yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    10 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    bir çıkış yolu var mı bilmiyorum bana yardım edin lütfen?

    iyi geceler süslüler.bir şey danışmak istiyorum. ben artık çözüm yolu bulamıyorum. çözümü var mı onu da bilmiyorum. son zamanlarda kendimi aşırı kötü hissediyorum.son zamanlardan kastım son bir yıldır.ailemle yaşıyorum. henüz iş bulamadığımdan çalışmıyorum. kendimi işe yaramaz, hayatta hiçbir şeyi başaramayan biri gibi görüyorum. bu düşünceden vazgeçmeye çalışsam da kafamdan atamıyorum. bulunduğum yerde arkadaşım yok. zaten dışarı çıkmam dert, bir yere gitmem dert çünkü eve geldiğimde hep kavga çıkıyor. kimle buluşuyorsun sen diye. arkadaşlarımın hepsi başka yerlerde. üniversite bitince herkes ayrı şehirlere dağıldı orda hayatını kurmaya çalışıyor. yani sadece telefonla konuşabiliyorum. yaptığım hiçbir şey yok. akşama kadar oturuyorum.kendimi artık ezik biri olarak görmeye başladım. hiçbir özelliğim yok. kimseye söz geçiremeyen, kendini hiç beğenmeyen biriyim. mesleğimi yapabileceğime dair de inanım kalmadı. zaten çoğu insan sen yapamazsınlı şeyler söylüyor alttan alttan. anlatacak hiçbir şeyim olmuyor artık genelde. çünkü yaptığım bir şey yok. yaşamak istemiyorum.sabah yataktan kalkmak istemiyorum. kendi ayaklarımın üzerinde bile duramadığım için ailemin baskılarına da katlanmak zorunda kalıyorum. çünkü başka şehre yerleşebilecek maddi gücüm yok. olsa da böyle biri nasıl kendi ayaklarının üstünde durur ki? ama bu şehirde de hiç arkadaşım yok işim yok hiçbir şeyim yok. bu şehirde mutlu olabileceğime inanmıyorum. arkadaşlarımın çoğu aynı şehirde onlara bakıyorum aileleri her zaman destek oluyor, hep birlikte eğleniyorlar, kendilerine ait bir hayatları var. beni bir şeye davet etseler gidemiyorum.keşke ben de yanlarında olsaydım diyorum. bunun gibi bir sürü şey var. yaşamak için bir sebep bulamıyorum. sizden öneri istiyorum.bu durumun içinden nasıl çıkabilirim? gücümü yeniden toplayabilir miyim?

    1. Kendi kendinize bir düzen oluşturun. Mesela sabahları erken kalkıp yürüyüşe çıkmak, günde en az yarım saat kitap okumak, eğer hayvan seviyorsanız sokaktaki hayvanları beslemek, halk eğitim kursları gibi. Bir yerden iş başvurusu yapmayı unutmayın. Sürekli yatarsanız, hep yatasınız gelir. Bir yerden silkinip ayağa kalkmaya bakın. 

    21 ağustos 2018 01:31

    2. 1.anonim süslüm ailem farklı bir yere gitmeme karşı maalesef. Yeni mezunum ama ortalamam yüksek lisans için pek müsait değil. Teşekkür ederim cevabınız için.

    2.anonim süslüm çok teşekkürler önerileriniz için. Ve haklısınız sürekli yattığım için artık hiçbir şey yapasım gelmiyor. Gücümü toplayamıyorum.

    21 ağustos 2018 01:37

    3. Öncelikle ise yaramaz, değersiz falan değilsiniz. Kendinize bunu sürekli hatırlatın. Siz inanmasaniz da beyniniz ikna olacaktır bir süre sonra. Bu durum ne kadardır devam ediyor bilmiyorum ama elbet geçecek. Her şey geçiyor, her şey unutuluyor bu hayatta.

    Öncelikle ekonomik özgürlüğünüzü kazanmak için adımlar atın. İş aramak, yüksek lisans, mesleğinizle ilgili kurs VS. Olabilir. Önceki anonimler yazmışlar zaten. Bunun yanı sira kendinize bir meşgale bulun. Etamin isleyebilirsiniz örgü örebilirsiniz.

    Bunun haricinde depresyonda olabilirsiniz. Profesyonel yardım alın. İlaç kullanmak kötü bir şey değil.

    21 ağustos 2018 01:39


    4. O aile her zaman sehir dışına çıkmaya karşıdır zaten bu hep böyledir. Sonuçta bu hayat senin ve kararlari kendin ver ailene birakma. Sırf onlar izin vermez diye büyük sehirlerdeki is imkanlarindan vazgecme. Is bulur da gidersen pranga baglayip evde tutacak halleri yok ya kac yasinda kadınsın. Bu bunalimdan çıkmak için atağa geçmek zorundasın baska yolu yok. Kötü yorumlara kulağını tıkayıp kendi ayakların üzerinde durmaya çalışacaksın. Kendi işini yapma fırsatı bulana kadar gerekirse asgari ücretle mağazada çalışıp kendi paranı kazanacaksın. Yoksa daha cook başı ağrır niye bu saate kadar dışarda kaldın laflarından. Ben şunu anladım ki ailene karşı bile kendini ezdirmeyeceksin yeri gelince çirkefleşeceksin.

