çocuk istememek

140. Evliyim neredeyse iki yıl oldu. Herhalde "çocuk yok mu, hani çocuk, düşünmüyor musunuz, eşin bile mi istemiyor, yaşın geçiyor, ne demek istemiyorum, hiç mi yok?????" Sorularını milyon defa çoğu zaman topluluk içinde duymuşumdur. Bugün işim gereği bir form teslim ettiğim kişi adımı bile bilmiyorken çocuğunuz var mı sorusuna hayır deyince inşallah allah size de nasip eder diye cevap verdi. Sanki istiyorum da olmuyormuş gibi bir önkabulle.

Anladım ki bu ülkenin tamamına yakını çocuksuz bir aileyi hayal dahi edemiyor, çocuksuzluğu eksiklik olarak görüyor, bir çiftin çocuk yapma dışında bir amaçla birlikte olmasından rahatsız oluyor, herkes kendisiyle aynı hayatı yaşasın hatta aynı konuları konuşsun istiyor. Herkesin tek hayali de çocuk yetiştirmek sanıyor. Çocuğun dünyaya gelişiyle ilgili aşırı optimistik bir yaklaşım sergiliyorlar. Hiç ekonomik güç, ilgi, zaman ve emek istemiyormuş, sağlık problemleri gelecek kaygısı olmayacakmış gibi..

Her şeyin temelinde saygı eksikliği ve hayata esnek bir bakış açısıyla yaklaşamama olduğunu düşünüyorum.

Bu sırada ben çocuklu ailelerin davetlerinden ve muhabbetlerinden olabildiğince kaçıp kendim için yapacaklarımın hayalini kuruyorum.

Çocuksuz aileler de vardır ya artık kabullenin. Kısacık ömrümde istediklerimi yapamadan bir çocuğun bakımı için kendimi heba edecek değilim.

139. Sürekli "Bir canlıyı bu kadar sevmeye gerek var mı?"diye sorgulardım. Neyse ki ekonomik kriz sağ olsun, artık varoluşsal sancılara girmeye gerek yok. Şayet ben 30 yaşımda dolar kurundan bir ülke görememiş, kira ödemek gibi temel yaşamsal ihtiyaçlar için çalışmak zorunda olan, hele de sürekli kontrolsüz göç alan ve eğitim, adalet, sağlık gibi mekanizmaların bu kadar zayıf olduğu bir ülkede asla çocuk yapmayı düşünmüyorum. Farklı şartlarda olsaydı da yine küresel kaygılarım olurdu sanırım ama bu denli olmazdı. Tanım: Çocuk istemek kadar normal olandır.

138. Bir haktir. Cocuk sahibi olmak diye bir zorunluluk olamaz. Allah isteyene versin. Lakin cocugu olmayan kadinlara sanki eksikmis gibi muamele yapilmasini gulunc buluyorum. Hele anayim ben diye triplere girenlere gotumle guluyorum.

Genelde cocuksuz bayanlari asagilayanlar bu grupta zaten. Hayatta tek basarisi cocuk yapmak olan insanlar. Vay o cocuklarin haline.

Gecmiste hamile kalmayi cok ciddi dusundugum zamanlar oldu. Hatta hamile oldugumu zannettigim bir donem dogurmaya bile karar vermistim. Enteresandi. Daha sonrasinda bunun ciddi bir cilginlik olduguna kanaat getirdim. Kendi gorusum tabi.

Ote yandan kucuklugumden beri belki binlerce kedinin annesi oldum. Halen iki evladim var benim. Insan cocugu hic cazip gelmiyor ondan.

Ayrica kendi dogurdugun tarzinda dusunceler bana sacma geliyor. Belki de analik icgudum yoktur. Bilemiyorum.

137. çocuk istemek kadar doğaldır. ben tam ortadayım bu konularda, çocuk doğurup ona düşük standartlarda bir hayat sunacaklarsa, travmalarla dolu bir çocukluk yaşatacaklarsa özellikle eğitimsiz kesimin çocuk istemesi bana batıyor. fakat bir yandan artık toplum baskısı denen şey değişiyor, farkında mısınız bilmiyorum ama toplum size çocuk yapın diye baskı kurduğu için şikayetçi olmanıza rağmen artık aynı baskıyı çocuk yapmayın diye siz yeni nesle aşılıyorsunuz. evlenip çocuk yapanları eleştiriyor, "hayatta tek amacın bu mu yha" triplerine giriyorsunuz. herkesin sizin doğrularınıza göre hareket etmesini bekliyorsunuz ama ironik olan bunlar sizin doğrularınız değil arkadaşlar. o an gündemde ne varsa bilinçsiz olarak "dışlanmamak" için ayak uydurup sonra bu düşüncelere gerçekten inanmaya başlıyorsunuz. burda "üremeyin" diye bağıran kişiler hakkında pek çok varsayımım olmasına rağmen linçlenmemek için sessiz kalacağım :) fakat dediğim gibi çocuk istemek de ekonomik olarak rahat bir hayat sunamayacaksan ve belli bir eğitim seviyesinin üstünde değilsen (kendini de eğitebilir bir insan) manasız.

