yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    31 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    işin içinden çıkamıyorum, lütfen yoruma bakar mısınız?

    23 yaşındayım. aklım erdiği günden beri annemle babam kavga ediyor. her konuda, her şekilde. hatırladığım güzel anların bile ertesi günü kavgadır. çok hatırlıyorum anaokulundan gelip annemle babam yine boşanıyor diye merdivenlerde oturduğumu. konular hep aynıydı, babamın onca variyet içinde cimriliği, kaynana aile muhabbeti, babamın 1 kelime bile muhabbet edilemeyen kavgacı biri olması, annemin de aşırı hassas ve bence biraz da histerik olması. yaşım büyümeye başladı,beni hakem yaptılar. hep taraf tutmaya itilen, ara bulmaya çalışan oldum. annemden "zaten herşey senin yüzünden" lafını duydum (kemik deformasyonuyla doğmuşum ama iyileşmişim,herhangi bir özrüm yok). babam hep annemi tutmakla suçluyor. vesaire vesaire, size 23 yılımı anlatacak değilim fakat ben böyle bir ailede yetiştim, bir de erkek kardeşim var. o ne kadar etkilendi bilmiyorum, genelde her olayda ben aktiftim çünkü. şimdi evliyim. beni çok sevdiğine inandığım, kibar, cömert bir eşim var. fakat ben kavgacının önde gideniyim. hep gidecekmiş hep beni terkedecekmiş hep sevmeyecekmiş hep yalnızmışım ya da yalnız kalacakmışım duygularıyla öfkeyle inatla hareket ediyorum. kardeşimde de bende de öfke problemi var.. dün çok canım sıkkındı. çıktım aileme gittim (2 saat yol). eve gittiğimde annem ve babam girer girmez tartışmaya başladı. baktım tansiyon yükselecek sırf taraf olmamak için ikisini de öptüm defoldum gerisin geri yola çıktım. sonrasında ortalık karışmış,hatta pazartesi günü boşanacaklarmışta annem daha koca demezmişte vs vs.. az önce annemi aradım nasılsın diye. bırakıp gittiğim için, katılmadığım karışmadığım için bana kızdı. ben evladıymışım ilgilenecekmişim neden apar topar kaçmışım orada onu tutamaz mıymışım.. ben de taraf olmak istemediğimi çocukları olduğumu kendilerinin 50 yaşında insanlar olduklarını, uğraşmak istemediğimi, kendi hayatımı yaşamak istediğimi söyledim. sonra birşeyler daha saydı. ayarım kaçtı. bıktım artık doğduğumdan beri kavgalarınızdan, madem boşanacaktınız biz küçükken boşansaydınız da bizi de sinir hastası yapmasaydınız dedim. doğurmaktan felan bahsetti orada da doğurmasaydın,ben mi istedim, bana mı sordun dedim.. yüzüme kapattı telefonu. ben hayırsız evlat mıyım? evlat olmam demek hep hu kavgaya katılmam mı demek? hep dinlemem mi demek? çok yoruldum kızlar. bazen dünyada yapayalnız olmayı istiyorum. sanki daha mı mutlu olurdum. bilmiyorum. buraya yazdım çünkü içimş açmak istedim size. yanlışlarım varsa affedin.

    1. Nasıl haldeysem yoruma yazmayı unutmuşum.. Modlardan rica etsem silerler mi soruyu birkaç saat sonra? Annemin buraya baktığını biliyorum. Görmesini istemem yoksa yeni bir kriz olacak..

