yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    4 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    samimiyetle içimi dökeceğim ?

    5 yıldır uzun süreli bir ilişkim var, 10 senedir de tanışıyoruz 25 yaşındayız. son bir senedir birlikte yaşıyoruz ve sürekli yan yana olduğumuzdan mıdır bilmiyorum kavgalarımız, kavgamızın gerginlik seviyesi çok artmaya başladı ve ben her şeye ağlar oldum. normalde de hiç ağlamayan biri değilim ama onunla ilgili konularda ekstra hassaslaşıyorum ve bu bizi haliyle etkilemeye başladı ben aynı evde mutsuz hisseder oldum. ben aileden gelen genetik depresyona yatkınlık da var o bana göre daha kafası rahat ve sakin yaşayan biri. ben tepkimi de reaksiyonumu ondan daha fazla yaşıyorum aynı şekilde mutluluğumu da. beni anladığını içimde hissedemiyorum birbirimizi sevsek de bazı konularda kafamız ayrı çalışıyor ve ben kendimi tartışırken yalnız hissediyorum. bu konuları onunla konuştuk daha önce ama o yine aynı kişi olduğu ve aynı bakış açısıyla baktığı için hiç bi yere varamadık. sorun onda ya da bende demiyorum haklı haksız da yok, sadece birden koparıp atabileceğim bir durum değil hayatımı yarısından fazlası onunla geçti ve ben çözüme ulaştırmak istiyorum ayrılmak değil. ama gerçekten mutsuz hissediyorum onunla çözemiyorum, kendim çözemiyorum anlatacak ve beni anladığını hissedeceğim arkadaşımda yakınlarda yok buraya yazıyorum. mesela tartışma esnasında veya öncesinde sonrasında ağlıyorum ama bunun olabildiğince konuşmamızı engellememesine özen gösteriyorum, o bana diyor ki her şeye ağlıyorsun. ya bu bana hakaret gibi geliyor her şeye ağlayan birine böyle denmez ki hiç psikolojimi veya beni anlayarak bana tepki vermiyor ben zaten biliyorum çok çabul ağladığımı, hayır yani bana bu düşüncesini o cümleyi kurmadan şöyle dese ben böyle düşünmeyeceğim "ağlamaya başladın biraz ağla rahatla sakinleş tekrar konuşalım" bana her şeye ağlıyorsun diyor yani tamam ne diyim şimdi. hadi en kötü desin psikologa gidelim ağlama durumuyla ilgili ona da varım, bu çok ufak bi konu aramızda zaten ama genel olarak tartışmalarımız çok arttı bende haliyle daha mutsuz hissetmeye ve daha kolay ağlamaya başladım. belki de depresyona girdim hakikaten bilmiyorum. karşınızda sizi anlamadığınızı düşündüğünüz biri varsa nasıl davranırsınız. bazen iletişim kurmanın bu hayattaki en zor şey olduğunu düşünürüm...

    1. yemin ederim sanki kendim yazdım her bir cümlesini.takipteyim

    24 şubat 2018 23:28

    2. süslücüm ben bir iliskide en önemli ve tatmin edici seyin iletisim olduguna inananlardanim. ama yine de oturup bir sakin kafa ile iliskinize bakin, gercekten sorununuz bu mu, aglamalarinizin sebebi anlasilamamak mi yoksa altinda yatan baska seyler de var mi. beklentilerinizi sevgilinize olabilecek en net sekilde ifade edin.

    yukarida yazana göre birlikte yasadiginiz süre itibariyle tartismalar cogalmis. cok klise biliyorum ama belki bir süre ayri yasamaya, kafalari toplamaya ihtiyaciniz olabilir. bazen insan birbirini özlemeye ihtiyac duyar.

    yatirim tavsiyesi degildir.

    24 şubat 2018 23:32

    3.  ben de kısacık bir şey demeye geldim. Eskiden ben de sizin gibi öyle hemen ağlardım, kitlenir cevap veremezdim. Karşımdaki beni anlamayınca daha da ağlardım. Tartışma kısır döngüye girerdi sırf ben ağlıyorum diye. Ama artık ağlamıyorum, ağlayacağıma bağırıp çağırıp rahatlıyorum. Biraz bencilce biliyorum ama ben ağlayacağıma o üzülsün diye düşünüyorum sanırım artık. Ha bir de bir yıldır aynı evde yaşıyoruz demişsiniz. Bizim de ilk aynı eve çıktığımız yıl büyük kavgalarımız olmuştu ama zamanla birbirimize alıştık ve sorunları çözdük. Bu ev işi biraz zaman istiyor bence. Ay Kısacık demişim ama epey yazmışım, umarım yardımcı olabilmişimdir.

    25 şubat 2018 00:01


    4. Ben ki ne ketum insanımdır sevgilimle bir kaç ay aynı evde bilmediğimiz bir yerde kaldık ve ömürlük ağlamamı yaptım bitirdim diye düşünüyorum umarım.

    Sizi anlıyorum kısaca. 

    Artık saçma sapan şeylere ağlar olmuştum o psikolojiye sokmuştu beni tek rahatlama aracım ağlamaktı. Ben ne kadar konuşsam anlatsamda fayda etmedi evleri ayırmak zorunda kaldım mutluyum

    25 şubat 2018 00:12