akrabalarının asla iyiliğini istememesi

1. Olur öyle. Akraba olgusu biz turkler icin genelde hep köstek gorevi görüyor malesef. Kendimde olmasa da esimin aile ve akrabalarinda 10 yildir gordugum bu. Olmasa da olurlar. Takip da kendinizden gencliginizden vermeyin uzulursunuz.kendimden biliyorum.

2. iyiliğinizi istemeyenlere zaten akraba değil, akbaba deniyor dediğim durum.

ayrıca (gbkz: akrabalarınızın asla iyiliğinizi istememesi) şeklinde de açılabileceğini düşündüğüm başlık.

3. hayatım boyunca çevremden ve kendi ailemden görüp yaşadığım bir durumdur bu. laf sokmalar, çekememezlik, moral bozma, her şeye karışma, her konuda eleştiri yapma hakkını kendinde görme (birde bunu iyi niyetle tavsiye verme adı altında yaparlar) gibi özelliklere sahip aile bireyleri muhakkak oluyor. birde "ayıp olmasın" denerek bu insanlarla sizi görüştürmeye çalışma durumları olabiliyor. asla ama asla hoşlanmadığım bir insanla aynı ortamda bulunamam. o kendini bilmez için sinirlerimi bozamam. bir yerde şans meselesi. gerçekten birbirine bağlı ve sevgi dolu bir aileniz varsa bu dünyanın en değerli şeyi bence.

4. "Gomünüzlerin okuduğu okuldan müyendiz çıksan nolur" diyen bir adet yenge ile dahil olduğum durum.

Sen mi vereceksin maaşımı, sana ne nerden mezun olduğumdan ?

5. Kendisi üniversite okurken zırt pırt telefon değiştiren, alışveriş manyağı olan teyzemin ben üniversitedeyken annemin bana gönderdiği harçlığı fazla bulması.

6. Tıpı kazanan kız kardeşim için kimsenin arayıp tebrik etmemesi, başka bir şehre okumaya gidince "İstanbul'da kazanamadı yani" demeleri ki İstanbul'da da kazanmıştı ama istememişti,erasmusa giden ben için "vah vah, burada beceremedi" demeleri ki ne alaka, kitap yazan abim için "asker kaçağı sizin oğlan, bak bizim paşamıza yaptı geldi" diyen, bu arada abim doktora öğrencisi,beni cumartesi evde yakalayıp "gezecek kimsen de yok yani" ve daha niceleri üzerine söyleyebilirim ki doğru önermedir. Ben seni bu yüzden ziyarete gitmiyorum, gerçi o zaman da arkamdan konuşuyorsunuz.

7. Sırf bu sebeple hayatımdaki güzel gelişmeleri akrabalarıma son dakika söylerim. Asla kafamdaki planları söylemem, sınavlarım için eh işte, idare ediyor deyip geçerim, öyle zırt pırt fotoğraf paylaşmam, örneğin ameliyat olacağımı kimseye söylemedim çok da iyi yaptım zira ameliyat olduğumu duyan tüm akrabalarım, ne gerek vardı da yaptırdın( burnum kocaman idi) diye vıdı vıdı yaptılar. Ha, yok mu candan iyiliğimi isteyen akrabalarım tabii ki var onlarla zaten her şeyimi paylaşıyorum.

8. bu akrabalar sadece bizim ailede var sandığım, başkalarında da olduğunu duyunca üzülsem mi sevinsem mi bilemediğim oluşum.

yarın bayram olmasından mütevellit yine yüz yüze bakıp sahte gülümsemelere ve alttan laf sokmalara karşı kendimi şimdiden hazırladım.

sanıyordum ki sadece benim akrabalar ruh hastası demek ki başkasında da varmış bu işler.

yıllarca çalıştım didindim tıp fakültesinden mezun oldum. ben bayramlarda bile ders çalışırken bunların çocukları gezmelerdeydi. neyse atandık ilk sordukları şey kaç para maaş alıyorsun ? iyiyim teşekkür ederim dayıcığım sen nasılsın diye cevapladım. neyse aldığım maaşı söylüyorum o kadarcık mı şeklinde aşağılamalar bunca yıl bunun için mi okudun demeler küçümsemeler. kendi çocukları okumamış ticaret yapıyor benden çok kazanıyormuş bilmem ne. doktorluk boş meslekmiş artık.

lan ben senin boş dediğin mesleğe kaç yılımı verdim haberin var mı?

ama bunların işi düşsün sana hastaneye gelsinler 2 ay sonraya verilen mr randevusunu öne aldırtmaya çalışmalar profesörlere beleşe muayene olmak için sana baskı kurmaları da cabası. yardım etsen ayrı dert etmesen ayrı dert. neyse yine çok sinirlendim.

sınırlı iletişim en güzeli. bayramlardan nefret etme sebebimdir kendileri.

9. (bkz: kıskançlık )

10. başlığı görür görmez "oh be böyle düşünen bir tek ben değilmişim" diye sevindim.

demek ki bu tür hep böyle, akrabalar yani. tabi istisnalar kaideyi bozmaz ama kendi ailemde sevdiğim 2-3 kişi dışında hepsi sinir bozucu ve tahammül edilemez insanlar. 23 buçuk yıllık gözlemlerime dayanarak söyleyeyim hepsinin derdi, tasası, tek gayesi dedikodu. bizleri dedikodu malzemesi olarak görüyorlar ve bulabilecekleri ilk fırsatta dedikodumuzu yapma amacıyla bilgi toplamak için sürekli soru soruyorlar. nereyi kazandın en sevdikleri sorudur ve mutlaka sizden daha başarılı bir tanıdıkları vardır, hemen yapıştırırlar 'hııı ee iyi bizim oğlan da hukuk kazandı ama seninki de iyi.' daha sonra 'nerde çalışıyon' 'kaç para maaş alıyon' sorusuna evrilir, kısa bir zaman sonrada evlilik soruları başlar. tabi bu soruların amacı ilgilenmek falan değil, çirkin bir merak sonrasında küçümsemek ve tabii ki kendi aralarında gıybet etmek. bunlar genel özellikleri asla değişmez. daha spesifik özellikleri olan akrabalar da var tabii. sürekli borç isteyip, ihtiyacı varmış gibi davrananlar, akraba ayağına insanları maddi manevi sömürenler, mütemadiyen agresif huysuz olanlar, her konuda idrar yarışına girip kendileriyle sizi kıyaslayanlar ... liste uzar gider. hepsinde ortak olan özellik isteyecekleri son şey sizin iyiliğinizdir.

akraba denen oluşumlarla neden yakın olmak zorundayız bilmiyorum. çok dertliyim bu konuda şu bayram günü iyice doldum zaten.

seçmediğim sorumlusu olmadığım kan bağı yüzünden kimseye karşı zorunluluğum da olamaz. hoş geldin demek, el öpmek, hanım hanımcık oturup kahve ikram etmek gibi bilumum sıkıcı şeyleri bu kötü yürekli insanlara yapma zorunluğunu gelenek görenek diye icat edenin allah cezasını versin.

not: entry itiraf ve serzeniş kıvamında bitti ama mazur görünüz süslüler. (gizlinot: bıktım çünkü)