süslü sözlük günlük

1668. rüyamda o kadar mutluydum ki sanki hiçbir şey olmamış, hiçbir derdim kalmamış, yüklerimden arınmışım gibi hafiftim. Gerçek olmasını o kadar isterdim ki. Uzun yıllardır bu kadar mutlu olmadığımı farkettim. Bu dünyada değil ama bir gün gerçek olacağını düşünüyorum. Başını omzuma yaslamıştın..

1667. Bugün biraz duygusalim. Uzun zaman sonra ilk defa nöbet geçirdim, metroda. Bazı anlar gerçekten yalnız olmak insana aşırı ağır geliyor. Bu da öyle bir andı. Başucumda o kadın olmasaydı napıcaktim bilmiyorum. Bana yardımcı oldu kendime gelip metrodan inebildim. Nöbet geçirmeden önce hissediyorum, bir yarım dakika kadar öncesinde.. O yarım dakikada ne yapacağımı düşünürken ne kadar zavalliydim anlatamam. Dışarı atmak istedim kendimi ama bir adım atabilecek halim yoktu. Ailenin, hiçkimsenin olmadığı bir şehirde olmak çok kötüymüş. Başına bir şey gelse arayıp gel diyeceğin ,gelecek bir kisinin olmaması çok kötüymüş. İnsanların sevgilisinin eşinin olması, onu düşünen yalnız bırakmayan bir hayat arkadaşının olması da ayrıca çok büyük konformuş ilk defa farkettim. Benim yoktu valla, kusup kendime gelmek, sonra da dengemi sağlayip kendimi güvenli bir alana çekmek zorundaydım. Duygusal bir ponçiğim yani bugün kendimi ıslak köpek yavrusu gibi hissediyorum. Neyse bir ara gideyim de eeg çektireyim yine noldu beynime bir baksınlar, duruyor mu yerinde ffkdkdk

1666. Bugün hamile olduğumu öğrendim açıkçası bu kadar hızlı olacağını tahmin etmiyordum 1 yıl sürer diye düşünmüştüm ilk aydan sürpriz oldu ahahajajja

Evet yavruşum nasılsın iyi misin keyfin yerinde mi

1665. of nereden başlasam ne söylesem ki. nasıl hissediyorum bilmiyorum. içimde çok büyük bir huzursuzluk var.

bir süredir içimde büyük bir çaba verdiğimi düşünüyorum. olumlu hislerim oluyor, enerjimin yüksek olduğunu da görüyorum ama sonra bi bakıyorum bir anda düşüyorum, olumsuz tarafa daha yakın oluyorum. bu ani değişen bir ruh hali mi yoksa aslında negatif bir mentaliteye sahibim ve mış gibi yapmaya çalıştığım için mi böyle oluyor bilmiyorum.

benzer durumu kpss çalışırken yaşıyorum. odaklanamıyorum. sıfır odak. soruyu bitiremiyorum. okuduğumu anlamıyorum. yanlış yaptığım sorunun çözümünü dinleyemiyorum. günü verimli geçiremiyorum. bundan rahatsız olmak istiyorum ama olamıyorum. ya da oluyorum ama bir şey yapasım gelmiyor. önceden olsa bundan korkar deli gibi hırslanırdım daha çok çalışırdım. ne o hırs var ne ortada bir çalışma var. sınava az kaldı ve ben hala istediğim noktada değilim. bunun için çabalıyorum ama yemin ederim bir şey var beni çekiyor alıp götürüyor sanki. onunla da savaşıyorum ama olmuyor.

bu aralar gerçekten tadım tuzum yok. çok çabuk sinirleniyorum, sürekli müzik dinlemek istiyorum. müzik dinlerken kafamda sürekli senaryo kuruyorum, kafayı yiyecek gibi oluyorum. kilo aldım, yediğim hiçbir şeyden tat alamıyorum, doyamıyorum, yedikçe yiyesim geliyor, kahve bağımlısı da oldum. freni boşa alınmış kamyon gibi hissediyorum. kaşlarım hep çatık, suratım hep gergin kendimi hep dişlerimi sıkarken buluyorum.

ve bütün bunlar olurken pozitif olmaya devam etmeye çalışıyorum. yapılması gereken ne bilmiyorum çünkü. iyice salıp bu negatifliği dibine kadar yaşayıp sindirip öyle devam etmek mi? ama ders calısmadığım iki günde bile beni suçlu hissettiren ses susmuyor. odak problemim için kan vericem. kilo alma konusunu da saldım yapacak bir şey yok şu an o konuda. her şeyi erteliyorum, plan da yapamıyorum. yapamıyorum da yapamıyorum yani. böyle işte. bir girdabın içinde gibiyim. okuyan herkesin duasına, pozitif enerjisine ihtiyacım var :(

1664. Son panik atağımdan sonra saçlarım beyazlamış. Tek tük olan beyazlarım vardı zaten ama çok artmış, şimdi fark ettim. Benim imtihanım da bu(gizlinot: Panik atak sahibi biri olmak ) galiba cidden.

