1.
merhabalar herkese
nereden başlasam bilemiyorum. karakterimle ilgili benim sorun olarak görmediğim ama çevreden böyle görülmeyen davranışlarım var. artık ben de bir terslik olduğunun farkındayım.
öncelikle tersim. hemen ters cevap vermeye meyilliyim. böyle yazınca kafanızda canlanan profilin de tam tersi görünüyorum. güleryüzlü, sıcakkanlı ve agresif bi insanım. bu özellikler nasıl aynı anda barınıyor bilmiyorum.
bir muhabbet esnasında biri bana bir şey söylüyorsa ben katbekat fazlasını söylemeye çalışıyorum. (gizlinot: en iyi savunma saldırıdır düşüncesini mi benimsedim bilemiyorum)karşıdaki insanı sevmediğimde. bunu çok da sorun etmiyordum ama çok hoşlandığım birine de "sen hiçbir yerde mutlu olmazsın zaten" dedim. halbuki bana gayet ilgili ve pozitif davranıyordu. neden dedim diye kendimi sorgulayıp durdum. ama o an konu içten içe beni sıkıyorsa böyle saçma cümleler kurabiliyorum. ya da çok beğendiğim çocugu sabah gördüğümde bilinçli olarak selam vermiyorum, canım istemiyor.normal insanlar tanıdıklarına selam verir değil mi? bazen çok garip davranıyorum.
iş esnasında benden üst konumda biri terse yakın bir cümle söyleyince asla susamıyorum. karşıdaki işimi yapacakken bu davransım yüzünden bazen işim sarpa sarıyor. sussam geleceğim için daha iyi olacak ama susarsam ezilirmişim gibi hissediyorum. vs vs bi sürü örnek var uzatmayayım.
bunların hepsinin dışında kalbim o kadar kırılgan ki.. biri küçücük bir şey söylese günlerce üzülebiliyorum. hayatımda çok da önemi olmayan insanlar bile kalbimi kolayca kırabiliyor.
sizce nasıl düzelebilirim? bir yolu olduğunu düşünüyor musunuz? neden
bu tavırlara sahip olduğumu da merak ediyorum. hayatımda birçok olumsuzluk oldu ama benim gibi olup gayet ılımlı insanlar da tanıyorum. yardımcı olursanız çok sevinirim.
2.
bilemiyorum anonim2 belki de haklısınız. yaşım da küçük değil aslında.
o anlarda bilinçsizce yapıyorum bunu. nasıl öğrenebilirim sizden yardım rica ettiğim kısım:( teşekkür ederim yorumunuz için.
3.
ben üniversite birdeyken çok sakin bir insandım. yine kırılgandım ama hep içime atardım. şu an 27 yaşındayım ama...
telkin etmeyi deniyorum henüz hiç beceremedim. umarım bundan sonra düzelebilirim.
4.
bazen ben de bunu düşünüyorum ama bu kadar öfkeli olacağım bir durum olmadığını görebiliyorum. bu stres bu terslik bu kafaya takma en çok beni yıpratıyor.
her şeyi çok acele yapıyorum. yazı yazma, hasta bakma, yemek yeme, öylesine dışarı çıkıp yürüdüğümde bile çok hızlı hareket ediyorum. keyifle bir şey yapamıyorum.
ah bilemiyorum.. çok bu hayattan uzak hissediyorum. biraz önce instagram profilime baktım. bu kim? dedim. ruhum başka bedenim çok başka biri..
çok teşekkür ederim ilginiz için. sizi de alıkoydum :)
5.
Yaşlarımız yakın :) ben de şu an 28 yaşındayım ve 2 sene öncesine kadar tam olarak anlattığın insandım ben de.
Birisi bana iyi bir şey söylese bile yanlış yerlere yoruyor onu dinlemeden tersliyordum. Zira iş yerinde sevmediğim insanlar ağzıyla kuş tutsa bile umrumda olmaz onları görmezden gelirdim.
İlişkilerimde sorunlar oldu ayrıldım. Birçok insanı tek bir lafı yüzünden hayatımdan çıkardım. Sürekli agresiftim.
Ama sonra bana da dank ettii. Hem sosyal hayatımı yoruyor ve zamanla insan kaybettiriyor hem de beni çok yoruyordu. Kendi kendimi dinlediğimde böyle bir insan olmadığımı ve bunla savasmak zorunda oldugumu farkettim.
Hemen bir paikolog arastırdım ve psikoloğa bunları bir bir anlattım. Yaklasık 1 senelik maratonumuzdan sonra şimdi pamuk gibiyim. 3 düşünüp 1 nefes alıp 1 cevap veriyorum.
6.
tekrar teşekkürler anonim 2 <3
sevgili anonim 3 tamamen aynıyız. çok yoruldum ama çook. dışarıdan sıcak bir görüntüm var ve insanlar kolayca arkadaş olmak istiyor. sonrasında da kaçarak uzaklaşıyorlar..
uzun süredir erkek arkadaşım yok. sürekli çevremde birileri oluyor ama yaklaştıktan sonra yok oluyorlar. ne kadar kendimi tuttuğumu sansam da onları da korkutuyorum.
bir süre antidepresan tedavisi gördüm ama terapiye hiç yeltenmedim. birkaç ay daha başlayamama sanırım ama yaz sonunda ben de başlamak istiyorum. şimdilik geçici çözümler peşimdeyim. konusmadan önce düşünmeyi denicem.umarım başarabilirim.
çok çok teşekkür ederim yorumunuz için <3
7.
Rica ederim.
Bu arada kendini gerçekten karşı cins ilişkisine kapatmamalısın.
Ben tam içinden çıkamadığım dönemde şu anki erkek arkadasıml tanıstım.
Tam 1 sene oluyor işte, sabrı biraz da ilişkiyle öğreniyorsun hem.
Umarım başarırsın. Öpüldün :*
8.
beş senedir ilişkim yok. artık istiyorum yukarıdaki mutsuz dediğim beyle:) ne olduysa eski sıcaklığı yakalayamadık.(gizlinot: ironik:p) umarım olur. olursa iyi geleceğine eminim ama olmaması beni daha da geriye çekiyor. tam bir kısır döngüdeyim anlayacağınz:)
asıl ben öpüyorum.:*
9.
tövbeler tövbesi. sarhoşken ben mi yazmışım dedim, o derece beni anlatmışsınız! yaş ile köreldi benim. ve ---gerektiğinde--- sahte bir insan olmayı, sakin kalmayı etrafımdaki ikiyüzlüler + terapi sayesinde öğrendim:)) ama yine de sadece körelme oldu, full değişim denemez - en azından henüz, hala umut var :p
10.
yaştan kastım 30-31'den sonra bu arada.
