yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    girdi yaz
    medya ekle
    • linki kopyala
    • şikayet et
    • girdiler (51)
    • medya (0)

    51. İlkokula gidiyorduk daha, ben 10 yaşlarındayım bir de kardeşim var. Pazarda civciv satılırdı bilen bilir. Çok istemiştik aldırmıştık. Evde bakıyorduk elimizden yem yedirirdik, arka tarafta çimenlik alana çıkarır gezdirirdik, sürekli elimizde bez, sıçtığında bokunu temizlerdik falan, bakması zahmetliydi ama çok seviyorduk. O da bizden biri gibi oldu yanımıza zıplayıp koynumuzda yatardı. Büyüdü bu kerata, ergen bi horoza dönüştü, çok tatlıydı. Okuldan eve koşa koşa geliyorduk horozumuz için ama nasıl seviyorduk çocukluk işte. Bir akşam babam onu aldı götürdü, aşağıdaki dükkanlarda adamın birine kestirdi.. sabaha kadar ağlamıştık kardeşimle, iki üç gün yemeden içmeden kesildik. Annem de ağladı ama gene de ağlaya ağlaya yedi etinden. Biz ağzımıza koymadık. Çok büyük darbeydi bize o zamanlar o, aklımız şaşmıştı üzüntüden. Bi tane kalınca tüyü kanadından düşmüştü, onu hala saklarım.

    18 eylül 2020 01:07 18 eylül 2020 01:08

    50. 9 yaşındayken arkadaşımla okuldan eve dönüyoruz. tam otobüs durağının yanında arabayla evden çıkmış babamla karşılaştık. biraz geç kalmıştım. muhtemelen annemle kavga etmelerinin üzerinde bıraktığı öfkeyle arkadaşımın ve okuldan çıkmış evine dönen diğer tüm okul arkadaşlarımın arasında arabayı durdurup nerde kaldın sen diye bağırmıştı bana. cümlenin sonuna da buraya bile yazmak istemeyeceğim bir küfür mü desem hakaret mi bilemedim söz eklemişti. bişey diyemedim başımı eğdim gitmesini bekledim. başka bişey demeden gitti. ama asıl içimi cız ettirip beni yerin dibine sokan durakta oturan bir amcanınbabamın hemen arkasından kızarak "kim bu terbiyesiz, bağırıyo böyle çocuğa" dediğinde arkadaşımın sessizce "babası" demesiydi. neden dedin ki onu pelin. kapatamadın mı çeneni. amca ağzını açamadı. kimse açamadı. bir sessizlik oldu. yer yarılsaydı da içine girseydim. beynime kazındı o "babası" yemin ederim. babam bu olayı hatırlamıyor kuvvetle muhtemel. nerden hatırlasın. anlatsam da hatırlamaz. ama bir bilseki çocukluk dendiğinde aklımda ilk beliren şey bu. ne hissederdi acaba. hiçbişey mi? evet bence de hiçbişey. bazen bu kadar normal bir insan olduğum için allaha şükrediyorum. bazen de acaba normal değilim de öyle olduğumu mu zannediyorum diye kendimden şüphe ediyorum.

    17 ekim 2019 15:15 17 ekim 2019 15:43

    49. - birçok şeyden yoksun büyümek

    - sürekli aynı dramatik sorunun sana defalarca sorulması

    - çocukken dış görünüşü etkileyen rahatsızlıklar geçirmek, sonucunda maruz kaldığın zorbalıklar

    - okumak ve sürekli başarılı olmak zorunda hissetmek

    - zorla akrabalara götürülmek(gizlinot: iyi de ben sokakta arkadaşlarımla oynayacaktım.)

    - aileyi yoran yıpratan bir kardeşin varlığı

    17 ekim 2019 10:28


    48. Annenin sürekli aşağılaması,dövmesi,kış ayında kıyafetsiz kapıya atması

    -16 yaşında babanın ölmesi

    -7 sene sürekli devam eden kuzen tacizi

    -Okulda dışlanma

    -Baba öldükten sonra amcaların parana el koyması,aç yatılan geceler..

    -Ne anne tarafının ne baba tarafanın sana sahip çıkmaması

    bunların hepsi ve anlatmadığım daha niceleri beni ben yapan olaylar.Halen daha yaşadığım psikolojik rahatsızlıklar.Bu olaylar mı kişiliğimi değiştiren bilemiyorum.Yorgunluğum geçmedi halen daha devam ediyor.

