neden böyle oluyorum psikolojik bir sebep midir?
süslüler ben erkek arkadaşımla buluşayım veya sevdiğim bir arkadaşımla buluşmuş olayım (tabi daha çok erkek arkadaşımla :d) öyle canlı öyle mutlu oluyorum ki makyaj yapmak her şey ama her şey hoşuma gidiyor. yüzüm gülüyor. gören valla derdi yok sanar. ancak evde oturayım o gün veya buluşma bitsin eve geliyim böyle bi sessizleşiyorum bi hastalık psikolojisi sarıyo kendimi dinlemeye başlıyorum her şey moralimi bozuyor evdeki kötü anılar aklıma geliyor. kendimi o şekilde düşünüyorum. neden böyle oluyorum, benim gibi olan var mı, önerileriniz nelerdir sebebiyle beraber cevaplarsanız ve linç etmezseniz beni mutlu edersiniz :)