağladım,psikolojik olarak gerçekten zor zamanlardan geçtim.Sonuç olarak hiç beddua etmedim arkasından beni bildiği halde böyle şeyler yaşattığı için,başıma ne geldiyse o dönem onun yüzünden 2 misli onun başına geldi,hala da gelmeye devam ediyor yeniden söylüyorum asla beddua etmedim ama içten içe haksızlığın geri dönüp sahibine ulaşacağını bilmek iyi hissettirdi bu her zaman böyle yürümüyor tabii.Başına gelenlerden keyif almıyorum belki ama onun tavırlarını sorgulamasına sebep olduğumu biliyorum.Açıkçası bu da yeterli bana yaptığını başkasına yapmasın dileğim bu.

    24 eylül 2018 04:28

    9. Böyle bir soru benim aklımda vardı teşekkürler süslü takipteyim. Gerçekten etme bulma dünyası mı merak ediyorum şahsen beni üzen ortada bırakan herkes çok mutlu mesut da :/

    24 eylül 2018 04:43

    10. Benim ortaokulda bir öğretmenim psikolojik olarak zor bir dönemden geçerken bunu öğrenip bütün okula yaymıştı. Evine gittiğim arkadaşlarımın ailesini arayıp o psikopat onu evinize almayın demeye kadar. O yıl kadar ağladığım başka bir zaman olmamıştır herhalde. Ertesi yıl o okuldan ayrılıp daha kötü bir yere gitmek zorunda kaldım hatta. Yıllar sonra sosyal medyada sınıftan biri bana bunu gördün mü diye haber linki attı. Bu öğretmen aynı benim gibi psikolojik sorunlar yaşamış. Önce benim ağlaya ağlaya ayrıldığım okuldan atılmış daha sonra da kendi çocuğunu boğmaya çalışmış. Süslüler yani kötü birşey biliyorum ama okuduğum an içim soğudu. Bana yaşattığı acıları bir ben bir Allah biliyor. Yıllardır tedavi göre göre canım çıktı sırf bu olayın etkilerinden kurtulmak için. Hayatımda kimseye güvenemez oldum, insanlarla düzgün iletişim kuramaz oldum. Kendi kuyusunu kendi kazdı tamamen.

    24 eylül 2018 05:13