ilk addımı attığınız / karşınızdakinden daha fazla emek verdiğiniz / her sorununda yanında olduğunuz ilişkileriniz oldu mu? ?

1. oldu. 4 yıl boyunca aynı evi paylaştığım ellerimle beslediğim, her türlü ev işini yaptığım, derse aç gitmesin diye yanına kahvaltılık bir şeyler hazırlayıp çantasına tıkıştırdığım, her kendini hasta hissettiğinde baş ucunda beklediğim sevgilim, gün gelip bana ben ev sorumluluğundan sıkıldım dediğinde hayatımın pişmanlığını yaşadım.

2. Yeri gelecek o x de pişman olacak. 

3. direkt aklıma "eski" sevgilimin benim hakkımda arkadaşlarının yanında aynı cümleyi kuruşu gevrek gevrek gururlanışı geldi. benim orada ne hissettiğim... o cümlenin açıklaması şudur: "anasından emdiği sütü burnundan getirdim, kalbinin üstünde tepindim. onu da, ilişkimi de yordum yıprattım. sevgilikten, birini sevmekten soğuttum. mutlu olma inancını tükettim. o hala benimle. neden çünkü o çok iyi, çok saf, çok merhametli. hala aptal gibi benim içimdeki iyiyi, sevgiyi, güzelliği arıyor. hala bu kadar kötü biri olamayacağıma inanmaya çalışıyor. hep benim arkamı topladı, kıçımı kaldırdı. şu an egom tavansa kendimi mükemmel bir adam/sevgili hissediyorsam hep bu enayi kadın sayesinde. tepe tepe kullandım, sevgisinden faydalanıp her türlü eziyeti acıyı yükledim. o çok dayanıklı güçlü. ben olmasam bile beni sever. ama keyfim yerimde hadi aşkım sırtımı biraz daha kaşır mısın ?"

4. oldu ama keşke yapmasaymışım diyorum şimdi

5. Verdim hala da veriyorum. Ve çok mutluyum. Ömrümün yettiği kadar da emek veririm onun için. Ha ama şöyle bir şey var, o da benim için çok emek verdi hala da veriyor.

6. Oldu, 4 sene sürdü. Sonra bi tatil döneminde ve biz bir aydır görüşememişken yanıma gelemeyeceğini, 5 saatlik yola “üşendiğini” söyledi ve nihayet o ışık huzmeli farkındalık anını yaşayıp bitirdim :)