yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    girdi yaz
    medya ekle
    • linki kopyala
    • şikayet et
    • girdiler (1652)
    • medya (14)

    1652. Kendi günlüğüme mi yazsam dedim. Yazamam ki. Başlayıp tamamlayamadığım, tamamlama yolunda hep kendimden kaçarak başarısız olduğum şeyler gibi onu da yapamazdım. Hem şu anda yazdığım kağıt çok ıslanacaktı. 

    Düşüncelerimi kağıda dökmenin rahatlatacağı düşüncesi, ardından aklıma gelen cümleler ve yazacaklarımı düşünmekten bile bunalmam, hep kendimden kaçışım, kendimle savaşım.

    30'a yaklaşırken hala kendimi keşfedememem, tam keşfettim zannederken cesaretsizlikten kendimi keşfedememem...

    Acaba 'iyi, doğru, güvenli' olarak tanımladığımız hayat aslında bizim iyimiz değil mi? Belki de kendimize yaklaşmamız için kötü olmamız gerekiyordur. Zaten hep iyi olup güvende kalmaya çalıştıkça yerimizde sayıp kendimiz olamadık mı? Sonu gelmeyen düşünceler, akıp giden hayat, yerinde saymak, geliştim zannederken daire çizdiğini fark etmek. Öyle işte.

    25 şubat 00:24

    1651. Tükenmiş hissediyorum, bitmiş...

    Hayata tutunacak bir tane bile sebep bulamıyorum. 1 gr heves,umut,istek,hedef hiçbir şey yok. Ne kadar yasayacaksam yasayim sonra defolup gideyim şu hayattan.

    Surekli yeni farkındalıkla ve yeni sürekli dibe bakışlar ama yukarı bir türlü çıkamayanlar...

    24 şubat 17:34

    1650. Başaramamaktan, gelişememekten çok yoruldum. Bir şeylerde başarısız oldukça enerjim tükeniyor eksiliyorum. Bugün yine başaramadım, bu gidişle hiçbir şey başaramıcağım

    24 şubat 15:22


    1649. bir haftadır bir alerji geçiriyorum, bu hafta yapmayı planladığım şeyleri ertelemek zorunda kaldım. yeni ürünler aldım, hiçbirini deneyemiyorum. cicalfate kremi boca ediyorum vücuduma. oysa kaç liraya aldık bunu diye dertleniyordum. şimdi çare olsun diye en pahalı bulduğun kremi yoğurt sürer gibi sürünce anladık sağlığımızın değerini.

    22 şubat 04:53

    1648. Ben bugün bebeğimi kaybettim. Karnımda ölü bir bebekle haftalardır dolaşıyormuşum farkında olmadan. Ultrason sırasında limon kadar olması gereken bebeği minicik görünce anladım zaten. Anladım da doktora sormaya korktum, cevabı biliyordum. O da ne diyeceğini bilemedi, bir süre baktı uğraştı ama bebeğim çoktan hayata veda etmişti...kalp atışlarını da duyamayınca emin olduk. Hala gerçek değil gibi geliyor, hala inanmıyorum. Ama gerçek... Belki babasının onu istemediğini hissetti, belki ben çok üzüldüğüm için ve çok stres yaptığım için gelmek istemedi. Belki de ömrü o kadardı ve nasipte yoktu. ne olursa olsun onu çok istemiştim. Elimi karnıma koyup onunla konuşmuştum "ben seni hiç bırakmayacağım sen de beni bırakma sakın" demiştim ama o sırada çoktan bırakmış ki beni. Cinsiyetinden bile emindim.

    En önemlisi ben onu doğurmaya karar vermiştim. Babası yanımızda olmayacaktı ve kimse hoş karşılamayacaktı bu durumu, annem dışında destek görmeyecektim. Yine de istiyordum. Hayatımda hep anne olmak istedim, hem de aşık olduğum adamın çocuğuydu o... Oysa o adam hiç sevinmemişti, hatta öfkelenmişti. Neler dedi bana, sanki beni hiç sevmemiş gibiydi. Bilmiyorum belki de sevmemiştir. Canım çok acıyor.