    18 ocak 2019 14:13

    2. hayirsiz falan degilsiniz. Aksine nihayet bir tepki vererek cok iyi yapmışsınız, birakin gercekten hatalarini (ama oyle bir hata ki yillardir tekrarlıyor) anlayip gelsin sizden ve hatta belki kardesinizden ozur dilememeliler. Bu ne ya hem dogur hem psikolojisinin icine et hem de gel hakem ol yok cocuksun tabi karisacaksin ilgineceksin ne hakla? Sen o cocugu doğurduysan psikolojisinden fiziksel sagligina her seyiyle yukumlusun bakacaksin, hadi bakmadin yıllar sonra ondan kendine bir sey beklemeyeceksin. Nefret ediyorum boyle ebeveynlerden. Soru silinir mi bilmiyorum ama silinmezse de uzulmeyin belki anneniz okuyup yıllardır ne b.k yedigini anlar ve biraz utanir.

    18 ocak 2019 14:23

    3. Bu konu da buna benzer olmasa da ben de hassasim biraz

    18 ocak 2019 14:24


    4. Sorunun silinmesi için @ece ve @fifiri 'ye mesaj attım. Umarım silinir süslü..

    Taraf olmaktan,dinlemekten sıkıldım süslü. Konular hep aynı. Gerçek bir sıkıntı yok. Karı koca uyumlu değiller,ortak hiçbir yanları yok. Sürekli kavga. Küçüklüğümü anlatsam. Hiçbir güzel gün hatırlamıyorum küçük yaşlarıma dair. Her eve geldiğimde dayılarım bizde olurdu ananeme götürülürdük. Alışmıştım artık. Babamın ailesi anneme bize çok zulmettiler. Şu an iyiler. Fakat o zamanlar anacı olan babam şimdi ailesine karşı. Adam tüm dünyaya karşı. Herkes kötü,düzenbaz,şerefsiz, bir kendisi iyi,dürüst. Sosyal çevre 0. Gerçekten 0. Annem deseniz aktif, sosyal, hareketli. Birbirlerinden beklentileri asla örtüşmüyor.

    Gel gelelim kavgalarında hep ihale bana kalıyor işte.. yoruldum. Arkadaşlarım ailelerine ayda bir gidiyorlar, haftada bir arıyorlar. Ben her gün arıyorum her gün dinliyorum her hafta yanlarındayım. Kimse bana sen nasılsın demiyor. Hoş bir derdim olsa da rahatlıktan deniyor..

    18 ocak 2019 14:30

    5. Anonim 2, geçmişteki yüklerim evliliğime zarar veriyor. Beni adeta bir porselen bebekmişim gibi seven adamı yitiriyorum. Ruhunu öldürüyorum. Çünkü kendi ruhum da ölüyor. Sürekli onu ailemi sevmemekle itham ediyorum. Hep istiyorum ki annemi babamı sevsin. (Hiç sevmiyorum demedi, hep saygılıdır, gideriz, geliriz, benden çok muhabbet eder,ama ben sevmiyor kafasındayım)

    Artık hiçbir şeye heyecanlanmıyorum. Beni mutlu etmeye çalışıyor. Ama güldüğümde bile gerçekten mutlu olduğum için gülmüyorum.

    Ben sizin yüzünüzden böyleyim,uyumsuzum diyorum bazen (babama değil genelde anneme, babamla en fazla 10 dk aktif ve güzel iletişim kurulabiliyor,boş ve geyik muhabbeti haricinde herşeye kapalı) anneme patlıyorum. Ya ağlıyor, ya kızıyor. Ya da beni bencillikle, onlarla bir derdi olmakla, nankörlükle,sıkıntılı olmakla suçluyorlar. Ya da kendi çocukluğunu anlatıyor annem ban şunu yaşattı bunu yaşattı diye.

