çocukluk arkadaşımdan nasıl ayrılabilirim?

12 yaşından beri görüştüğüm bir arkadaşım var. yaşım 30, onunki 32. ara ara küssek de genelde barışırız. şimdilerde ise ben yurtdışında yaşıyorum ve türkiye'ye tatile gittiğimde artık onunla görüşmek istemiyorum. onunla arkadaşlığımı kesmeyi istememin birçok nedeni var. öncelikle kendisi yaşının gerektirdiği gibi davranmayan biri ve bu beni aşırı rahatsız ediyor. örneğin sokakta herkesin içinde sürekli olarak bebek taklidi yapabiliyor. biz ilkokulda tanıştık ama ondan sonra hiçbir şekilde ne doğru düzgün okula gitti ne de iş buldu. bunun arkadaşlığımızla ilgisi ise şu: ilgi alanlarımız çok farklılaştı. artık ben o ilkokulda tanıştığı kız değilim, kendisi de değil. kendisiyle yetişkin bir insan konuşması yapmamız çok zor. ben sürekli kendisinin öğretmeniymişim gibi hissediyorum ve bu durumdan çok sıkıldım. arkadaş ortamındayken "washington ne yaaa? portakal değil miydi o, ne eyaleti?" gibi şeyleri sürekli sorup tadımı kaçırıyor. aklına ne soru takılırsa gelip bana soruyor. ama sorduğu sorular çok basit ve google'da cevabı bulunabilir şeyler. kendisi hiçbir şekilde araştırma yapma ihtiyacı hissetmiyor ve herkes (ben de dahil) onun önüne hazır bilgiyi, hazır parayı vs koysun istiyor. tabiri caizse çok ama çok cahil. cahil olması değil aslında problem olan, bunu kendi çabalarıyla kapatması değil, pot üzerine pot kırarak, insanların kafasını ütüleyerek yapması. 32 yaşındaki biriyle değil de 10 yaşında biriyle takılıyormuş gibi hissediyorum çoğunlukla. zaten görüşmemin nedeni ise kırmak istemediğim için. ama artık tahammül edemiyorum. onunla buluştuğumda ya da facebook'tan sürekli olarak çocukluk hatıralarımızdan bahsetmesinden de çok sıkıldım. evet güzel hatıralar tamam ama sürekli olarak bunu söylemesi ve bizim hala 12 yaşında olan arkadaşlar olduğumuzu sanması çok sinirimi bozuyor. ben artık 12 yaşında değilim. işimde gücümde biriyim ve türkiye'ye gittiğimde tatilimi en iyi şekilde değerlendirmek istiyorum. gittiğimde ya her gün görüşmek istiyor ya da başka arkadaşlarımla görüşeceğim zaman da peşime takılıyor. gelemezse trip atıyor. onunla her zaman görüşmek istemediğimi anlayamıyor. o da yetmiyormuş gibi evinde kaldığım insanların evine gelip onların rahatsız olabileceğini de hiç düşünmüyor, gece yarılarına kadar evde duruyor ve durduğu sırada yine 10 yaşındaymış gibi yorumlar yapıyor ve sorular soruyor. bugüne kadar kırmamak için tahammül ettim ama artık edemiyorum. bu konuyu açarsam çok ağlayacağını biliyorum ama artık görüşmek istemiyorum kendisi ile. ne yapmamı önerirsiniz?