yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    8 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    evden kapıyı çarpıp çıktığınız oldu mu ve belli bir süre ailenizle iletişimi kopardığınız?

    1. 7 yıl önce kalıcı olarak kopardım, bir daha da yüzlerini görmedim. üstelik ciddi sorunlarımız yoktu, ben onların bazı huylarını sevmiyor, genel olarak vizyonsuz buluyordum. aslında durumu iyi, eğitimli bir aileydi. bir yetişkin bir diğer yetişkinin saçmalıklarını çekmek zorunda değil. imkânınız varsa (işiniz, ev tutacak paranız) arkadaş siler gibi silinebiliyor; tüy gibi hafif, maddi manevi daha verimli bir geleceğe ilerlenebiliyor, haberiniz olsun <3

    13 aralık 2018 12:27

    2. Ilk anonim peki vicdan açısından rahat mısınız ve haber alıyor musunuz..? Bir de size ulaşmaya çalıştılar mı hiç

    13 aralık 2018 12:46

    3. Defolup gidebilecek bir yerim olsa ve ben bunu yaptığımda annemin yüksek tansiyondan beyin kanaması geçirmeyeceğini bilsem bir dakika bile durmam. Da yok işte...

    13 aralık 2018 12:56


    4. Sebebiniz nedir süslüm, çok özel değilse? Ve evet yaptım bunu.

    13 aralık 2018 13:08

    5. ben 1. anonim. haklı gerekçelerim olduğu için ve bir düşünme süreci sonunda yaptığım için epey rahatım. çocukluktan beri (varlıklı olmalarına rağmen) ekonomik şiddet ve kısıtlanma sebebiyle yıllarca biriken bir öfkem vardı. zaten öğrencilik ve sonrasında iş sebebiyle uzakta yaşıyor ve kendi paramı kazanıyordum. onların olduğu şehre (istanbul'a) dönme kararı aldığımda onların evine değil tuttuğum eve yerleştim. bu konuda itirazları olmadı. sohbetleri, zevk sahibi olmamaları, "hayatsız"lıklarından hoşlanmıyordum. kendilerini sevmiyordum küçüklükten beri.

    2012'de "benimle iletişime geçmeye çalışmayın, sizi hayatımda istemiyorum" dedim, annem birkaç kez aradı, sonrasında ben zaten numaralarını engelledim, o yüzden arayıp aramadıklarını bilmiyorum ama başka numaradan ulaşmaya da çalışmadılar. ben maddi manevi onların sıcaklığına ihtiyaç duyduğumda yanımda olmadılar, onlar da bana ihtiyaç duyduklarında ben olmayacağım. kısacası ektiklerini biçiyorlar. bu durumdan biraz zevk aldığımı itiraf etmeliyim. aslında bu çok net bir çizgiyle ayrılan bir "kapıyı çarpıp çıkma" hikayesi değil ama başarılı sonuçlanmış bir aileyle ilişki kesme deneyimi. o yüzden paylaşayım dedim. kısıtlı vizyonuyla akıl vermeye çalışan insanların müdahalesine izin vermeksizin ilerlerseniz (ben bunun geldiğini gördüm ve izin vermedim) başarılı olursunuz.

    eğer bu evden ayrılma can güvenliğinizi tehlikeye atmıyorsa, hayatınızın kesinlikle onlar olmaksızın devam etmesini istiyorsanız, maddi manevi onlarsız yapabileceğinizi kendinize kanıtladıysanız bu girişimde bulunun.

    13 aralık 2018 13:36

    6. yine ben 1. anonim. yazdığınızı okudum. medeni bir insan bu kişilerle arkadaş, aile dostu vb. olmak istemez. bu hastalıklı ortama olaylarda payı olmayan bir kişinin maruz kalması hoş değil. ancak biraz birikim yaparak ayrılmanız daha faydalı olur. iyi kötü bir işe girebilecekseniz, güvenli bir yerde kalabilecekseniz, bir sebepten peşinize düşmeyeceklerse 1 sene kendinize köklü bir plan yapma zamanı tanıyın. amatörce hareket etmeyin, örneğin biriktirdiğiniz paraya el konmasın. reşit ve yetişkin olduğunuzu unutmayın. yerinizi yurdunuzu bilmelerini istemeden, pat diye kaçarak ayrılacaksanız zor ve tehlikeli olur. uzlaşmacı bir ortam oluşturmaya çalışın. bunun tek imkanının evlenmek olduğu iması gelebiliyormuş, bir arkadaşımdan tanık olduk. başka bir şehirde iş bulup ayrılmak şeklinde olması yumuşak bir kaçış olabilir. sonrasında zaten herkes kendi hayatına bakar. kolay gelsin.

