uzun mesafe ilişkisi konusunda tecrübelerini paylaşabilecek birileri var mı?

1. üzüldüm. 4 sene az bir zaman değil. şimdiki ilişkinize de sevindim bir yandan.

4 sene boyunca nasıl görüştünüz peki? nasıl birbirinize yabancılaşmadan devam ettirebildiniz yıllarca? sonu kötü de olsa devam eden süreçte aşk ölmemiş belli ki. bense daha çok az bir süre olmasına ağmen uzaklaştığımı hissediyorum ondan.

2. güzel öneriler. ben de aynı umutla yaşıyorum ama sonu şimdilik karanlık duruyor maalesef. çok teşekkürler.

başka süslülerden de bekliyorum yorum.

3. benim de nerdeyse 5 seneye yakın bir ilişkim oldu, 3 yılı uzak ilişkiydi. aslında şöyle lise 3.-4. sınıf arası uzun süreli bir flört dönemi geçirdik. o sıra aynı şehirdeydik. daha sonra üniversiteyi kazandık. ben istanbula o nispeten küçük ama büyük şehirlerden birine gitti. 4-5 saatlik mesafe vardı aramızda. üniversitenin hazırlık döneminde flörtten sevgililik müessesesine geçiş yaptık. baya çalkantılı bir ilişkimiz vardı, sonrasında rayına oturdu. onun hazırlığı geçmekle ilgili problemi vardı o sıra, okulu çok zorluyordu ve okuduğu bölüm için mesleki hayatı neredeyse tamamen istanbulda dönüyordu. ama çok isteyerek yazdığı için o şehirden vazgeçmedi. ben de yurtta kaldığımdan, o geldiğinde kalacak yerimiz olmuyordu. hep ben gidiyordum. 1,5-2 ayda bir. hatta bazen ayda bir. neredeyse 5-6 gün kalıyordum orada. okuduğum bölüm zor bir bölüm ve öyle azımsanamayacak bir puan ve dereceyle girdim bölüme. bırakıp nispeten o şehre taşınmam çok çok anlamsız olacaktı. ama aklımdan geçmiyor değildi ara ara. çünkü sürekli gidip geldiğimden kendi okuluma adapte olamadım asla. şimdi çok pişmanım mesela. keşke sürdürmeseymişim ilişkimi. ki onun istanbula gelmesi kayıp değil, artı olacaktı onun için. ama yapamadı o fedakarlığı ilginçtir. sonra başka bir sebepten ayrıldık ama olayların o raddeye gelmesinin sebebi uzaklıktı. ayrıldığımızda da çok yıkılıp üzüldü. baya anlamsız gelmişti o an, neden madem kalkıp gelmedi istanbula diye. mezun oldu ve istanbula taşındı burası ayrı bi komedi tabii :d

şu an 2 yıllık bir ilişkim var. evlilik yolundayız. sevgilimin istanbulda iş bulması zor diye kalktım onunla memleketine geldim. neden çünkü ben mesleğimi burada da icra edebiliyorum. ve fedakarlık yapmaya değecek kadar da çok seviyorum onu. o kariyerden bu kariyere koşarken sevgilimi özlemek istemedim açıkçası. özel hayatımda mutsuzken başarılı olmak tatmin etmezdi beni. demem o ki kıssadan hisse, fedakarlık yapamadığınız ilişkiyi sürdürmenin anlamı yok. vakit kaybı, önünüze bakın.

4. herkese çok teşekkürler cevaplar için. devam ettim diyen de bitti diyen de içimi rahatlattı. açıkçası beni yoran şey belirsizlik şu anda. bir şey belli olsa da o şey ayrılık olsa hani. o durumdayım.

evlenmeyi düşünmüyorum çünkü bildiğiniz dümdüz korkuyorum. ayrıca hayatım boyunca, ufacık çocukken bile tek başıma yaşamak istiyordum. 30 yaşıma geldim hala ailemle yaşıyorum. baba evinden çıkıp koca evine girmek istemiyorum. bir süre kendi başıma kalıp hayatın nasıl bir şey olduğunu anlamak istiyorum. bütün hayalim buydu ve pas geçemem şimdi onu.