136. 19.yüzyıldan beri nüfus patlaması yaşıyoruz. Bi zahmet istemeyin kardeşim ya! Herkes genetiğini aktarmaya kalksa, sonra bi de kardeş lazım tabii yalnız kalmasın. Oh oh! İnsan nüfusunun bu kadar fazla olması normal değil. Artık kontrollü şekilde azalmalıyız. O yüzden temelde desteklediğim karar ve isteksizliktir.

Ancak bir de işin şu boyutu var, hepimizin doğaya bir borcu var. Çeşitlilikle türümüzü koruma altına almak için ürememiz gerekiyor ve kimden nasıl bir genetik çeşitlilik çıkar bilemiyoruz. Evet belki de çocuk yaptınız diye insanlığa biyolojik anlamda cidden bir katkınız olacak (gizlinot: Covid-19 virüsü bir kısmı elerken bir kısmı eleyemedi mesela. Çünkü çeşitlilik. ). Bu noktada şunu da eklemek istiyorum; mutsuzluk bile bir noktada genetiktir. O yüzden soyunda salak saçma insanlar olan kişiler üremesin. Ben mesela, üremeye hiç niyetli değilim. Genetiğimin yarısı bk gibi (gizlinot: Baba tarafı, evet ) . Azıcık objektif bakılarak her şey netçe görülebilir.

Herkes üremesin. Genetiğine çok güvenenler üresin. Artık ekolojik denge için azalmamız gerekiyor..

135. en doğal haktır. önemli olan toplumsal baskılara , instagram yarışlarına değil iç sesinize kulak vermek. istemiyorum deyip yapmayan insanlara çok büyük saygım var. ben bir anne ve öğretmen olarak söylüyorum bunu. herkesin yapısına uymayabilir ve herkesin hayattan beklentisi standart değildir. çünkü o kadar çok istenmeyen , yük ve fazlalık olarak görülen çocuğa tanıklık etmek zorunda kalıyorum ki içim acıyor bir anne ve eğitimci olarak. çocukta duygusal ihmal ömür boyu kapanmayan yaralara yol açar. o yüzden istemediğinin farkında olan iç sesini dinleyen varsa ben takdir ederim ancak.

134. İki şeyden sıkıldım. Çocuk istemediği için aba altından sopa gösterip ama var yaa, pişman olursun tarzı bir üslup içinde olanla, anne olup sosyal medyada paylaşımları ile çocuğunun çılkını çıkaranlardan. Birkaç sene evvel kadar çok istiyordum. Büyük İstanbul depremi, pandemi, kıtlık, savaşlar.. Dünyaya bir çocuk daha getirmek bencillik mi diye düşündüm. Bu kendi düşüncem tabi.. Bir de uygun bir baba olması lazım. Sevdiğiniz adam, her zaman iyi bir baba demek değil nihayetinde. Şimdi çok güzel bir baba ile birlikteyim ama ilişkimizin bizi değil çocuk sahibi yapmaya evliliğe taşıması zor.

Hep dedikleri gibi, genç yaşlarda bu ciddi sorumluluğu almak isteyen alsın. Sonrası cidden hayatı daha yoğun sorguladığınız ve kendinizden daha az ödün verdiğiniz bir zaman oluyor. Ama isteyene de hor gözle bakılmasın.

133. çocuk istemek ne kadar doğalsa çocuk istememek de aynı şekilde doğal. herkes anne-baba olmak zorunda değil. insanlara saygı duymayı öğrenebilsek her şey o kadar güzel olacak ki...

132. Çocuk istemeyenlerdenim. Mantıklı düşününce çok fazla sebebim var. Bu devirde çocuk yapmak bana fazla romantik geliyor. Şuan yaşadığımız dünyanın hali ortada, küresel ısınma, artan nüfus, kıtlık. Klişe ama böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum gerçekten. Bunu çocuğa karşı sorumlu hissettiğim için yapıyorum. 

Tabii bir de kendi çocukluk dönemimin travmaları ve aile sorunları da bunda etkili. Mutlu, kalabalık, bir arada bir aile büyümüş olsam böyle düşünmezdim muhtemelen. 

Oysa çocukları çok severim, onu rahat yaşayabileceğimi bilsem çocuk isterdim.

131. eskiden daha hevesliydim ben çocuk konusunda. yani kesin çocuk istiyorum, çocuksuz yapamam gibi değil de, olursa güzel olabilir şeklindeydi düşüncem. sonra içimde bir şeyler öldü ve yavaş yavaş uzaklaştım bu fikirden. çocuk sahibi olmak çok ciddi bir şey gerçekten, hem maddi hem mental stabilite istiyor. bende ikisi de yok. (gizlinot: swh)