çok fazla arayan arkadaşlarınızla ne yapıyorsunuz?

1. Ben açmıyordum direkt. Böyle yapa yapa arkadaşsız kaldım

2. süslü ben de arkadaşsızım ve cok alıştım bu duruma şimdi bu arkadaşla muhabbetim yeni sayılır ve sürekli telefonlar beni rahatsız ediyor gercekten ne yapacagımı bilmiyorum.

3. Süslü ben 1. anonim. Bende de vardı işte aynısı. Hastalık bence bu. Ben bir tık ileriye götürüp kapıyı da açmıyordum ınknıj. E böyle yaptıkça insanlar niye benimle konuşsun ki? Onlar da bir zaman sonra peşimi bıraktılar. Kimse ulaşılmaz veya tek değil. Hadi ordan diyip koyuverirler kapıya. Ne yazık ki böyle :( 

Alıştırman gerekiyor kendini. Bunun bir de iş hayatı kısmı var, o zaman sürekli aranacaksın. Yaaa ben açmıyom yeaaaaa dersen 3. Gün orda da koyuverirler kapıya

4. süslü tamam ama bi beklersin cagrılarına karsılık gelmiyorsa bırakırsın yani. bu bana tuhaf geliyor. haftada bir iki aranır konusulur tamam ama bilmiyorum ya fazla geldi işte.

haklısın dediklerinde ama iş hayatında en azından sebebi olacak iki sn. konusup kapatacaksın bu oyle değil ki...

5. Sohbet etmek istiyordur bunda bir şey yok ya, cevap verin ölmezsiniz ki :) üzmeyin insanları. Açın konuşun zaten bir daha aramayacaktır, ya da işim var sonra bir kahve içelim mi canım arkadaşım x dersin olur biter

6. İstemiyorsanız direkt arama beni diyin. Belli ki o kişinin varlığı fazlalık, olsa da olur olmasa da. Böyle düşünüyorsanız yol verin?

7. Bu genelde kızlarda boyle ya. Bende de vardı. Her gün arardı. Biz 3 kisiydik. Sonra ben konuşacak bisey bulamamaya başladım. Artik psikolojim bozulmaya başlamıştı. Sorun bende gibi hissediyordum konuşacak bisey bulamayınca. Ve onlar nasıl neşeli oluyor diye psikolojim bozuluyordu. Aramayı geçtim whatsup mesajı da vardı. Her dk konuşuyorlardı. Sonra ben mesafe koydum. Aslında koymak istemezdim konuşup yazmayınca mesafeli sandılar. Kendileri buluşmaya başladı. Buluşunca da 8 saat en az . Bazen sadece biriyle bulustugumda da 8 saat oluyordu ve ben artik tükenmiştim. 2 gün aramayınca direkt soğukluk giriyordu. Ve ben kestim muhabbeti. Biraz kendimle kalmam lazim. Arkadaşsız kaldım ama sürekli konuşacak bisey bulmak ve alışkanlıklarla uğraşmak beni yordu. Pişman değilim. Benin aradığım 1 ay bile konuşmasan araya soğukluk girmemesi . Trip atmamak. Öyle de yok sanırım. Sen konuşmazsan onlar konusuyor ve onlar samimi oluyor.

8. süslü seninki çok daha kötüymüş ya. ben 1-1,5 saat durup kalkabiliyorum en azından.

bir de bu arkadasın baska arkadası pek yok sanırım o yuzden bana yonelıyor ama her gun her gun bende anksiyete yarattı arayacak diye telefon ucak modunda...

9. Sorma. Buluşmak icimden gelmiyordu. Diyordum 8 saat ben ne yapicam ne konusucam, zaman boş geçiyor. Desen ki 2 saat duralım bu sefer yanlış anlarlar diye demedim ve buluşmayı kestim. Gerçekten pişman değilim. Başka arkadaşlar da buldum .bi arkadaşım daha vardı sadece ben vardım hayatında. Her türlüsü denk geldi ahahah. Ben ona demiştim ama sevmiyorum konuşmayı diye. Ben sakin bir insanım diye. Çünkü kendimi suçlamak yerine kabullenmiştim artık. Ama ise yaramadı. Mesaja cvp yazmıyordum bu sefer faceden paragraflar dosuyordu.niye açmıyorsun teli mesaja niye cvp vermiyorsun diye. Sonra ben suçlu oldum. Onla da kestim iletişimi. Empati yok insanlarda. Bence iyi yapmissin. En azından meşgul der kırıcı bisey yapmamis olursun. Ama hep uçak modunda gidemez. Bence ac teli ve ararsa bırak konussun. Sen konu bulacam diye yorma kendini. Kısa tut kapat. Ama bunun gibiler alıngan oluyor iste. Sonra trip atarsa şaşırma. Mesela konuştun sonra yine ararsa da açma. Saatler sonra duymamışım diye msj at gitsin. Bence suçlu o . Ve kendini biraz düzeltsin. İnsanin kafası yoruluyo gerçekten.bu umursamamak değil. Ben kendi acimdan soğuk göründüğüm için bide kendimi suçladım zarar gördüm. Bu tiplere sinir oluyorum o yüzden.

10. süslü aslında biliyor da he. belki de daha net ifade etmeliyim. dediğin gibi alınmış zaten sordu telefonları açmadın sımdı de ulasılamıyor diye. aslında orada bi şey mi oldu falan mı deseydim bilemiyorum. aradın açmadım evet bekle de ben arayayım o zaman arayacaksam.

ben seni anlıyorum ve neden böyle kopukluk yasadıgımızı aslında çözemiyorum. belki de cok uyumlu oldugumuz insanlar cıkmıyor karsımıza. yoksa benim bir zamanlar cok yakın bir arkadasım vardı ve sürekli konusurduk sanırım ilk ve sondu o. beslerdik birbirimizi, kasmazdım rahattım konusasım yok deyince bırakırdı kendi halime.

kişisel alana saygımız vardı. sonra baska arkadaslarla da bunu yakalayamadım. bi arkadasım daha var mesela bir sen napıyosun sorusuna bile destanlar yazabiliyor.

bu arada psikiyatriste gidiyorum anlattım ona da. yakınlasmaktan kactıgımı söylüyor. ben alanıma cok girildiği hissine kapılıyorum yakınlasacaksam da yakınlasmak istemiyorum bu durumda.

bir araya gelmekten keyif alacagımız insanlar olması cok buyuk bir nimet ve biz bunu yasayamıyoruz sanırım. kendi halimizde cok daha huzurluyuz.

hayatımdan cıksın da demiyorum ama açmasam da araması ve en cok verdiği aranın 1 gun olması beni delirtiyor.