yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    5 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    kpss süreci psikolojimin bozulması ve sürekli ölmeyi düşünmem?

    geçen yıl mezun oldum. bu yıl ilk kez kpss’ye hazırlanıyorum. sene başında sevgilimle ayrıldık ve bu süreçte 3-4 ay çok yıprandım ve hem kursumu hem dersleri boşladım. alan dersleri malum çok ağır süreklilik istiyor ve ben bunu yapamadım. şimdi o üzüntülerim bitti ama o dönemin pişmanlığını yaşıyorum bu yıl iyi bir puan alamayacağım ailem senden önemli değil diyor ama ben sürekli kendimi suçluyorum. sürekli ağlıyorum. 7-8 yaşlarıma dönmek istiyorum. bazen keşke ölseydim hiç doğmasaydım diyorum. hiçbir şeyim yok gibi düşünüyorum 25 yaşındayım ve gerçekten hiçbir şeyim yok bir yıl daha çalışacağım ailemin eline bakacağım vs. bu düşünceler beni inanılmaz yoruyor. ailem hiçbir şey demiyor halbuki ama ben bunları düşünmekten kendimi alamıyorum çok mutsuzum ne yapmalıyım sizce

    1. A grubu mu öğretmenlik mi

    17 temmuz 2018 11:58

    2. Yaşım 25 ve ben de tam anlamıyla hazır değilim malesef. Bu sene olmazsa seneye daha sıkı bir şekilde hazırlanacağım. Üstelik herhangi bir sorun da yaşamadım, tamamen kendi hatam oturup adam gibi ders çalışmadım. Dünyanın sonu değil bu, hayatınızı da bir sınava bağlamayın lütfen bu kadar kolay olmamalı ölümü düşünmek. Alt tarafı bir sınav ve aileniz arkanızda.

    17 temmuz 2018 12:05

    3. Cevap veren herkese teşekkür ederim. A grubundan hazırlanıyorum 2.anonim. Bu kadar sıkıntı yapmamın nedenini anlayamıyorum kendimi o kadar şartlamışım ki ailem hayal kırıklığına uğrayacak diye düşünüyorum sürekli. işe yaramaz hissediyorum sonra millet ne diyecek diyorum kimseyle artık yan yana gelmek isteyeceğimi sanmıyorum. Dün gece babamın bana yüzmeyi öğrettiği zamanlar aklıma geldi çok duygulandım ve bunun için iki saat falan ağladım. İnanılmaz derecede mutsuz hissediyorum. Atanamayıp intihar eden insanları düşünüp onlara hak veriyorum çünkü o kadar garip bir psikoloji ki insan çok yoruluyor. Yalnız olmadığımı da biliyorum bir çok kişi benim gibi ama ben çok zayıfım galiba

    17 temmuz 2018 14:48


    4. 6.anonim sizin adınıza çok üzüldüm ama bakın ne güzel bir puan almışsınız, başarmışsınız ama mülakat olmamış. Mülakatın olmaması size bağlı bir şey değil ki siz elinizden geleni yapmışsınız. Asıl sizi eleyenler rahat uyumasın. Siz kendinizi sakın üzmeyin.

    17 temmuz 2018 15:07

    5. Bu saatte ağlıyorsam sebebi aynı süslüler

    18 temmuz 2018 05:47