erkeklerdeki "biz çıksak sen bana aşık olursun" veya "sana kız arkadaşım desem sen beklentiye gireceksin" tavırlarına yorumlarınız neler?

20'li yaşların sonlarında normal bir insanım. şimdiye kadar hiç kimse için bir beklenti içerisine girmedim. hiç evlilik hayali kurmadım. zira o bağı yakalayacak insanlarla tanışmadım. görüştüğüm kişilere de işi daha çok espriye vurarak "flörtüm, yavuklum, konuştuğum çocuk" şeklinde ifadeler kullandım. sadece ben de değil bulunduğum arkadaş çevresi de aynı şekilde. çünkü biz üniversiteden mezun olduktan sonra paramızı kazanıp, hayatımızı istediğimiz gibi yaşamak isteyen ve bunu yaparken özgür olmayı seven insanlarız. arkadaşça çıkılan tatiller, kültür turizmine yatırım yapmak, eğlenmek, konserler, festivaller, bizim zevk aldığımız şeyler bunlar. hiç birimiz de tutup "sevgilimle ne zaman evleneceğiz" gibi bir cümle dahi kurmadık bugüne kadar. kimse çeyiz dizmedi, kimse nişanlanmadı. biliyoruz ki böyle şeyler zamanla, kısmetle ve zorlamadan olur. ve henüz bizim başımıza böyle olaylar gelmedi, o insanlarla henüz tanışmadık. son on yıldır çok ama çok rastladığım bir olay var. yeni olan bir şey değil, üniversiteye ilk başladığımda da durum aynıydı. şöyle bir tutumları oluyor erkeklerin: "biz görüşürsek, ciddi ciddi kız-erkek arkadaş olursak sen beklentiye girersin, evlenmek istersin". böyle bir tavırlar, bir zor çocuk halleri falan... ama tabii ki de hayır, istemem. hele sen bu lafı kullandıktan sonra seninle bir masada oturup bir çay bile içmek istemem. zira bu söylediğin bana çok büyük bir egoizm cümlesi olarak gelir. ben sana güvenip, güzel vakit geçirmek, bir dostluk, arkadaşlık kurmak için kendimi açarken senin bir tarafın tavanda "sen bana aşık olursun chanım yha" tarzın beni senden itmekten başka bir şey yapmıyor. ama bakıyorum etrafıma, önceliği farklı olan bazı arkadaşlar bu adamlara eyvallah diyebiliyor. adam kıza "beni nasıl kendine çekeceksin? ben sana adım atmam sen adım at" diyor ve kız da bunu yapıyor! ben de merak ettim bu konuda sizin düşünceleriniz neler? bu insanları ciddiye almayıp hayatımızdan çıkarmakta haklı mıyız yoksa abartıyor muyuz?