ölümden, ölüm şeklinden, gelecekten, savaştan, yıkımdan korkuyor musunuz?

1. sürekli erkek kadın ilişkileri arasında bu soru bana muhteşem geldi. sorunuz için ayrıca teşekkür ederim.

ben şahsen ölümden korkmuyorum. öldükten sonra çevremde kalanlara ne olacağından korkuyorum . yarım kalacak insanlar beni korkutuyor . ama bir yandan da bencillik olabilir başkasının ölümünü görmek beni çok yıpratacak olduğundan başkalarından önce ölmekte .. değişik .

ölüm şekli daha korkutucu, yanarak ölmek, boğularak ölmek ikisi çok korktuğum şeyler . belki soruda yok ama alzeimer olmaktan ve ileri seviye varisten ve gırtlak kanserinden çok korkuyorum.

savaşta bence çok uzak değil yıkıma çok uzak değiliz dünya olarak...

2. ölüm herkesin başına gelebilecek bir şey, o yüzden ölümden korkmuyorum. ölüm şeklinden de korkmuyorum yani boğulma vs. birkaç dakika sürecek şeyler, nasıl olacaksa olur bir şekilde; ancak uzun süre hasta yatmaktan ve hastalığın vereceği ağrı sızıdan korkarım. herkes gibi sevdiklerinin ölümünden korkarım. bu korkunun hayatımı zindan etmesine izin vermem. ay şu an şu ölse mesela diye oturup hayal kurup kendi kendimi üzüp korkutmam. küçükken aile büyüklerinin dede vs. ölümünden çok korkardım. çocuk aklıyla onlar ölüme en yakın kişiler diye düşünürdüm ve mutlaka gönüllerini sürekli hoş tutmaya çalışırdım. daha sonra ölümün sıralı bir şey olmadığını öğrendim. bu korkuyu sürekli içimde tutmak anlamsız geldi ve geçti. gönülleri hoş tutmaya devam, sonuçta onlar yaşlı insanlar ve hayatta hırsları kalmamış, çoğu ölümü bekleyen bazen tatlı bazen huysuz insanlar. olsun varsın, çekilmez de olsa bir yaşlıyı mutlu etmek güzel şey.

3. 2.anonim rica ederim, ben de cevaplarınız için teşekkür ediyorum. :)

Beni çocukların ve hayvanların ölümü çok etkiliyor, diğerlerine de çok üzülüyorum ama bunları günlerce atlatamıyorum. Ortaokulda en yakın arkadaşım hastaydı, görüntülü konuşurduk her gün ve iyileşeceğine, en sevdiği tatlıyı anneme yaptıracağıma, güzel şeyler yaşayacağımıza dair söz vermiştim, ziyaret yasaktı ve gidememiştim aylardır. Sonra selasını duydum, ismini duydum. Onun olduğuna inanmak istemedim ama oydu. Aylarca atlatamadım, saçlarımın azımsanamaz bir kısmını kaybettim o dönem.

Hasta yatağına hiçbir çocuğu yakıştırmıyorum, nefret ettiğim insanların çocuğuna bakarken bile içim titriyor.

Boğulma tehlikesi geçirdiğim ve hissini yaşadığım için en korktuğum ölüm şekli boğularak ölmek. Yanarak ölmek ve küle dönüşmek de çok korkutucu.

Sevdiklerimi kaybetmekten ve hayatta tek başıma kalmaktan, birilerine muhtaç kalmaktan da çok korkuyorum ama ölümden korkmuyorum.

4. Olmekten korkuyorum fakat daha buyuk korkum canli canli gomulmek. Ayrica olmekten neden korkutugumu bilmiyorum ancak nefes alamamak bana cok korkunc geliyor. Ucmaktan da bu sebeple korkuyorum bence. Aslinda dusununce cogu fobimin sonucu olmekle ilgili. 

5. ne yalan söyleyeyeim ölümden korkuyorum, pamuk tıkadıktan sonra toprak altında böceklerin beni yiyecek olması çok korkutuyor.

6. Ölümden çok korkuyorum. Yanarak veya boğularak ölmek beni çok korkutuyor. Hatta hep arkadaşlarımla konuşurken keşke biri beni arkamdan bıçaklasa da hani ölene kadar öldüğümü bilmemek istediğimi söylerim. Kanser olmaktan da çok korkuyorum çünkü ölüm daha yakın oluyor, aslında şuan bile ölüme bir salise kadar yakın olabilirim ama yine de korkuyorum işte. Bir de savaş çıkması, kıyametin kopması  gibi şeyler beni çok korkutuyor. 15 temmuzda bile ağlamıştım korkudan. 

7. kendi ölümümden şuanlık korkmuyorum ama tanıdıklarımın sevdiklerimin ölümünden çok korkuyorum. özellikle şu sıralar İstanbul depremiyle ilgili haberleri okuyup kafayı yiyorum. bu kadar şiddetli bir depremin nasıl bir kaos oluşturacağını düşündükçe tırlatıcam vallahi