yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    5 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    yasamak istemedigimizde ne yapiyorduk?

    herkesi, her seyi hayatimdan cikardim. isten bile ayrilmamak icin zor tutuyorum kendimi su an. aglayarak uyumaktan yoruldum. belli bir yasa gelip (30) bir seyleri yoluna koyamamaktan yoruldum. cok gec kalmis hissediyorum kendimi her seye ve herkese. istedigim herhangi bir sey yolunda gitmiyor. gececek diye beklerken iyice yiprandigimi farkettim dun gece. gecmiyor. gececegine dair umudum da kalmadi zaten. ne onerirsiniz? intihar edecek degilim ama kiyisinda gibi de hissetmiyor degilim. 

    1. 21 yaşındayım sizinle aynı durumdaydım henüz bundan 2 gün öncesine kadar hatta intihar eşiğinden döndüm. sonra birden,çok yanlış düşündüğümün ve yaşıyorsak umudun her zaman var olduğunu ve hayatı yeniden değiştirip her şeyi yoluna koymamızın kesinlikle mümkün olduğunu idrak ettim. geçmişi ve gelecek düşüncesini bıraktım sadece an’da şimdiki zamanda kalmayı öğrenmeye başladım. benden yaşça büyüksünüz biliyorum bir çok tecrübeniz vardır kat ve kat ama sizden yaşça küçük biri olarak söyleyebilirim ki bu hayata bir defa geliyoruz ve her şeyi değiştirip mutlu olabilmek yine kendi elimizde. lütfen hayata bakış pencerenizi sizde benim gibi değiştirin bu düşüncelerden arının. tüm iyilikler sizinle olsun!

    22 eylül 2018 12:36

    2. Ben de 22 yaşındayım ve sizinle aynı durumdayım. Sanki her şey ellerimden uçup gitmiş ve bir daha hiç gelmeyecekmiş gibi.. hiç istemediğim bir durumdayım her anlamda. Eğer böyle devam ederse yaşamamın ne anlamı var diye düşünüyorum.

    Ama benim sorun ettiğim şeyleri yaşayan bazı insanlara bakıyorum; tam tersi gayet mutlular, kafalarına takmıyorlar bir nevi gamsızlar, kendileriyle ve içinde bulundukları durumla barışıklar, kabullenmişler bunu dolayısıyla tadını çıkarabiliyorlar mutluluklarının. Kendimi sorguluyorum en son ne zaman mutlu oldum diye, elde sıfır; mutsuz olduğum zamanlar say say bitmez ama her saniye.. Yani sanırım öncelikle bizim de içinde bulunduğumuz durumu, yaşadıklarımızı ve kendimizi kabullenmemiz gerekiyor ki mutlu olmayı başarabilelim, diğer türlü “keşke”lerde boğulup gideriz. Gelin görün ki bunu nasıl başaracağız? :’((((

    22 eylül 2018 12:50

    3. gencler basmis burayi. ben de ayni hisleri paylasiyorum.33 yasindayim ben de. hicbir seyin yoluna girecegine dair umudum yok. hayat boyu ugras didin. surekli cabala cabala, eline bir sey gecemesin, sirf yasayabilmek icin. cok yoruldum ben, hala ugrasiyorum, hala didiniyorum, hala bekliyorum guzel bir seyler belki olur diye. olmuyor.

    22 eylül 2018 12:58


    4. neden herkesi hayatınızdan çıkardınız? bence sizi özleyen, seven, bekleyenler vardır. bu kadar yalnız çıkmayın yola.

    22 eylül 2018 13:53

    5. Aşırı heveslerimiz, tüketim aşkımız yoruyor bizi.birşeyler tükettikçe aslında kendimizi tüketmemiz yoruyor

    22 eylül 2018 14:55