yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    6 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    bir derdim var tutamam içimde ?

    arkadaşlar bu dert bitmeyen bir karabasan. ünivden mezun olalı 3 yıl oldu. ben ünivde bir depresyon dönemi yaşadım. gitmediğim psikolog kalmadı. neyim var bulun şunu da düzeltiyim dedim. ama hiçbiri yardım edemedi. son 3 yıl böyle geçti. okula gidip gelen bir ruh oldum. en sevdiğim arkadaşlarla arayı bozdum ama o zamanlar umrumda değildi çünkü öyle bir mutsuzluk vardı ki içimde anlatamam. kendim mutsuzken ortama uyum sağlayamadım yani. her neyse yine de mezun oldum . mezun olunca da olayın farkında değildim yani. kafam bomboştu. sonra çok büyük bir şans çıktı karşıma ve hayata bağlanmaya başladım. işe girdim. 5 ay çalışabildim. çünkü okul zamanındaki depresyonumun nedeni dank etti. meğerse ben sadece okula git gel yaparak, dersi dinleyip sınavlar için hiç çaba göstermeyerek, hedefsiz yaşayarak kendimi beslemiyormuşum.üniv hayatını anlamamışım. kendimi geliştirmeyip daha da körelterek, başarısız olarak özgüven kaybı yaşamışım resmen. ilk senem harikaydı çok hedeflerim vardı mesela. sonra zamanla hayatımı yanlış planladım bir varoluş kaygısı yaşadım. iş yerinde aklıma bunlar gelince de özgüvenim kayboldu. yani sanki o 4 yıl olmamış gibiydi ve bianda işe girmiş bulundum gibi oldu. eve kapandım dersleri tekrar ettim kpss ye çalıştım. çünkü özelde çalışıyordum o da bana yetmedi. kendime birşeyleri ispat etmek zorundaydım artık. gecelerce ağladım ailem en büyük destekçim oldu sağ olsunlar haklarını ödeyemem. evet sen o zamanlar kötüydün ama geçmişe bakma artık diyorlar. ben de çok üzülüyorum hala. sanki ben o zamanlar çocuktum da şimdi aklım yerine geldi asıl şimdi bu kafayla üniv okumalıydım. 1 yıldır işsizim. bizim alan ezber alanı olduğundan bilgileri zaten unuttum gibi. kpss de olmadı tekrar girecem pes etmek yok. benden küçük yakın akrabalar işe girdi başarılılar özgüvenliler, kardeşim yüksek lisansa başladı. ben şuan 26 yaşındayım ve çok üzülüyorum gerçekten . kariyerim alt üst oldu. mesleği yaparım eminim seviyorum ama yetersiz hissediyorum. özelde çok şey bekliyorlar. devlet olsa en azından kendimi geliştirmeme de zaman tanırlar. sonra alır yürürüm ama şuan tek dünyam odam. hem sönen kariyerime hem de kaybettiğim dostlarıma öyle üzülüyorum ki. bakıyorum sınıftan master yapan bile var. ben de öyle çalışkandım sonra işte kendi kendimi bitirdim.

    1. sosyoloji .

    15 ekim 2018 20:02

    2. bi toparlanıp kendine gelir misin süslüm. kendine acımaktan vazgeçmelisin önce. senin üni haatın kötüydü başkalarının belki aile hayatı. yani herkes geçmişinde çok çok karanlık süreçler yaşıyor evet ama hayat devam ediyor. başarmak zorundasın farkında mısın ? diyelimki devlet senin bölümünden tek bir kişi alıyor. o neden sen olmayasın böyle düşünmen gerek. bu seneki kpss birincisi inşaat mühendisiymiş. çok iyi üniler olabilir ama az çok sayısalı olan için biraz çabayla inşaat mühendisliği uzak değil mesela değil mi? ama o bölümde okuyan 100 tam puan alıyor. azimden bu. o bilgiler kimseninkafasına anne karnında girmiyor. kendine bir şans ver. ve o kişi neden ben değilim diye düşün. ya en kötü 85 üstü al düz memurluğa ailenden uzak bir şehire yerlerş yeni hayat kur kendine illa o bölüm şart mı değil. ne olursa olsun kim ne derse desin değil. hem baksana senin çok büyük bir motivasyon sebebin var geçmiş hayatının telafisini kazanınca yapabileceksin. kendini affet aklına o günler gelip üzülüp sünüp yatağa girip üzüle üzüle uyumak boş boş tavanı seyretmek ne kadar acı çektirse de kolay yol. zor olanı yapıp onlar aklındayken çalışacaksın. ve eğer inançlı biriysen bol bol esma çekmeni öneriyorum.