    21 ağustos 2018 02:19

    5. Süslü seni çok iyi anlıyorum benzer şeyleri ben de yaşadım. İş bulamama sıkıntım hiç olmadı ama kpss'ye çalışabilmek için işsiz olmayı tercih ettiğim oldu. berbat bir psikoloji gerçekten parasız kalıp aileyle yaşamak.

    Ailem sözde her zaman destekçiydi ama para istesem "daha geçen gün şu kadar verdik ne yaptın" muhabbeti başlıyordu.. Yine de allah razı olsun bir gün "git çalış" demediler söylene söylene de olsa ihtiyaçlarımı karşıladılar, 2 sene..

    Ben de sonunda kpssye verdiğim emeğin karşılığını alıp atandım..

    Bölümün, mesleğin ne bilmiyorum ama emin ol bir yerden fırsat çıkıyor insanın karşısına.

    Bu ömür boyu böyle devam etmeyecek.

    Güvensizliği bırak lütfen. İş aramaya başla mutlaka.. Benim gibi beklediğin bir şey yoksa Kazandığın paraya bakmadan neresi olursa gir. En ufak bir ortam değişikliği bile iyi geliyor çünkü.

    Ben ağır depresyon dönemimde spor salonuna yazılmıştım mesela o bile ilaç gibi gelmişti, birsürü arkadaşım oldu orda. Böyle bir değişiklik de yapabilirsin.

    21 ağustos 2018 06:16

    6. 4.anonim süslüm cevabınız için teşekkür ederim.ekonomik özgürlüğümü kazansam bir şeyler çözülebilicek gibi.Ama o da olmuyor maalesef.Bu yüzden de bu kadar umutsuzum.Bir de gerçekten baskılar her geçen gün daha da artıyor.Ve ben çözümünü bulamadım bunun.Depresyonu ben de düşündüm.Çünkü gayet neşeli bir insandım bu olaylardan önce.Ama şimdi kendime güvenimi de kaybettim neşemi de...Tekrar teşekkürler öneriniz için.

    21 ağustos 2018 12:37

    7. (yazar: giselle) hukuk mezunuyum süslüm.okulu çok severek okudum.Hayattaki önceliklerim arasında kariyer hep üst sıralarda oldu.Ama  şu an bu konuda o kadar umutsuzum ki sanırım bu durum kendime olan güvenimi sıfırladı.Şehir dışında staj yapabileceğim birkaç büro buldum.İçime de sindi.Ama babam kabul etmeme izin vermedi.Verdikleri para da geçinmeme yetmeyeceği için ve ailem de sırf yanlarından gittiğim için bana maddi olarak destek olmayacağından mecburen kabul edemedim.Küçük bir yerde olduğumdan stajda para vermiyorlar.Yani ailemden para almaya devam edeceğim.Önerileriniz için gerçekten çok teşekkür ederim.

    21 ağustos 2018 12:50


    8. 7.anonim süslüm gerçekten bırakmak istemiyorum zaten.Ama sonunda hep kavga çıkıyor.Sadece bu konuda değil ki.Dün mesela babamın suratı asık.Belli bir şeyler diyecek yani.Neymiş benim başka şehirde sevgilim varmıs ben onun yanına gitmek için işi bahane ediyormuşum.Cevap verince de saygısız olan ben oluyorum.Gerçekten sürekli kafasında bir şeyler kurmasından ve bunun sonucunda bana güvenmemesinden bıktım.Ben onları kırmayayım üzmeyeyim dedikçe daha da üstüme geliyorlar.Gerçekten kendimi geçindirebileceğim bir iş bulsam direkt gideceğim.Önerileriniz için gerçekten çok teşekkür ederim.

    21 ağustos 2018 12:58

    9. 8.anonim süslüm benim ailem de sözde her zaman destekçi.Her koşulda benim arkamda.Ama yaptıkları ortada.

    Tebrik ederim sizi.Umarım ben de ekonomik özgürlüğümü kazanıp kendime ait bir hayat kurabilirim.Yazmak bile biraz rahatlattı.Yukarıda da yazdım.Gerçekten severek okudum.Nasıl bu hale geldim hiç bilmiyorum.Önerileriniz için çok teşekkür ederim.

    21 ağustos 2018 13:03

    10. 9.anonim evlilik gibi bir fikir aklımın ucundan bile geçmiyor.Kendi ayaklarımın üzerinde durup özgür bir kadın olduktan sonra düşünebilirim ancak bunu.Ama haklısınız.Sanırım çözüm onlardan olabildiğince uzağa gitmek.Tabi bu da şu an için zor duruyor.Cevabınız için teşekkürler.

    21 ağustos 2018 13:08