    13 aralık 2018 13:42

    7. Cesaretinizden dolayı sizi tebrik ediyorum. Herkes buna cesaret edemiyor, yaptığınız şeyi hayal ettim nefes alıyormuş gibi hissettim. Son 1 yıldır her gün düşünüyorum, 1 yıl daha zaman tanıyacağım kendime çünkü iş konusunda biraz olsun kendimi sağlama almam gerekiyor. Vicdani yönden çok düşünen bir insanım ama olayları düşününce şu an gereksiz yere bozulan benim psikolojim oldu. Ve işin kötü yanı eğer kalırsam olaylar daha da büyüyecek. Birbirlerine girecekler miras konusunda ve ben daha fazla bunlara tanık olmak istemiyorum. Şu an onlar farklı bir yerdeler ama yine aynı şehirdeyiz, sadece şehrin dışında bir yerde yaşıyorlar. Ben de ayrı bir evde yaşıyorum onlar ödüyorlar ama zorunlu olarak her hafta görmek zorunda kalıyorum ve her gittiğimde daha da parçalanıyorum. Çok da uzatmayacağım. Yazdıklarınızın her satırı için teşekkür ederim

    13 aralık 2018 13:55


    8. ben 1. anonim. ben de evlendim ve keyfimiz yerinde diyeyim. evleneceğiniz kişinin ailesine, ailenizle görüşmemeye sizin karar verdiğinizi, "öyle uygun gördüğünüzü" ağırkanlı şekilde ifade etmeniz yararlı olabilir. ailenizin sizi dışlamış falan olmadığını, sizin bazı hatalar, saygısızlıklar sebebiyle falan ailenizce reddedilmiş olmadığınızı anlamaları önemli. genelde kusur genç olanda aranır çünkü. bunu önce eş adayınıza idrak ettirirseniz zaten sorun kendiliğinden çözülecektir. eş adayınızın ailesiyle tanıştığınızda sizinkilerin uzakta olduklarını, pek görüşmediğinizi söylediğinizde eğer düzgün insanlarsa zaten deşmeyeceklerdir. bana da neden görüşmediğim hiçbir zaman sorulmadı ama eşim yüksek ihtimalle onlara özet geçmiştir. ailemle bu dönemde hiç öyle bağırışlı, kavgalı bir modumuz olmadığını da ekleyeyim. net şekilde onları bazı şeylerden men ettiğimi bildirdim kendilerine. bu noktada bir yetişkin duruşuna kavuşmuş olmak önemli. bu da biraz öğrenci evi geçindirmişlik, biraz maddi birikim, işini eline almış olmak gibi deneyimlerle gelen bir şey o dönemlerde.

    ilaveten, evlenirken ailemin 2 dandik bilezik harici hiçbir katkısı olmadı. ancak benim ve eşimin halihazırda çok az da olsa bir birikimimiz ve bekar evlerimizden eşyalarımız vardı. hiçbir zaman borca girmedik, kredi çekmedik. genel olarak öğrencilik yıllarımda da ilk yıl hariç ailemden hiçbir maddi desteğim olmadı, o yüzden bu süreç beni korkutmadı.

    fikir verebileceğim başka husus olursa ara sıra bakıp yazmaya çalışacağım. ancak lütfen teşvik ettiğim düşünülmesin. ben kendi deneyimimde bunu artık bir yetişkinin bir diğer yetişkini hayatından çıkarması olarak algıladığım ve sonuçlarından memnun olduğum için bunun yapılabilirliğinden çekinmeden bahsediyorum. şimdilik altından kalkabileceğinizi hissetmiyorsanız prematüre bir harekette bulunmayın. sevgiler, kolaylıklar.

    13 aralık 2018 15:36