    21 şubat 20:41

    1647. buraya üye olalı neredeyse 10 sene olacak. o zamanlar heyecanlı bi üniversite öğrencisiydim, şimdi bitik bi beyaz yakayım. 6 sene olacak iş hayatına gireli. hiç hayal ettiğim gibi değilmiş. o zamanlar büyüyünce narslar anastasia beverly hillsler alabilirim sanıyodum. bi fondöten alırken 40 kere düşünüyorum. o zamanlar yetişkin olunca avrupa yakası fatoş gibi olurum sanıyodum yaprak dökümü ali rıza efendi oldum. 

    bi de, nolurdu vaktinde şu sözlüğün uygulamasını yapsaydınız? 

    15 ocak 10:12

    1646. Sevgili Sözlük;

    Eskiden yani takribi 3-4 sene önce süslü puanlarımızla gerçekten çekilişlere katılıp ürün kazanabiliyorduk ya da markalar bazı süslülere denemesi için ürün yollayıp burada özgün yorumlarını paylaşmalarını sağlayabiliyordu. Ben mi kaçırdım bazı şeyleri yoksa gerçekten bu uygulamalar yok mu artık, ki gördüğüm kadarıyla yok. Lütfen artık geri gelsin! sözlük canlansın istiyoruz.

    14 ocak 23:15 17 ocak 02:08


    1645. bugün sevgilim gitti, 1.5 ay görüşemeyeceğiz. odamda onunla olmaya, beraber yarattığımız küçük dünyaya o kadar alışmıştım ki. şimdi bu sokaklarda tek başıma yürümek dahi kalbime ağırlık yapıyor. gidişinden gözlerim dolmadan sesim titremeden bahsedemiyorum. umarım kısa sürede yokluğuna alışacağım, en azından ağlamadan onu düşünebileceğim. umarım göz açıp kapatıncaya kadar gelecek. umarım ziyarete gitmediğimiz, birlikte yaşadığımız günler gelecek.

    14 ocak 23:11

    1644. Bugün çok daha fazla eksikliğini hissediyorum. En iyi sen anlardın beni çünkü. Yolumu yönümü kaybettim ben ne yapacağımı bilmiyorum. Sen olsan kaybolmazdım en iyi yolu bulurdum. Bu çıkmazdan ancak sana kavuşunca çıkacağım. İçimin çığlıkları dışarı vurmasa da biliyorum anlıyorsun beni. Ben artık sana kavuşmak istiyorum. Dünyanın baskısından çok yoruldum. Hergün sana olan ihtiyacım artıyor. Çok özledim...

    11 ocak 19:59

    1643. geldiler bana yine sözlük. az önce deprem sonrası hatay'la ilgili bir videoya denk geldim. şu an ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. antakya yok oldu. sevdiğim insanlar, sevdiğim mekanlar, çok sevdiğim eşimin ailesi yok oldu. ben antakya'ya ilk kez 2017 yılında gitmiştim. iskenderun'dan pac dolmuşlarına atlayıp kitap fuarı için daha önce adım bile atmadığım bir yere, tek başıma gitmiştim. ilk kez doya doya, tanıyarak gezmeye ise 2018 yılında gitmiştim. telefonumda fotoğraflarım duruyor. gülmemiz, eğlenmemiz. sonra eşimle tanışıp bu kez de onunla anılar biriktirmek için gidiyordum. okuduğu okulları, doğduğu yeri, hepsini gösterirdi bana. sonra, çevremden duyduğum, hayatımda tanıdığım en iyi insanlardan biri kayınvalidem olmuştu. 6 şubat'tan çok değil 2 hafta önce gittiğimizde kayınvalidemle kayınbabamı yemeğe çıkarmıştık. kayınvalidemle benim doğum günlerimizin arası 2 gündü. kutlama yaptık. 5 şubat'ta ise eşim telefonda annesiyle konuşurken sanki ağız birliği etmiş gibi eşimin bir sözüne kayınvalidemle ben aynı anda aynı şeyi söylemiştik de hepimiz kahkahaya boğulmuştuk. şimdi yoklar ama... ne onlar ne antakya hiçbiri yok. bazı bazı beynimin içindeki sesler tamam atlattık, artık normale dönüyoruz, daha az acıtıyor diyor. sonra bir şey görüyorum, eşim annem bunu çok severdi diyor o acı üzerime öyle bir çöküyor ki altında kalıyorum sanki. mutlu olmaya çalışıyorum, devam etmek için elimden geleni yapıyorum ama bazen acım beni duvara çiviliyor. işte o anlarda ne yapacağımı bilmiyorum. bilmiyorum be sözlük.

    8 aralık 2023 09:59