    18 ocak 2019 14:35

    6. Benzer bir aileden geliyorum ve evlendigim zaman o kadar sorunlar yasadim ki daha en basinda bosanma noktasina geldik. Sonrasinda bir sure terapi gorerek ancak kurtardik. Terapiler anne babam arasinda yasananlarin benim sucum olmadigini, benim cozecegim seylerde de olmadigini ve gecmeyen ofkemin yillardir icimde onlara karsi biriktirdiklerimden kaynaklandigini kabullenmem acisindan cok faydali oldu. Tepki vermeye basladim ben de yavas yavas. Kendimi cektim ve kendi cekirdek aileme dondum. Esimle arami duzeltmeye odaklandim. Basta hayirsiz evlat muamelesi gordum evet ama onca yil hayirli oldum da elime ne gecti dedim kulagimi tikadim. Simdi mesafeli ama daha sakin bir iliskimiz var. benden beklentileri dustu. Tabii ki toksik iliskilerini de devam ettiriyorlar. Boyle insanlar bosanmaz cunku. Neyse uzatmayayim, sizin tepkinizi olumlu buldum. Dogru yere adreslemissiniz cunku. Bir sure daha mesafenizi koruyun, kendi icinize donmeye ve kendi evliliginize odaklanin. Asla da suclu hissetmeyin bunlarin hic biri sizin sucunuz degil onlarin olgun ve yeterli ebevyn olmamalari problem.

    18 ocak 2019 14:38

    7. Süslüm kaç senelik sevgililik ardından evlendiniz eşinizle ve kaç yıllık evlisiniz

    18 ocak 2019 14:42


    8. Anonim 4. Aynen sizin gibi,içimde öyle büyük bir öfke var ki. Herkese herşeye karşı. İnsanlarla 10 dakikadan fazla konuşmak canımı sıkıyor mesela. Eşim sanki hep beni sevmiyor, kandırıyor,sevmeyecek,göründüğü gibi değil. Hep böyle anlamsız ama hep olumsuz düşünceler. Kendimi tedavi etmeye çalışıyorum. Ama sanki tüm herşey bunu engellemeye çalışıyor. Annemin ailesi problemli, babamın ailesi problemli. Annemi ve babamı da bir anne baba yetiştirdi diye düşünüyorum. Tamamen anne babamın da suçu değil yani.. Ama benim de suçum değil. Belki de şu an rahatsız olduğum,hayatımı mahveden tüm özelliklerim beni yetiştirenlerden.

    Annem bazen diyordu ki çocuk yap, ben de yardım ederim bakarım. Bi gün durup dururken ben çocuğumu size ya da kimseye bırakmak istemiyorum. Sizde babamla seni ya da başka şeyleri görüp etkilenmesini istemem dedim mesela. Ve işin garip tarafı, çocuk kadar beni korkutan bir şey daha yok. Çocuk yapmak çocuk sahibi olmak bana öyle korkunç geliyor ki.. sanki hayatımı elimden alacakmış gibi geliyor. Misal çocuğun kendisine değil yok hastanesine,yok kaynanamla annemin bir araya gelmesine, yok anneme ona buna yani gereksiz detaylara odaklanıp nefret ediyorum her seferinde. Kodum bu işte. Böyle kodlamışlar kafayı.

    18 ocak 2019 14:47

    9. 4 yıl sevgili + 2 yıl evlilik.

    18 ocak 2019 14:48

    10. Hayırsız olur musun hiç.Sen doğru olanı yapmışsın ve böyle bir ailede iyi bile sayılırsınız şu an.Bunu söylediğim için bana kızar mısın bilmiyorum ama anne-babalık sadece o çocuğu yapmakla olunmuyor.Gerçekten şartları olmalı bu işin yoksa sizin yaşadığınızı yaşayan bir sürü çocuk olacak ve varlar.Böyle kasvetli bir ortama rağmen kendini güzel yetiştirmişsin senin adına mutlu oldum.Ve ne mutlu sana iyi bir eşin varmış.Davranışlarının sebebi yetiştiğin ortamdan kaynaklanıyor doğal olarak ve eşine de yansıması biraz kötü olmuş.Onlar senin annen baban ama bence uzak durmaya çalış kardeşine ve sana daha fazla zarar vermesinler.Psikolojik hasat fiziksel hasardan daha kötüdür iyileşmesi zaman alır..

    18 ocak 2019 14:54