1.
Kendimi bildim bileli mükemmelliyetçi ve her küçük şeyi takan biriydim. Çocukluğumda çok tramvatik şeyler yaşadım, uzamasın diye detaya girmiyorum. Hep mutsuzdum hayatım boyunca öyle söyleyeyim. Psikiyatriste, psikologa gittim çok yıprandığım dönemler oldu. Ama artık bu obsesif kompülsif bozukluk şeklini aldı. Zor zamanlar geçiriyorum bu aralar. Acaba bu rahatsızlığı çok ağır yaşayıp şimdi çok iyiyim diyen var mı? İlaç terapisi ve tedavi şart mı? Çünkü ben uzun dönemli olarak terapi aldım herşeyi anlatmama rağmen yardımcı olamadı bana. Umut etmeye ihtiyacım var, kendimi cidden çok çaresiz hissediyorum. Yaşayanlar, çözebilenler varsa eğer en azından yalnız hissetmem. Teşekkürler şimdiden.
2.
Süslüm bu anlatacağım şeyler kesinliği olmayan bilgilerim doğrultusunda ilerledi öncelikle bunu belirteyim.
Psikolojiye hep ilgiliydim az çok hastalıklarım semptomlarını bilirim, okurum.
Yakın zamanda 2 3 yıldır süren bazı "totemlerimin" okb olduğunu fark ettim. Hala kimseye bu totemlerden bahsedemesem de anonim olduğum için size anlatayım.
Örneğin uğurlu sayımı gördüğümde gözden kaybolana kadar gözümğ kırpmazdım. Bunun günde en az 20 kez yaşandığını düşünün. Her ezanda yaklaşık 20 dakika süren belirlediğim sıralamada ve sayıda aynı duayı etmezsem bütün hayatımın mahvolacağını düşünürdüm. Bu kadar örnek yeter bence ama daha 4 5 totem daha var. Bunlar gün içinde yaşantımı ve dikkatimi çok etkilemeye başlamıştı. Bu hale gelince dedim ki "ulan bende okb mi var yoksa" sonra biraz araştırma sonucunda olduğunu düşündüm. Kendi üzerinde kontrol sağlayabilen biri olduğum için "bu ilerleyip seni tamamen ele geçirebilecek bir hastalık. Her şeyi şu an bırakıyorsun. Bunlar senin hayatını etkileyen şeyler değil. Olması gereken olacak, olmayacak olanın suçlusu da bunları yapmamış olman olmayacak. Bu bir hastalık ve sen artık kurtulmaya hazırsın."
İlk zamanlar biraz zor oldu. Sürekli huzursuzdum ama hiçbir totemi yapmadım. Avuçlarım kaşınıyordu derimin altı titriyordu sanki ama dayandım ve yapmadım. Yaklaşık 10 gün sonra ufak ufak yaptığım totemlerin tersini yapmaya çalıştım. Örneğin o sayıyı gördüğümde kafamı çevirdim. Bu da huzursuz etti ama tekrar bakmadım.
Şimdi yaklaşık 7 8 ay geçti üstünden. Totemlerin çoğunu hatırlamıyorum. Bazen yolunda gitmeyen şeyler olunca yine yapma isteği oluyor içimde ama yapmıyorum.
Okb terapi ve ilaç tedavisiyle çözülebilen bir hastalık. Belki ben okb değildim, belki güçlü biriydim bu sayede çözebildim. Bu anlattıklarım böyle yapın diye değil. Bundan kurtulabilirsiniz demek için.
3.
Teşekkür ederim süslüm yorumun için, destek iyi geldi. Benim de eskiden seninki gibiydi yani üstüne giderek aşabiliyordum. Ama şuan o kötü bir şey olacak hissinden kurtulamıyorum. Benimki hastalıklarla ilgili. Dışarıdaki yerlerden ya da eve aldığım bir şeyden, eve gelen insanlardan hastalık taşınacağına inanmaya başladım. Eskiden hiç böyle sorunlarım yoktu. Hatta diyordum ki çok titiz insanlar var falan, ama okb birşeye benzemiyormuş ve kesinlikle titizlikle ilgili değil. Normalde zaten temizliğine dikkat eden bir insandım ama şuan hayatım aşırı zorlaştı. Sürekli ne bulsam temizlemek istiyorum ama temizlesem bile içime sinmiyor asla hep kirliymiş gibi. Birşeyleri yapmak hastalık kapıcam korkusuyla mümkün olmuyor artık. İlaca başlamayı düşünüyorum zaten ama terapi de iyi gelseydi keşke, çünkü yıllarca hem zaman harcadım hem para.
4.
Anonim 3, süslüm deneyimlerini paylaştığın için teşekkür ederim daha az yalnız hissettim sayende. Benim de senin gibi birden ağırlaştı, eskiden katlanabiliyordum. Üniversiteden mezun olduktan sonra çalışmaya da başlamadığım şu dönemde baya boş zamanım oldu o yüzden hep takıntılarıma odaklanmaya başladım. İşin kötüsü şuanda o kadar kötü durumdayım ki herşey bir girdap gibi karmaşık kafamda. Bir türlü o kompulsiyonları yapmadan duramıyorum. Yapmazsam iç sesim hiç temizlenemedin, kesin hastalık kapıcaksın, acaba düzgün temizlendin mi, acaba tuvalette şuraya değdin mi diyip sürekli el yıkıyorum. Kişisel eşyalarıma diş fırçası, jilet vs başkası değecek diye aşırı paronayalarım var. Senin gibi acaba değdi mi, değmedi mi diyorum sürekli. Ya da kirli birşeyle temiz birşeyi temas ettirmek gibi aşırı detayına indiğim konular. Küçük küçük temizliği azaltmaya çalışsam da iç sesim sürekli beni suçluyor, çok az yemek yiyorum, eskiden hoşlandığım şeyleri yapamıyorum. Eve kapandım, zaten arkadaşlarımla da ilişkilerim hayatımda hiç iyi olmadı kimle yakın olsam ileride bana kazık attı, kimseye de güvenmiyorum artık artık bu saatten sonra da yeni arkadaşlıklar çok zor. Üstelik ortam da yok şuan iş yok, okul yok zaten iş aramıyorum çünkü çok sorunlarım var, yüksek lisans istiyorum ama o kadar kötüleştim ki hayatta kalıcı hiç birşey yapasım yok. Amacım yok, hedefim yok. Okuduğum bölümü de sevmiyorum zaten alakasız şeyleri de anlattım ama çok dolmuşum süslü, demekki ben hep hastaymışım diyorum hep herşeyi takıyordum ama şimdi anlıyorum. Yani şuan benim için engel olmak çok zor. Bu arada verdiğin o facebook sayfasına da baktım gerçekten çok mantıklı yararlı şeyler yazmışlar. Youtubedan da videolara bakacağım. Bir de ilaç kullanmak istiyorum ama terapiyle beraber olursa işe yarar diye düşünüyorum. Çünkü terapisiz ilaç kullanıp bırakıldığında eskiye döner gibi. Bugün de baya kompulsiyonlarla vakit geçirdim o kadar başım ağrıyor ve yorgunum ki.