    15 ekim 2018 20:34

    3. çok teşekkür ederim sevgili süslü. kesinlikle yaşayamadığım bir dönem var boş yere heba oldu. yani bir rüyadan uyanmış gibi oldum afalladım. kesinlikle çok haklısın. ailemle kaldığım zaman çocuk gibi hissediyorum kendimi hayata atılmak istiyorum artık. 2 sene var zaten kpss ye en iyisi dediğin gibi 1 sene sonra olan düz memurluk. zaten bu sene çalıştım olmadı ama bir temel attım kendime inanıyorum artık o temeli daha da güçlendircem ve olacak. cevabın çok iyi geldi bana teşekkür ederim gerçekten de dediğin gibiyim bazen motivasyonum kayboluyor bu yüzden işte yazıyorum buraya. tekrar teşekkür ederim

    15 ekim 2018 20:47


    4. motivasyonun kayboldukça yaz tabi. kaçımızın çevresinde fesatlıktan kıskançlıktan uzak bize gülmeden kötü günümüze sevinmeden yol gösterecek dost var ? çoğumuz bu kadar sanslı değil. en azından bu bir sene de çalışmanı da öneriyorum ben sana. insan ilişkilerini tanırsın bütün çömezliklerini orada giderirsin gittiğin yeni yerde nasıl davranacağını bilirsin. eve kapanmak aynı şeyleri düşündürtür sana

    15 ekim 2018 20:52

    5. kesinlikle öyle. anlatırsın diyelim bu sefer ilerde başına kakarlar. mesela ben bi-iki derdimi kuzenimle paylaştım. en yakınım o . ama o da zaman zaman laf sokuyor, ne biliyim başka bi derdimi anlattığımda sen niye böyle oldun niye böylesin diyor inan kimseye bir şey anlatamaz oldum . bir de sürekli içine atmak insanı yoruyor sürekli kendimi koruma moddayım . kuzenimden bile zaman zaman uzaklaşıyorum hiç konuşmuyorum. konuşunda havadan sudan hep kendimi güçlü gösteriyorum resmen. bir de arkadaşlarıma hiç böyle dertler anlatmadım. sürekli de dinlemezler çekmezler. o yüzden böyle siteler ve sizler iyi ki varsınız. iş başvurusu da yaptım ama kendi alanıma yapmadım zaten iş ilanı yok . sırf dediğin gibi kendimi geliştirmek için nere olursa başvurdum. hatta mülakata da gittim olmadı ama üzülmedim . :D

    15 ekim 2018 21:05

    6. ahah süper olur bence de . motivasyon olsun zaten soru silinmiyor istediğinizde yazın :D ben ing hazırlığı atlamıştım ünivde çok üzülüyorum o bile gelişmedi. yani erasmus yapabilirdim ne biliyim yaşanmayınca anlaşılmadı bende. farkındalık çok önemli. kişisel gelişim çok önemli. benim kafamda ben şöyle bir insanım hedefim şu düşüncesi bile yoktu. dersi geçeyim tamam olayı vardı. ama hazırlığı atlayınca ne kadar mutluydum oysa. beni mutlu eden başarıymış meğerse. öyle olunca arkadaşlarla da iyidim. şuan evdeyim ing tekrarı yapıyorum ve alm çalışmaya başladım. verimli geçiyor bir yandan da ales konularına da bakıyorum. zaten kpss ile aynı konular. her gün izliyorum tekrar yapıyorum. mesela bu sene 70 aldım diyelim ama diğer girişimde 85-90 alacam diye motive ediyorum. kazanamadım yapamadım demiyorum artık böylesi daha iyi oldu diyorum.

    15 ekim 2018 22:04