1. 2 tane yakın kız arkadaşım var-dı. 3 ay önce bir hata yaptım. arkadaşlarım beni aradığında odamdayım dedim fakat başka bir yerdeydim. (bunu yapma sebebim tepkilerinden çekinmem, yargılanmaktan korkmam.) fakat sonra çok sürmeden (bir kaç kere yalan söyledim) vicdanım rahat etmedi gittim hem derdimi anlattım hem itiraf ettim. (kızlar, tuhaf davrandığımın farkındayım ama böyle böyle bir mesele var, ben galiba yargılamanızdan korkarak bulunduğum yeri söylemedim dedim.) dedikleri şey: biz zaten fark ediyorduk bir şeyler olduğunu, ben odana girdim bir gün telefonda odadayım dediğin halde yoktun o an şok oldum vs diye anlattı. o gün oturduk konuştuk, o derdimden (neden söyleyemediğimden, karakterimden, arkadaşlığımızdan) sonrasında söyledikleri şey: biz sana arkadaşlığımız bitti demiyoruz, ama bundan sonra biz sana adım atmayız, eğer bir derdin olursa sen gelirsin dinleriz şeklinde oldu. ben de tabi ki hata yaptığımı biliyordum. araya zaman ve tatil girdi. hal hatır sordum, okula gelir gelmez aradım. başta bunları elbette yapacaktım, hatalı bendim. 1 ay sonra rahatsız ve fazlalık gibi hissetmeye başladığım zamanlar oldu. arama sorma sıklığımı azaltmış oldum. rastlaşınca takılır olduk. bu sürede hiç bir adım göremedim. öncesinde her yere birlikte giden, beraber yapan yaşayan 3 kız iken kopmuş oldum. her adımı ben attım diyerek üzülerek “1-2 ay olup zaman geçmesine rağmen” kopmuş olduk. bu arada doğum günüm oldu, sadece kutlarlar diye beklerken evlerine davet edip hazırlanıp kutladılar. çok mutlu oldum. sonrasında eskiye yakın oluruz diye düşündüm. meğerse onlara hiç öyle gelmiyormuş. geçenlerde de birinin doğum günü oldu. öbürüne plan yapalım diye yazdım, haber veririm dedi vermedi. ben de kendi adıma kutlamak isteyip ikisini de davet edip pasta kesip hediye verip kutlama yaptık. (akşamına da bir kutlama daha yaptık benim yaptığımdan ayrı, haber vermeme sebebi de daha planlama yapmaması, sonraki bir gün organizasyon yapacak olmasıymış.) asıl mesele, o gün planlamadım ama konu birden açıldı. (görüşemediğimize geldi.) meğerse, benim attığım adımlar onlara yaptığım hatadan pişman olup hatamı telafi etmek adına değil de, yalnızca yeniden takılmak adına gibi bir izlenim vermiş. dayanakları şunlar: hiç bir şey olmamış gibi davrandın, bizim davranışlarımıza göre davrandın. evet görüşelim dedin ama biz nasılsak öyle gittin. umursamadın gibi düşündük, böyle görünce de biz de hiç takmadık minvalinde. ekledikleri ve önemli kısımlar: aslında sırf bu olay değildi böyle olmamızda neden. bu olaydan önce atışıyorduk arada, sen beni bozuyordun dedi bir tanesi. ve bazen heyecanlı bir insan olduğum için lafları ağzımdan kaçırabiliyorum. bazı ortamlarda söylediğimiz bir şeyi söylüyordun ve biz o ortamdaki insanların duymasını istemeyebiliyorduk, rahatsız oluyorduk dediler. (bir nevi patavatsız olduğumu düşünüyorlar, niyetinin kötü olmadığını biliyorduk da dediler sağ olsunlar.) bunlar zaten vardı bir de o güven sarsılınca, biz sana hep aa saf kız zaten bildiğimiz seda derdik, önemsemezdik, davranışlarının niyetine iyi derdik dediler. ama bu olaydan sonra onları da düşünüp acaba demeye başladık diye konuşmuşlar. (ben bunları o gün değil daha yeni aylar sonra öğrendim.)
bahsettikleri “hep davranışlarımıza bakıyordun, hata yapmış olduğun için değil dedikleri şey, yani davranışlarına bakıyor ölçüyor olmamın sebebi gün geçtikçe hatamı anladığımı görüp azaltıyorlar mı aradaki limoniliği idi. başka bir amacım yoktu. fakat onlar bunu başka algılamış. yaptığım adım bildiğim şeyler onlara geçmemiş. en çok üzen şey ise samimiyetim sorgulanmış resmen. arada sırada takılan başka bir arkadaşımız vardı adı buse olsun. farkındasındır, eskiden onunla limoniyken şimdi aramız iyi çünkü o davranışlarımızı ölçmüyor, doğal davranıyor, kendi gibi dediler. bu beni en çok kıran şey oldu.
az önce ise başka bir ortak arkadaşımızdan bir video aldım. tekrar doğum günü kutluyorlar. aa sana yanlışlıkla attım onlar bana yolladı başka birine yollayacaktım yanlışlık oldu pardon yazıp. buse kutlamak istemiş yazmış. kurgu gibi durmuyor mu?
ben gerçekten nasıl hareket etmem gerektiği hakkında net bir karara varamadım. bu insanlar gerçekten sevdiğim, dost bilmiş olduğum, sarhoşken iyi ki sizinle tanıştım, çok kötü insanlar var, siz çok iyisiniz diye sarılıp ağladığım, o şekilde gördüğüm insanlar. 🙂
durum da bu. siz olsanız neler yapardınız? bunlardan neler anlaşılıyor? zaten her zaman birbirlerine daha yakınlardı ama artık sevilmeyip istenmediğimi bile düşünmeye başladım. uzun oldu kusura bakmayın. çok teşekkürler.