zamanla düşünce yapınızda meydana gelen değişiklikler?

1. 20 yaşımdayken babamı asla affetmeyeceğimi söylüyordum. 26 yaşımdayım ve affettim. Herkesin hata yapabileceğini öğrendim. Bir insandan nefret etmek için hayat çok kısa ve nefret insanı içten içe kemiriyor. Kendime sen bundan daha değerlisin dedim. 

Babamla 5 senedir falan 1 günden fazla vakit geçirmemiştim. 3 ay kadar önce babamla görüştüm. Yüz yüze Görüşmeyeli 2.5 sene olmuştu. Karşısında gördüğü kişi eski ben değildim ona yabancıydım. O da artık bana yabancıydı. Sanırım en büyük ceza bu oldu. 

2. Kilo takintim vardi lisedeyken. Aslinda gayet ideal kilodaydim ama ne giysem yakistiramiyordum. Su anda gercekten kiloluyum ama umrumda bile degil. Saglikliyim, spor yapiyorum vucudumla barisigim ve kendime neyin yakistigini artik biliyorum. O zamanlardan cok daha fazla iltifat aliyorum. 

25 yas civari evlenmeyi cok istiyordum. Evlendim ve basimin goge ermedigini gordum. Bosandim ve bunun da dunyanin sonu olmadigini gordum. Bir daha evlenirsen ancak yasal nedenlerle (miras hakki, evlilikte edinilen mallar vb) nedeniyle formalite icabi olur. 

3. İnsanları gözümde büyütürdüm. Özellikle de tanımadıklarımı. İletişim kurmak kendimi kabullendirmek çok zor gelirdi. Sonra aşağı yukarı herkesin aynı oldugunu fark ettim. Herkesin ortalama kriterlere göre hareket ettiğini anladım. Bu defa da o çekimser halim gitti şu an engel olamadığım çok da sevmediğim hafif bir kibir ve insanları beğenmeme durumu başladı bende:( dediğim gibi sevmiyorum kibirli olmayı, kibirli insanları. Bu yönümü de törpülemeye çalışıyorum. Bilmiyorum nasıl oldu nasıl bu hale evrildim ama 30 uma yaklaşırken en çok bu değişti diyebilirim. İnsanlara güvenmemek, duyguları abartmamak,hiçkimsenin hiçbirşeyin atla deve olmadığını fark etmek.. belki iyi belki kötü bilemiyorum altan kafam çok karışık

4. anneme bazı öğütlerinde giderek daha çok hak vermeye başladım, hala da veriyorum. 

başkalarının deneyimlerinde ve tecrübelerinden aldığım derslerden büyük fayda göreceğimi öğrendim. 

bir kısmı böyle işte.

5. Lisenin sonlarına doğru o zamanki arkadaş cevremin de etkisiyle insanları sevmemenin havalı bir şey olduğunu zannederdim. Biliyorum çok ergence bir durum. Şimdi bunu yendigimi düşünüyorum. Yani tabi ki herkesle sevgi pitircigi olamıyorum ama önyargılı olmamaya nazik olmaya çalışıyorum. Lisedeki aptal ve kötü arkadaşımı hayatımdan cikarmamin bayağı bir etkisi oldu bu durumda.

Aynı zamanda ben de dindardım şu an inanmıyorum.

Böyle düşününce bayağı çok şey geliyor insanın aklına. Ben bir hafta öncekine halime göre bile farklı olduğumu düşünüyorum ya.