    17 ekim 2019 10:22

    47. İlk aklıma gelen:

    Anasınıfına giderken okuldan bir öğrencinin filmde gördüm sende deneyecegim diyerek dudaklarima yapışması. Biraz cabaladıktan sonra kaçabilmiştim. Herkese anlatacağım demişti ve dediğini de başarmıştı.

    17 ekim 2019 01:01

    46. Çocukluğumda annemle babam her zaman çok kavga ederdi hemen hemen her gün diyebilirim. Annemin bir hafta boyunca eve gelmediği olurdu. Geceleri uyuyamıp ağlayınca babamla birlikte sabaha kadar annemin gelmesini beklerdik. Zavallı babam benim yüzümden çoğu gece uykusuz kalırdı.. bu bende çok büyük bir travma yaratmış olacak ki şimdi bile aklıma geldikçe hüngür hüngür ağlamak istiyorum. Annemi suçluyor muyum? Asla. Belki bir zamanlar suçlamıştım ama herkesin yaptığı gençlik hatalarından biriydi sadece. Bunu annemi kaybedince anladım. Keşke değerini daha önceleri bilebilseydim. Bu pişmanlık muhtemelen ömrüm boyunca peşimden gelecek.

    16 ekim 2019 19:16

    45. 2 yaşında babamı kaybettim bu benim en ağır travmam.gömdükten sonra çok yağmur yağmış.bende yeter babam ıslanacak gidip çıkaralım deyip camda ağlamışım.

    16 ekim 2019 17:39


    44. Hatırladığım çoğu şey dedemle alakalı. dedem bir trafik kazası geçirmiş ben yeni doğduğum sıralarda ve bir bacağı bir kolu tutmuyor. Bizim evimizde kalıyordu sekiz yaşındaydım okuldan gelmiştim çekirdeğimi aldım televizyonun karşısına oturdum cedric izliyorum. Kardeşim de üç yaşında geldi yanıma çekirdek yemek istiyorum diye tutturdu. Sonra bir anda fenalaştı ne olduğunu anlayamadım ilk başta meğer çekirdek almış kabuğu da boğazına batmış. Aldılar kardeşimi hastaneye götürdüler. Ben de nasıl ağlıyorum dedem sağ olsun bir sinirle o haliyle kalktı beni tekli koltuğa fırlattı. Hep çok korkmuşumdur ondan zaten döndü bana kardeşin ölecek mutlu musun diye bağırmaya başladı. İyice ağlamaya başladım kardeşim ölmesin nolur diye. Sen ölseydin seen diye söylenmeye devam ediyor. Tekli koltuğun üzerinde uyumuşum eve gelmişler annem kaldırdı beni korkumdan soramamıştım kardeşim öldü mü diye. 

    16 ekim 2019 17:16

    43. 4-5 yaşlarımdaydım falan. anneannemlerle farklı şehirlerdeydik. arada gelen giden olunca beni gönderirlerdi bir iki ay, kuzenlerim teyzelerim birlikte kalırdık. benim için güzel zamanlardı. Bi gün banyodan çıktıktan sonra teyzeme acıktım dedim. O da biz de açız dedi. Tam geniş sofra kurdu. Ama ekmek yokmuş git ekmek al bari dedi. Biraz ekmek var ama. Dedim ki ben onla hızlı hızlı doyurayım kendimi gider size de alırım diye. Bu teyzem tuttu yerdeki sofra bezini bi kaldırdı. Tabaklar bardaklar duvara fırladı. O da o zamanlar 18-20 yaşında falandır yani. Ben koşa koşa diğer odadaki teyzemin yanına gidip masanın altına saklanmıştım. Çok film izlemiş herhalde. Zaten sinirli bi insan da ne demek sofrayı duvara fırlatmak. Artizzz.

    16 ekim 2019 16:17

    42. (bkz: Kurban bayramları) 

    Bütün sokak araları, bahceler, boş arsalar kıpkırmızı olurdu. Hatırlıyorum botlarımın altından kanlı çamurları temizlerdim. 

    En büyük travmalarımdan biri budur sanırım. Şimdi kan gördüğüm an bayılıyorum ve hayvanların oluk oluk kanının akıtılmasına dini sebeplerden dolayı falan da olsa karşıyım! 

    23 nisan 2018 01:04