1663. Hani diyor ya şarkıda "ben gamlı hazan sense bahar, dinle de vazgeç" ne kadar naif bir çaba değil mi? 

Dinle de vazgeç. Dinle de vazgeç. Uzun zamandır düşünüyorum, vazgeçmeyi bilmeyen biri ne yapmalı? 

1662. (link: https://www.suslusozluk.com/soru/çok-kaygılıyım-çok-stresliyim-ve-durduramıyorum-bu-huyumdan-bıktım-artık Şu soruyu gördükten sonra şu an hissettiklerimi yazmak istedim)  Yaklaşık 3  aydır terapi alıyorum. Terapi uzun bir süreç ayrıca insanın biraz da değişmek için çabalaması gerektiğine inanıyorum. Bu benim cehennemim bile olsa o cehenneme alıştığım için vazgeçemiyorum. Kaygılanmazsam anormal bir şey yapıyormuşum gibi hissediyorum. 1 ay sonra olacak olan bir olay için şimdiden endişeleniyorum. Ve bu yüzden yaptığım çoğu şeyden zevk alamıyorum. Yanımdaki insan o andan keyif alırken ben diken üstünde oturuyorum. Bir örnek üzerinden gidelim bir seyahata gideceğiz biletler, konaklama vs her şey hazır. Uçağa binene kadar ya uçak iptal olursa otele gidene kadar Ya rezervasyon iptal olursa konsere gideceksek gidene kadar ya biletler sahte çıkarsa bizi içeri almazlarsa dönene kadar ya dönemezsek diye endişeleniyorum ve bu benim rutinim olmuş durumda. Bu durumun değişmesini istiyorum ama değişecek mi bilmiyorum

1661. Annemle gurur duyuyorum, o kadar güçlü bir kadın ki. Her şeyi sıfırdan var etti, o psikopatın esaretinden çıktı. Evini tuttu, arabasını aldı,kendi işini yapıyor kendi ayaklari üzerinde duruyor. Bize nasıl doğru yaşanır nasıl güçlü olunur o gösterdi, bizzat yaşayarak. Düştüğünde kalkmayı da ondan öğrendim, hayat sana hiçbir şey vermediğinde müzik açıp dans etmeyi de.. Annem benim pusulam. Onun sayesinde güçlü bir kadın olacağım, güçlü ve mutlu. Etrafına ışık saçan bir eşsiz bir yıldız benim annem. Onun ışığından alıyorum parıltımı. Ben de etrafimi aydinlaticam her zaman. Canım annem sen iyi ki benim annem oldun. Güzel bebeğim benim. 🤍

1660. sevgili günlük buraya yaklaşık 1 yıl önce ex sevgilimin beni terk etmesi üzerine duygusal şeyler yazmıştım.

Günlüğümü güncellemek istiyorum...

iyiki terk etmişsin fıstık beni. toksik ayrılış biçiminden (bir mesaj atıp donuma kadar her yerden engelledi) çok etkilenmiştim fakat 1 yıl sonra dönüp baktığımda da haketmiyormuşsun beni hadi sana güle güle toksik aşko.

1659. Bugün 7 nisandı. Birkaç yıl önce 7 nisan'da yine bir pazar günüydü. Birkaç zamandır seni düşünüyordum, ah keşke karşılaşsak diyordum ki o gün, her şeyin parlak, ışıklı ve beyaz olduğu o gün karşılaşmıştık. Bahçedeki banklardan birinde oturup sohbet ettik, güneş gözüme vuruyordu, ben tek söz etmeden sen bunu anladın, güneş seni rahatsız ediyor dedin ve yerimizi değiştirdik. Henüz sana kapılmamış son birkaç hücrem de o an eridi işte. Çok konuştuğum ama anlaşılmadığım bir dönemdi, oradaysa beni konuşmadan anlayan biri vardı, "evreka" diye bağırıyordu bütün hücrelerim. Sonra oradan çıktım, o banktan kalktığımı, arkama hiç bakmadan yürüdüğümü, seni orada bırakıp giderken hissettiklerimi hâlâ dün gibi hatırlıyorum. Birkaç dakika sonra pembe çiçekler açmış bir ağaçla karşılaştım, en sevdiğim ağaç fotoğraflarından birini çekmiştim, o ağaç orada içime benziyordu. 

Çiçekleri yaşatmak için çok çabaladım, sen ise "çiçeklerin bana dal dal uzansa da değmez elim" diyordun. Olsun. Artık eminim O çiçek açan ağacı benden kimse alamaz. Senin varlığına ya da yokluğuna bağlı değil hissettiklerim. Seni bir kez daha dünya gözüyle görecek miyim bilmiyorum. Görmesem de, görmesen de inan ki hâlâ...