1.
-hiçbirşey beklemeyerek.
-görmezden gelerek.
-çok ciddiye almayarak.
-tüm bunları yaparken güleryüzlü olmayı ihmal etmeyerek, repliklerim hep sevgi sözcüğü içerir bu arada zira tam fikrini söylersen karşı taraf daha da pisleşiyor.
-dertlerimi kime anlatsam bir şekilde yüzüme vurdu sonra bu sebeple kapsül arkadaşım vardır, geri kalan öylesine tipi tiplerden oluşur.
-bir şey daha var en mühimi: egonuzu, zekanızı, güzelliğinizi tarzınızı beslemek, bunlar da özgüven yaptığı için tahammül daha kolay oluyor.
umarım anlaşılır olmuşumdur, cidden çok aptal insanlara maruz kalmışlığım oluyor ama yukarıdaki maddeler hep işe yarayan şeylerdir.
2.
2. Anonim çok güzel tavsiyeler keşke benim içinde teoride kalmasa
3.
Tahammül etmiyorum, geçici ilişkiler kuruyorum. Bu yüzden şu an hiç arkadaşım yok. Bundan pişmanlık duymuyorum. Geriye baktığımda dedikodular, birbirini kıskanmalar, gösteriş yapmalar, boş muhabbetlerin bana hiçbir yararının olmadığını, olmayacağanı görüyorum. Zamanımı bu işlerle harcamaktansa, belgesel izliyor, kitap okuyor, spor, yoga vs. yapıyorum. Zaman zaman kendimi toplumdan uzak durduğum için anormal hissetsemde, Aslında kim olduğumu bulduğumu düşünüyorum.
İnsan sosyal bir hayvandır evet. Ama yakın arkadaşlık ilişkileri, yaşadığımız aşklar, ben sensiz yapamamlar tamamen insanın kendi kafasında kurguladığı hayali gerçeklikler. Bunlara öyle alışıyoruz ki, yokluğunda eksik hissediyoruz. Halbuki insanın bunların hiçbirine ihtiyacı yok.
4.
Üç beş kişi hariç kimseye tahammül etmiyorum. Onlar da benim canlarım zaten. Sizi kötü hissettirenleri çıkarın hayatınızdan. İş arkadaşı aile vs gibi çıkaramayacaginiz insanlarsa minimum iletişim ve asla umursamamayi öneririm.
